اقتصاد سرگردان

بیم و امیدهای مذاکرات برجام از نوامبر سال ۲۰۲۰ میلادی اقتصاد ایران را در برزخ نگه داشته است. تعلیقی کشدار و فرسایشی که حالا اقتصاد ایران را با رکوردهای تورمی پیاپی مواجه کرده است. نرخ تورم عمومی ایران این روزها در آستانه ۵۰ درصد است و تورم مواد غذایی در مقاطعی از ۷۰ درصد گذشته است. جهش تورم مواد غذایی، هشدار وزارت بهداشت مبنی بر تشدید سوءتغذیه در استان‌های فقیرتر را به دنبال داشته، اما اقتصاد نابسامان‌تر از آن بوده که از هشدارها و دستورها تأثیر بگیرد و در انتهای سال ۱۴۰۱ بهای دلار به کانال ۶۰ هزار تومان رفت و برگشت. با ادامه وضعیت بلاتکلیف سیاست خارجی، چشم‌انداز اقتصاد ایران مبهم‌تر از همیشه به نظر می‌رسد و روند خروج سرمایه از کشور سرعت گرفته است. بر اساس آمارهای بانک مرکزی، میزان خروج سرمایه به سالانه ۱۰ میلیارد دلار رسیده و گزارش‌های موجود از جذب نیروی انسانی ماهر به کشورهای منطقه خبر می‌دهند. در این میان فقر سرمایه‌گذاری و تشدید کسری بودجه دولت موجب شده که مشکلات اقتصادی کشور به زیرساخت‌ها تسری پیدا کند و با وجود آنکه ایران یکی از بزرگ‌ترین مالکان ذخایر گازی جهان است با کمبود گاز و به‌تبع آن کسری برق مواجه شود. از این گذشته کشور مدت‌هاست با بحران آب دست‌وپنجه نرم می‌کند و نگرانی‌ها برای امنیت غذایی و تولید کشاورزی را افزایش داده است. مجموع این شرایط سبب شده که اقتصاد کشور به رکود سنگین و کما گرفتار شود و آینده‌ای مبهم را پیش‌رو ترسیم کند.