چرا پلیس برنامه اهدای توپ طلا را متوقف کرد؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

در فروردین‌ماه و در فاصله بین دو مسابقه تیم ملی در فیفادی مارس، ایده اولیه برگزاری مراسم «توپ طلا» به اطلاع مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، رسید. با توجه به تجربه قبلی تاج در برگزاری مراسم‌های مشابه در دوران مدیریتش در روزنامه «جهان فوتبال» و همکاری با سردبیر فعلی «ورزش سه»، وی از این طرح استقبال کرد. در ادامه تصمیم گرفته شد این مراسم در پایان فصل فوتبالی ایران برگزار شود.

در ماه‌های اخیر، فاز اجرایی این مراسم (با عنوان اختصاری «توپا») با جدیت بیشتری ادامه یافت. تیم برگزارکننده در هماهنگی با اهالی فوتبال و کارشناسان، زمان برگزاری مراسم را تعیین کردند. پیش از آغاز رسمی اطلاع‌رسانی و فرایند داوری، مدیر و سردبیر ورزش سه نشستی با رئیس فدراسیون در مرکز ملی فوتبال داشتند. تاج بار دیگر بر حمایت خود از این مراسم تأکید کرد و گفت که سازمان لیگ نیز در روزهای آینده قصد برگزاری مراسمی جداگانه برای انتخاب برترین‌ها را دارد. او پیشنهاد داد هر دو مراسم به‌صورت مستقل برگزار شوند. پس از آن، تبلیغات رسمی «توپا» آغاز شد.

در جریان آماده‌سازی، برگزارکنندگان تمام مجوزهای قانونی لازم برای برگزاری این رویداد را از نهادهای ذی‌ربط اخذ کردند و همچنین هماهنگی‌های لازم با وزارت ورزش و جوانان نیز صورت گرفت. این برنامه به‌طور کامل در چارچوب قانونی و با رویکردی حرفه‌ای و مسئولانه اجرا شد.

نکته مهم و مغفول در این میان آن است که «توپا» ماهیتی متفاوت از مراسم برترین‌های سازمان لیگ دارد. این مراسم نه‌تنها صرفاً یک انتخاب فنی یا آماری نبود، بلکه با اهداف فرهنگی و رسانه‌ای طراحی شده بود. جوایز اصلی این مراسم نیز مؤید همین رویکرد فرهنگی بودند: جایزه شهید مهدی رضایی‌مجد (با هدف بزرگداشت ارزش‌های ایثار و جوانمردی)، جایزه توپ طلا (به سبک جوایز معتبر جهانی)، کاپ اخلاق، چهره مردمی فصل و بخش‌هایی برای رسانه‌ها و گزارشگران، از ارکان اصلی این حرکت فرهنگی بودند که رنگی متمایز به این مراسم بخشید.

در همان روزها، گروهی در واتساپ با حضور اعضای سازمان لیگ و نمایندگان تلویزیون تشکیل شد. اعضای این گروه تصمیم گرفتند مراسم سازمان لیگ زودتر از «توپا» برگزار شود. با این حال، به دلیل محدودیت زمانی و نبود امکانات کافی، این مراسم به ۲ تیر موکول شد. خبر آن نیز یک روز بعد توسط سایت رسمی سازمان لیگ منتشر شد. این نقطه، آغاز چالش‌ها و حاشیه‌ها بود.

به‌فاصله کوتاهی، یکی از خبرنگاران نزدیک به سازمان لیگ که در یک خبرگزاری مشغول به کار است، خبری منتشر کرد مبنی بر اینکه برگزاری مراسم «توپا» غیرمجاز بوده و حضور افراد در آن می‌تواند منجر به محرومیت شود. این در حالی بود که تمام مراحل قانونی طی شده بود و هیچ تداخلی با برنامه‌های سازمان لیگ وجود نداشت.

با این حال، ترس از دیده‌شدن بیشتر «توپا» موجب شد برخی در سازمان لیگ با شتاب دست به کارشکنی بزنند. نامه‌های پیاپی برای باشگاه‌ها ارسال شد؛ گاه حتی در یک روز دو نامه برای یک باشگاه. در این نامه‌ها از مدیران و مربیان خواسته شده بود از شرکت در مراسم خودداری کنند، در غیر این‌ صورت با برخورد قانونی مواجه خواهند شد.

در مقابل، تیم اجرایی «توپا» با قوت به مسیر خود ادامه داد. رأی‌گیری‌ها، مشورت با کارشناسان، و دعوت از چهره‌ها انجام شد. نتیجه این تلاش‌ها در نهایت مشخص شد: حضور چهره‌های برجسته فوتبال ایران، مشروعیت و موفقیت این مراسم را رقم زد.

البته هم‌زمانی کلاس‌های عملی دوره پرولایسنس مربی‌گری با زمان برگزاری مراسم، باعث غیبت ناگزیر برخی مربیان شد. اما علنی‌شدن نامه‌های تهدیدآمیز سازمان لیگ که توسط خود بازیکنان و مدیران در گروه‌های مجازی منتشر شد، راهی برای انکار باقی نگذاشت.

در ادامه، رئیس کمیته انضباطی فدراسیون نیز با صدور نامه‌ای، چهره‌های فوتبال را از حضور در «توپا» منع کرد. حتی گفته می‌شود رئیس سازمان لیگ شخصاً با مدیران برخی باشگاه‌ها تماس گرفت تا از شرکت آنان جلوگیری کند.

در نهایت، «توپا» با حضور ستاره‌های فوتبال ایران، با رویکرد فرهنگی، رسانه‌ای و مستقل خود، موفق به برگزاری مراسمی باکیفیت شد. هرچند در اقدامی عجیب، درست دقایقی پس از آغاز مراسم، کارشکنی‌هایی صورت گرفت که مانع ادامه رسمی برنامه روی سن سالن شد، اما تیم برگزارکننده با ابتکاری تحسین‌برانگیز و در فضایی خارج از صحنه اصلی، جوایز را اهدا کرد و مراسم را به شکلی متفاوت اما کامل و مؤثر به پایان رساند. پیامی که این اتفاق برای جامعه فوتبال داشت روشن بود: اعتبار واقعی از دل فوتبال می‌آید، نه از دستور و تهدید.

اکنون سازمان لیگ آماده می‌شود تا مراسم رسمی خود را در دوم تیر برگزار کند. باید دید این‌بار می‌توانند ضعف‌های گذشته را جبران کنند، یا باز هم مراسمی برگزار خواهد شد که تعداد چهره‌های حاضر در آن، از تعداد انگشتان دو دست فراتر نمی‌رود.

در این میان، آنچه ثابت شد این است که جامعه فوتبال با فشار و تهدید تسلیم نمی‌شود؛ چرا که وقتی مراسمی فرهنگی، مستقل و دارای مجوزهای رسمی به احترام فوتبال برگزار می‌شود، پاسخ جامعه فوتبال هم با احترام و همراهی خواهد بود.