استقلال و پرسپولیس؛ دوستی و محبت به جبر

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

بعد از تب تند شبانه استقلالی‌ها علیه پرسپولیس به دنبال شعار زشت تعدادی از تماشاگران قرمز و انتشار فیلم آن در صفحه رسمی باشگاه، دو تیم بعد از احضار مدیران رده بالا و مدیران رسانه‌ای به کمیته انضباطی، در چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای، از در دوستی و احترام نسبت به یکدیگر وارد شدند.

بیانیه دیرهنگام پرسپولیس، با اینکه عذرخواهی در آن از استقلال نیست، آکنده از احترام و تواضع نسبت به آبی‌هاست و آنها هم در جواب با ادبیاتی با همین وضع جواب رقیب سنتی خود را داده‌اند. مثل دو غریبه که فقط بعد از یک دعوا، آشتی می‌کنند و روابط سردشان پابرجا می‌ماند. استقلال و پرسپولیس که روزگاری بنا به گفته خودشان دوستی و مهرشان میراث فوتبال است، سال‌هاست از یکدیگر فاصله گرفته‌اند. قهرمانی‌های پیاپی پرسپولیس، و یک قهرمانی استقلال، هر دو تیم را در مظان اتهام متقابل قرار داده است. این حاشیه‌های دامن‌گیر، حاصل تفکری است که فضای مجازی، نه رسانه‌های ورزشی، در جامعه ایجاد کرده است؛ یک توهم ناشی از ناآگاهی عامدانه. بدون شک تیم‌های فوتبال از داوری هم سود می‌برند، هم متضرر می‌شوند. مختص فوتبال ایران هم نیست، گل «دست خدا» مارادونا نمونه بارز یک اشتباه محض در داوری است. حتی در همین سال‌ها که تکنولوژی VAR وارد فوتبال شده و در بالاترین سطح فوتبال اروپا هم بارها شاهد تصمیمات اشتباه و جنجال‌ساز بوده‌ایم.

اما اینجا حساب فوتبال با دنیا فرق می‌کند؛ مثل زندگی روزمره کسانی که اطراف‌مان زندگی می‌کنند. هر کسی که موفقیتی در زندگی کسب می‌کند، اولین تیری که موفقیتش را نشانه می‌گیرد، داشتن پارتی، شانس، پرداخت رشوه و هزاران انگ دیگر است. برای ما ایرانی‌ها به دلیل تاریخ اجتماعی سختی که داشتیم، باورپذیری اینکه کسی موفقیت را بدون وابستگی کسب کند، هم سخت است و هم به نوعی دردناک. برای همین رسانه‌های مجازی استقلال و یا باج‌نیوزها، یک دهه به دنبال القای این مساله بودند که نتایج پرسپولیس تحت تاثیر نظر مستقیم مسعود سلطانی‌فر است. سالی هم که استقلال قهرمان شد، بحث «پنالتی‌های معیشتی» از سمت مقابل به عنوان یک واژه جدید به ادبیات فوتبال ورود کرد. واقعیت این است که استقلال سال‌هاست از بی‌ثباتی مدیریتی رنج می‌برد و به جای اینکه ذره‌بین عیب‌یاب را روی ساختار خود بگیرد، به دنبال مقصر خارج از مجموعه خود است. سالی هم که استقلال قهرمان شد، پرسپولیسی‌ها مشابه اتهامات علیه خودشان را با شکل و شمایل دیگری درباره رقیب مطرح کردند. در حالی که گویا به نوعی اشباع شده بودند و در دیدارهای بسیاری بد بازی کردند و امتیازات زیادی از دست دادند.

توهین هواداران استقلال به شهروندان یزدی، بی‌احترامی تماشاگر اصفهانی به زنان تماشاگر، پرتاب کیسه‌های حاوی ادرار به سمت یکدیگر و در نهایت استفاده از ادبیات «کوچه‌بازاری» تیرهای خشمی است که سال‌ها با «فیک‌نیوز»ها تقویت شده و تماشاگر را عاصی و خشمگین وارد ورزشگاه می‌کند. در جامعه‌ای هم که برابری اقتصادی وجود ندارد و معیشت مردم در بدترین شکل ممکن است، بازیکنان فوتبال از این عصیان و خروش خشم، بی‌امان نمی‌مانند. 

خیلی هم نباید به این بیانیه‌های محترمانه دلخوش بود. احتمالا بیانیه‌های دستوری است برای فروکش کردن شعله‌های آتشی که به یک‌باره شعله‌ور شد و غائله‌ای که به راه افتاد.

آخرین اخبار ورزش را از طریق این لینک پیگیری کنید.