مقصر اصلی فوت عکاس ورزشی در پیست اتومبیلرانی آزادی
ظهر جمعه، حمیدرضا درجاتی، عکاس ورزشی، بر اثر انحراف یک خودرو و برخورد با گاردریل‌های ناایمن پیست آزادی جان خود را از دست داد. چطور می‌شود از حوادث مشابه جلوگیری کرد؟
به گزارش گروه رسانه ای شرق، ظهر جمعه، بر اثر انحراف و برخورد یک خودرو در پیست ورزشگاه آزادی، حمیدرضا درجاتی، عکاس ورزشی جان خود را از دست داد. ساعتی بعد، صبوریان، سرپرست فدراسیون گفت: «این عکاس از عوامل برگزاری مسابقات بوده و مرتکب این بی‌احتیاطی شده است». اما واقعاً عکاس مقصر بوده است؟
عکاسی از مسابقات رالی و فرمول یک قوانین مشخص و سفت‌وسختی دارد. محل استقرار عکاسان و تصویربرداران مشخص، محدود و با مقررات سخت‌گیرانۀ ایمنی همراه است.
برگزارکننده مسابقه، پیش از شروع رالی، نقشه مسیر و نقاط مجاز عکاسی را منتشر می‌کند که فقط در این نقاط می‌توان عکاسی یا تصویربرداری کرد. مکان‌هایی که با نوار، تابلو یا علائم مشخص شده‌اند.
عکاسان معمولاً روی تپه کوچک، پشت درخت یا صخره، یا بالای سکوهایی که دید دارند اما خطر کمتری دارند، مستقر می‌شوند و هرگز نباید در مسیر مستقیم حرکت خودرو یا مسیر احتمالی انحراف بایستند. در صورت نزدیکی زیاد به جاده هم باید مسیر فرار امن برای عکاس در نظر گرفته شود، مثلاً پشت درخت یا تکه‌سنگ.
در پیست مناطقی هم ممنوعه هستند که شامل پیچ‌های کور، بیرون پیچ‌ها، مناطق شیب‌دار رو به خودرو و سطوح لغزنده می‌شوند. این نقاط حتی اگر دید خوبی به مسیر داشته باشند، ورود به آن‌ها مطلقاً ممنوع است چون خودروها ممکن است منحرف شوند. مسیر شروع مسابقه نیز به‌دلیل احتمال برخورد خودروها با هم در شتاب‌گیری ابتدایی جزو همین ممنوعه‌ها حساب می‌شود.
وظیفۀ اصلی اعمال این قوانین، مارشال‌ها هستند که نباید اجازۀ استقرار در نقاط خطرناک را بدهند و حتی می‌توانند عکاس را از محل خارج کنند.
پیست آزادی تهران تقریباً هیچکدام از استانداردهای ایمنی و فنی مورد تایید فدراسیون بین‌المللی اتومبیلرانی را ندارد. گاردریل‌های آن برخلاف استانداردهای روز دنیا، فاقد سیستم جذب انرژی مدرن مانند TechPro یا Barrier safer هستند؛ این نوع گاردریل‌ها طوری طراحی می‌شوند که از شدت ضربه کم کنند. گاردریل‌های پیست آزادی اما از نوع سنتی است و در صورت برخورد خودرو به آن‌ها نه تنها انرژی جذب نمی‌شود بلکه ممکن است خود آن‌ها به اطراف پرتاب شوند.
محمود لاهرودی، کارشناس، مدرس و مربی اتومبیلرانی دربارۀ این حادثه به تسنیم گفته است: «گارد ریل استاندارد برای یک مسابقه باید ۴ موج (ردیف) باشد ولی در پیست آزادی فقط ۲ موج گارد ریل وجود داشت که این غیر استاندارد است». او عنوان کرده است: «نکته مهم دیگر، بالشتک‌هایی است که باید جلوی گارد ریل‌ها قرار می‌گرفت. این بالشتک‌ها با عرض ۵۰ سانتی‌متر و خاصیت ارتجاعی، ماشین را در صورت برخورد به پیست برمی‌گرداند. اصولا وظیفه گارد ریل، نگه داشتن این بالشتک‌هاست نه گرفتن ضربه و برخورد ماشین‌ها».
علاوه بر این ضعف در دستورالعمل‌های ایمنی و آموزش‌ندادن به نیروهای اجرایی و امدادی از دیگر نکات منفی برگزار مسابقات اتومبیلرانی در ایران است. مسئول کمیته سرعت فدراسیون اتومبیلرانی در توضیح علت این حادثه گفته است: «این یک اتفاق نادر بود که در این ۳۰ سال در این پیست رخ داد. این که در همان خط استارت چنین حادثه‌ای رخ بدهد کاملا عجیب و دور از انتظار بود».
پیستی که پیشتر هم اتفاقات مشابه‌ای در آن رخ داده است. ایمن‌سازی پیست، آموزش نیروها و تعلیق مسابقات تا رفع نواقص می‌تواند از بروز تراژدی‌هایی مشابه جلوگیری کند.
