چرا برای ساختن ایران باید شبیه بیضایی شد؟
فقدان استاد بهرام بیضایی، تنها از دست دادن یک هنرمند نیست؛ بلکه غروب خورشیدی است که دههها بر زوایای تاریک و فراموششده هویت ما میتابید. او برای ایران، فراتر از یک نمایشنامهنویس یا فیلمساز بود. بیضایی یک «معمار هویت» بود.
به گزارش گروه رسانهای شرق،
حامد ذاکر
فقدان استاد بهرام بیضایی، تنها از دست دادن یک هنرمند نیست؛ بلکه غروب خورشیدی است که دههها بر زوایای تاریک و فراموششده هویت ما میتابید. او برای ایران، فراتر از یک نمایشنامهنویس یا فیلمساز بود. بیضایی یک «معمار هویت» بود. او کسی بود که فرسنگها دورتر از شعار، تاریخ و اسطورههای این مرزوبوم را از دل خاک بیرون کشید، صیقل داد و به زندگی امروز ما پیوند زد. چرا میگویم او هویت و جامعه ایرانی را توسعه داد؟
توسعه، تنها ساختن جاده و کارخانه نیست. توسعه واقعی از «فرهنگ» آغاز میشود. بیضایی با آثارش، اعتمادبهنفس فرهنگی را به ما بازگرداند. او به ما یادآوری کرد که ریشههایمان کجاست و چگونه میتوان در عین وفاداری به اصالت، مدرن فکر کرد و جهان را تحت تأثیر قرار داد. او قدِ سینما و تئاتر ایران را بلندتر کرد و زبان فارسی را با چنان شکوهی به کار گرفت که گویی دوباره متولد شده است.
بیضایی، الگویی برای ساختن ایران
اگر امروز به دنبال مسیری برای رشد و اعتلای کشورمان هستیم، بیضایی یک الگوی تمامعیار است:
۱. دقت و وسواس در کیفیت: او هرگز به «خوب» راضی نشد؛ او همیشه به دنبال «بهترین» و «عمیقترین» بود.
۲. ایستادگی در مسیر: با وجود تمام ناملایمات، او هرگز از خلقکردن بازنایستاد. آموخت که برای ماندگاری، باید رنج ساختن را به جان خرید.
۳. پژوهشمحوری: او قبل از آنکه بسازد، میخواند و تحقیق میکرد. توسعه ایران نیازمند چنین نگاه عمیق و دانشمندانهای است.
ایرانِ امروز، بیش از هر زمان دیگری به «سیاوش»هایی نیاز دارد که از آتش نادانی و سطحینگری به سلامت عبور کنند. بیضایی رفت، اما مسیری که او برای فهم «کیستی ما» گشود، تا همیشه باز است. برای رشد ایران، باید بیضاییوار آموخت، بیضاییوار ایستادگی کرد و بیضاییوار به این خاک عشق ورزید.
روحش شاد و یادش تا همیشه مانا.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
