اربعین؛ بازخوانی پیام اصلاحگری و امید برای جامعه معاصر
این روزها، ایران حال و هوای اربعین به خود گرفته است. اربعین گذشت 40 روز از شهادت امام حسین، یاران باوفایش و اسارت خاندانش را یادآور میشود. اما نکته مهم این است که کربلا، عاشورا و اربعین را نباید محصور در یک واقعه صرفا تاریخی دانست؛ چراکه در این صورت ظلم دوچندانی بر سیدالشهدا(ع) رفته است.
به گزارش گروه رسانهای شرق،
این روزها، ایران حال و هوای اربعین به خود گرفته است. اربعین گذشت 40 روز از شهادت امام حسین، یاران باوفایش و اسارت خاندانش را یادآور میشود. اما نکته مهم این است که کربلا، عاشورا و اربعین را نباید محصور در یک واقعه صرفا تاریخی دانست؛ چراکه در این صورت ظلم دوچندانی بر سیدالشهدا(ع) رفته است.
هدف امام حسین(ع)، اصلاح امت اسلامی و بازگرداندن آن به راه مستقیم بود؛ امتی که از مسیر درست فاصله گرفته و به کژراهه رفته بود. حسین(ع) به ما آموخت جامعه نیازمند ارزیابی مستمر خود با معیارهای معتبر است. یکی از درسهای مهم این واقعه، حفظ کرامت انسانی و زنده نگهداشتن امید در شرایط دشوار است. این پیام به جامعه میگوید که حتی در سختترین شرایط نیز نباید کرامت خویش را قربانی فشارهای روزگار کرد.
اهل فکر جامعه باید بیندیشند که چگونه میتوان در همین سختیها، راهی برای حفظ کرامت مردمان یافت. واقعگرایی در سیاستهای کلان از یک سو و ترویج انگیزههای دگرخواهانه و تقویت کمکهای نهادهای مردمی از سوی دیگر، میتواند از بار زندگی سخت بکاهد. حضرت زینب(س) بهعنوان پیامآور کربلا و رسانه عاشورا، در برابر تحریف آن واقعه بزرگ در آن شرایط سخت و فضای پرآشوب ایستاد. پیام زینب(س) به ما این است که ما نیز باید پاسدار حقیقت و انتقالدهنده درست آن، بدون هرگونه تحریف باشیم. جامعه دوقطبی، مصداق بارز تحریف حقایق و جایگزینی توهم بهجای واقعیت است.
از اینرو، در شرایطی که رسانه ملی نتوانسته صدای واقعی عموم مردم باشد، مقابله با شایعهپراکنی و حفظ صداقت در فضای مجازی و واقعی از وظایف زینبگونه(س) است. از درسهای پس از عاشورا، مقاومت در برابر یأس است. اقدامات امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) بهخوبی نشان میدهند که حتی در اسارت نیز فضایی برای بیان حقیقت وجود دارد و در آن شرایط تلخ، بهجای انفعال باید نقشی فعال ایفا کرد. این درسها بیانگر آن است که پیام حسین(ع)، زینب(س) و اربعین، فرامذهبی است. حسین(ع) درس عدالت، کرامت، آزادگی و انسانیت میدهد.
در مسیر عشق به امام حسین(ع) باید از اختلافهای قومی، مذهبی و سیاسی عبور کرد؛ مشروط بر اینکه پیام ایشان را منحصر به گروه خاصی از شیعیان نکنیم. مخاطب حسین(ع)، بشریت است و از اینرو، باید در برابر رفتار و تبلیغات انحصارگرایانه ایستاد. کسانی که اربعین و راهپیمایی اربعین را محل عقدهگشایی فرقهای میکنند، پیام حسین(ع) را درک نکردهاند. گروهی را غیرمسلمان، گروهی را غیرشیعه، گروهی را لیبرال، گروهی را غیرولایی، گروهی را شیعه انگلیسی و... مینامند و بر طبل تفرقه میکوبند. این در حالی است که حسین(ع) هنگام حرکت به سمت کربلا، سراغ زهیر عثمانی نیز رفت و او را همراه خود کرد تا آنجا که زهیر در کربلا به شهادت رسید. قطعا کسانی که مسلمانان و شیعیان را شقهشقه کرده و تنها خود را برحق میدانند، بویی از حقیقت حسین(ع) نبردهاند، هرچند در راهپیمایی اربعین حضور داشته باشند.
در جنگ ۱۲روزه، ملت و تشکلهای سیاسی و مدنی منتقد، با وجود نارضایتیها، برای حفظ کیان کشور، نقشه دشمنان ایران را نقش بر آب کردند. گروهی که حقیقت را تنها نزد خود میدانند، در آن زمان از مقاومت مردم شگفتزده شدند و سکوت کردند، اما پس از آتشبس، این همدلی برای ایران را زود فراموش کرده و دوباره به تکرار توهمهای پیشین خود پرداختند. آنان با همین نگاه، هر اقدامی برای توافق در دهه 90 و ابتدای دهه فعلی را ذلت و سازش دانسته و در راه آن سنگاندازی کردند. اکنون نباید اجازه داد واقعبینی قربانی توهم این افراد شود. نباید اجازه داد وحدت جامعه ایرانی، قربانی خودبرحقپنداری گروهی معدود شود. زمان، زمان واقعگرایی در سیاست است. با درک درست از مناسبات بینالمللی و واقعیت ایران و مشکلات ساختاری آن، باید به سیاستگذاری صحیح اقدام کرد. سخن آخر اینکه بیاییم پیام فرامذهبی اربعین را به جهان ارائه دهیم. از عدالت، کرامت و آزادگی انسان، مبارزه با ظلم، فساد، فقر و تبعیض سخن بگوییم و به آن عمل کنیم. مگر نه این است که خطبههای سیدالشهدا(ع)، امام سجاد(ع) و حضرت زینب کبری(س) بر همین اساس بنا شده است و هر مسیر دیگری جز کژراهه نیست؟
اربعین، یادآور ارزشهای جاودان عاشورا و نقشه راهی فرامذهبی است که میتواند ضمن احترام به شعائر دینی، با دغدغههای روز جامعه پیوند بخورد. این رویکرد به سالار شهیدان، پاسخگوی نیازهای معنوی-اجتماعی زمان ماست.
آخرین اخبار یادداشت را از طریق این لینک پیگیری کنید.