شام غریبان امام حسین (ع)؛ شب شمع هایی که اشک می‌ریزند

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

شام غریبان تنها شب اندوه و ماتم نیست؛ شب پایداری است. این شب، آغازگر رسالت زینب (س) است؛ رسالتی که پیام عاشورا را از میان خاکسترها و خون‌ها، به گوش تاریخ رساند. در دل این تاریکی مطلق، نوری از امید و ایمان به آینده‌ای روشن‌تر، به آینده‌ای که عدالت در آن پیروز خواهد شد، سوسو می‌زند. شام غریبان، شب آغاز روایتگری است؛ شب شهادت دادن بر مظلومیت و ستم، و شب عهد بستن با خون‌های پاکی که برای اعتلای حق ریخته شد.

غروب غم‌انگیز عاشورا، با خود نه تنها پایان یک روز، بلکه آغاز یک شب بی‌پایان از درد و رنج را به ارمغان می‌آورد. این شب، که به «شام غریبان» شهرت یافته، نمادی از اوج مظلومیت و پایداری کاروان حسینی پس از واقعه کربلاست؛ شبی که در آن، آخرین شعله‌های امید در دل‌های داغدار، جای خود را به تاریکی مطلق و وحشت می‌دهد.

آفتاب سرخ‌فام، آخرین شعله‌های خود را بر دشت تف‌دیده کربلا می‌افشاند و جای خود را به تاریکی محض می‌داد. نه تنها افق، که دل‌ها نیز خونین بود. سکوت سنگینی بر دشت حکم‌فرما بود؛ سکوتی که تنها با ناله‌های جانسوز کودکان یتیم و زنان داغدیده شکسته می‌شد. صدای سم اسبان، جای خود را به همهمه باد در میان خیمه‌های نیم‌سوخته و خاکسترنشین داده بود. بوی دود و خون، با بوی خاک تفتیده در هم آمیخته و فضایی خفقان‌آور را رقم زده بود.

در این میان، قامت خمیده زینب کبری (س)، استوار اما شکسته، در میان کودکان و زنان بی‌سرپرست، به چشم می‌خورد. کودکانی که پدران خود را از دست داده بودند و با چشمان اشک‌بار، در جستجوی پناهی در این شب هولناک بودند. لرزش دستانشان، نه از سرما، که از وحشت و تنهایی بود. خیمه‌ها به آتش کشیده شده، و سرمای بیابان، بی‌رحمانه بر پیکرهای خسته و مجروح می‌تاخت.

شام غریبان، شب شمع‌های اشک‌ریزان

شام غریبان، شب شمع‌های اشک‌ریزان است. شمع‌هایی که نه برای روشنایی، که برای همدردی با دل‌های سوخته روشن می‌شوند؛ هر شعله، نمادی از یک آه، یک اشک و یک دل رنجور. مراسم پیاده‌روی با پای برهنه، نمادی از سرگردانی و بی‌خانمانی بازماندگان است؛ گام‌هایی که بر خاک داغ کربلا نهاده شد و تا ابد رد مظلومیت بر جای گذاشت. نوحه‌ها و مرثیه‌ها، با سوز و گدازی بی‌مانند، روایتگر این شب پرفاجعه‌اند. هر کلمه، تصویری از آن درد بی‌کران را در ذهن‌ها مجسم می‌کند.

شام غریبان، نه تنها یک واقعه تاریخی، بلکه یک مفهوم عمیق انسانی و آیینی است. یادآور مظلومیت بی‌حد و حصر، اما در عین حال، نمادی از مقاومت، صبر و رسالت‌مداری؛ این شب، هر سال، با تمام سنگینی‌اش، بر دل‌های شیفتگان حسین (ع) می‌نشیند و شعله عشق و ارادت به اهل بیت (ع) را فروزان‌تر می‌کند؛ شبی که در آن، حسینیان می‌آموزند که حتی در اوج تاریکی و تنهایی، باید پیام حق را زنده نگه داشت.

بازخوانی کربلا در عاشورای ۱۴۰۴

شام غریبان در عاشورای امسال مصادف با غروب ۱۵ تیرماه ۱۴۰۴ متفاوت با سال‌های گذشته در حالی برگزار شد که مردم ایران در جنگ با یزیدیان زمان(رژیم صهیونیست)، علی اصغرها، علی اکبرها و ابوالفضل‌های زمان را از دست دادند در سوگ عزیزانشان بیت‌الاحزان دیگری برپا شد.

ربابه‌هایی که زمزمه گویان در لالایی علی اصغرشان جان دادند تا پرچم ولایت به دست صاحب زمان حضرت ولیعصر(عج) برسد گویا بار دیگر کربلا بازخوانی شد.

مردم دیار علویان، با غروب غم‌انگیز آفتاب روز عاشورا و پایان حماسه کربلا، مراسم شام غریبان حسینی را در شب اوج اندوه و ماتم شیعیان، همزمان با سراسر جهان برگزار کردند.

فاطمه مهرافشار یکی از عزاداران حسینی و خادم سیدالشهدا در ساری با نگاهی محزون در مراسم شام غریبان می‌گوید:  این شب، یادآور مصائب بازماندگان کاروان حسینی پس از شهادت امام حسین (ع) و یارانش است؛ شبی که در آن، آخرین شعله‌های امید در دل‌های داغدار، جای خود را به تاریکی مطلق و وحشت داده که وصف این شب از زبان ما قاصر است.

این مادر ۶۹ ساله به مردم عزادار در میدان شهرداری ساری اشاره می‌کند که شمع‌های روشن در دست دارند، می‌افزاید: ارادات به خاندان امام حسین(ع) و اهل بیت عصمت و طهارت برای ما شیعیان فطری است بدون حساب و کتاب مردم ما جان خود را نثار دین و اسلام می‌کنند تا خدشه‌ای به عاشورا و جایگاه سیدالشهدا وارد نشود.

از میدان ساعت تا شهرداری ساری، نوحه‌ها و مرثیه‌ها با سوز و گدازی خاص، فضای شهر را آکنده از غم کرده است و اشک ماتم از چشمان عزاداران جاری است.

حسین سلطانی مجاوری از دیگر عزادران حسینی از تکیه مختار ساری است که در اهمیت عاشورا و مصائب اهل بیت(س) به ایسنا می‌گوید: غروب عاشورای یادآور لحظات هولناکی است که خیمه‌های اهل بیت به آتش کشیده شد و زنان و کودکان کاروان حسینی، بی‌سرپرست و سرگردان در بیابان، شب را به صبح رساندند.

سلطانی با بیان اینکه ۵۴ سال از سنم می‌گذرد و از دوران کودکی به همراه پدر و مادر به تکیه و حسینیه می‌رفتم تا در ماه محرم و صفر عزادار امام حسین(ع) باشیم، می‌افزاید: وقتی روضه‌خوان از درد و رنج‌هایی که از سوی خاندان بنی امیه به اهل بیت عصمت و طهارت وارد شد را می‌شنویم گویا صدای ناله کودکان یتیم و زنان داغدیده کربلا در گوشمان زمزمه می‌شود همین عامل سبب شد تا نفرت و انزجارمان به یزیدیان زمان بیشتر شود.

محمدرضا صمدایی از بازنشستگان آموزش و پرورش به نقش حضرت زینب (س) در واقعه کربلا اشاره می‌کند و می‌گوید: روایت حضرت زینب (س) بزرگ بانوی واقعه کربلا اگر نبود کربلا در کربلا می‌ماند و هیچکس از عاشورا با خبر نبود.

وی می‌افزاید: حضرت زینب(س) در کنار پرستاری برجسته‌تر از همیشه نقش آفرین کربلا بود، ایشان با وجود داغ‌های سنگین، پناهگاه کودکان و زنان داغدار شدند و مسئولیت حفظ جان و پیام عاشورا را بر دوش گرفتند.

صمدایی یادآور شد: مجری شبکه ملی هم در تجاوز رژیم صهیونیستی زینب گونه عمل کرد و روایت این شیرزن بار دیگر آبروی یزیدیان را که در لباس رژیم صهیونیستی حاضر شدند به سخره گرفت و عزت و آزادگی رسانه جمهوری اسلامی را به رخ جهانیان کشاند.

مساجد، حسینیه‌ها و تکایا مملو از جمعیت عزادار است. مراسم شمع‌گردانی و عزاداری با شکوه و حزنی خاص برگزار شد. مردم با روشن کردن شمع و سینه‌زنی و زنجیرزنی، با مصائب اهل بیت (ع) همدردی می‌کنند.

شام غریبان، نه تنها شب سوگواری امام حسین و یاران باوفایشان در واقعه کربلاست، بلکه شب تجدید میثاق با آرمان‌های سیدالشهدا(ع) است که پایداری در راه حق و عدالت را به جهانیان می‌آموزد.

عزاداران حسینی دیار علویان زمزمه می‌کنند: «امشب به صحرا بی کفن؛ جسم شهیدان است؛ شام غریبان است»

شام غریبان نمادی از مقاومت در برابر ستم و آغاز رسالت زینبی برای زنده نگه داشتن پیام عاشورا در طول تاریخ است. عزاداران حسینی در این شب، با خود عهد می‌بندند که حتی در اوج تاریکی و تنهایی نیز، چراغ ایمان و امید به پیروزی حق را زنده نگه دارند.

این شب حزین، هر سال، با تمام سنگینی‌اش، یادآور مظلومیت بی‌حد و حصر و در عین حال، نمادی از مقاومت و رسالت‌مداری است که همچنان الهام‌بخش میلیون‌ها انسان در سراسر جهان است.