چرا آب را استحصال نمی‌کنیم ؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق ؛ بحران آب در کلانشهر‌های ایران هر روز شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد. با توجه به تداوم خشکسالی و افزایش مصرف، حالا پایتخت نشینان به فکر حفر چاه بیشتر و انتقال آب از جنوب افتاده‌اند. طرحی که چندان خوشایند فعالان محیط زیست نیست. کارشناسان مدعی‌اند که شکلی از فریبکاری در طرح‌های فعلی وجود دارد و می‌تواند با یک سری از اقدامات، آب تهران را بدون طرح‌های پرهزینه، تأمین کرد. 

محمد درویش، فعال محیط زیست، درباره‌ی افزایش حفر چاه در تهران و تداوم بحران کم آبی گفت: اقدام حفر 70 چاه را انجام می‌دهند و سال هاست که بخش‌هایی از آب تهران از این طریق تأمین می‌شود. تهران 1.1 میلیارد مترمکعب نیاز به آب در سال دارد. تهران یکی از معدود شهر‌های ایران است که شبکه‌ی فاضلاب کاملی دارد و تمام این فاضلاب‌ها جمع‌آوری و تصفیه می‌شود. سؤال اصلی این است که چرا از این فاضلاب‌ها در فرآیند بازچرخوانی آب استفاده نمی‌کنیم؟ طرح‌های بسیار گران قیمت مانند انتقال آب از دریای عمان و کارون و تغییر مسیر رودخانه‌ها را با 5 برابر هزینه نسبت به بازچرخوانی اجرایی می‌کنند. تهران می‌تواند نیاز‌های بهداشتی خود را تأمین کند و نیازی به طرح‌های گران قیمت برای آب تهران نیست. شهری که حجم بالایی از فاضلاب دارد، نباید درگیر کمبود آب باشد. تهران از سرشاخه‌های قزل اوزن در کردستان آب می‌گیرد، سد طالقان، امیرکبیر در کرج و سد لار و... به تهران آب می‌دهند و دشتی که این همه مازادآب وارد آن می‌شود و از کوهستان مشرف به شمال خود تغذیه می‌کند، نباید دچار فرونشست و کمبود آب شود. 

او افزود: تا چند سال قبل هم در میدان خراسان به پایین با خیز آب مواجه بودیم و خیلی از خانه‌ها زیرزمین‌هایشان با آب پر می‌شد. چه اتفاقی افتاده که با وجود افزایش ورود به آب به تهران، با فرونشست مواجه می‌شویم؟ دشت شهریار چون از طریق رودخانه‌ی کرج تغذیه می‌شد و حالا آبی به آن وارد نمی‌شود، درگیر فرونشست است اما شهرری و ورامین که زمانی دچار خیز آب بودند با بحران مواجه شده‌اند. دلیل اصلی این است که با شبکه‌ی فاضلاب، اجازه‌ی ورود آب به زمین را نمی‌دهیم. 

وی در رابطه با علت بروز کم آبی در مناطق مرکزی کشور اظهار داشت: به طور کلی در ایران حدود 8.5 درصد آب قابل استحصال‌مان می‌تواند نیاز‌های آب شرب را تأمین کند. ما حدود 105 میلیارد مترمکعب آب قابل استحصال داریم. ما 9 میلیارد مترمکعب برای شرب و مصارف بهداشتی ایران می‌خواهیم. ظرفیت مخازن ما 6 برابر کل نیاز آب شرب مردم ایران است. این درحالیست که بخش قابل توجهی از منابع آب شرب از چاه‌ها فراهم می‌شود. در کنار تمام سکونتگاه‌های مهم ایران، مخزن و سد وجود دارد. اگر یک مدیریت درست در کشور وجود داشته باشد، ما نمی‌توانیم قبول کنیم که کشور ما با کابوس تشنگی مواجه است. مسأله اینجاست که به سمت توسعه‌ی بی رویه کشاورزی و استقرار صنایع آب بر رفته‌ایم.