بازیِ سرنوشت طارمی در مونیخ
وقتی مهدی طارمی با قراردادی دو ساله به اینترمیلان پیوست، بسیاری این انتقال را در حد یک ریسک کم‌هزینه برای نراتزوری دانستند؛ مهاجمی ۳۳ ساله که فصل گذشته در پورتو افت کرده بود و در بازار تابستانی به‌عنوان گزینه دوم و سوم مطرح می‌شد. طارمی اما بی‌حاشیه، بی‌سروصدا آمد، تمرین کرد، نیمکت‌نشینی را تحمل کرد و منتظر فرصتش ماند.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق، شروع فصل برای او پر از سایه بود. در اکثر بازی‌های سری‌آ، پشت سر لائوتارو مارتینز، مارکوس تورام و حتی مارکو آرناتوویچ قرار گرفت. او در ۲۶ بازی تنها ۷ بار فیکس شد. مجموع دقایق حضورش در لیگ ۸۰۵ دقیقه بود؛ معادل تنها ۲۴ درصد دقایق کل فصل. ثمره‌اش هم فقط یک گل (آن‌هم از روی نقطه پنالتی مقابل لچه) و دو پاس گل. برای مهاجمی که روزی آقای گل لیگ پرتغال بود، این آمار فاصله زیادی با حد انتظار داشت. حتی مقایسه با سردار آزمون – که فصل پیش با رم در ۵۷۱ دقیقه، سه گل و دو پاس گل ثبت کرد – نشان می‌داد طارمی یکی از کم‌اثرترین خریدهای فصل در سری‌آ بوده.
اما قصه طارمی را نمی‌توان فقط با آمار لیگ نوشت. نقطه روشن کارنامه‌اش در لیگ قهرمانان اروپا شکل گرفت. جایی که در تقابل با بارسلونا، پس از ورود به زمین در نیمه دوم، پاس گل چهارم تیمش را داد و یکی از تأثیرگذارترین بازیکنان زمین بود. همان بازی بود که نگاه‌ها به او تغییر کرد. از «بازیکن تمام‌شده» به «مهاجم باتجربه‌ای که در لحظات کلیدی ظاهر می‌شود».
طارمی با حمایت نسبی سیمونه اینزاگی، فصل را تا انتها ادامه داد؛ با دندان‌گیری‌هایی کوچک اما مهم. در هفته‌های پایانی سری‌آ، درست زمانی که اینزاگی تصمیم گرفت به ستاره‌هایش برای فینال اروپا استراحت بدهد، مهاجم ایرانی فرصت پیدا کرد. مقابل لاتزیو فیکس شد اما کم‌اثر بود. دیدار آخر برابر کومو اما قصه دیگری داشت.
در آن بازی، طارمی مثل روزهای اوجش در پورتو و ریوآوه دوید، جنگید و صحنه‌ساز شد. در دقیقه ۳۷ یک تک‌به‌تک ساخت، با پپه رینا روبه‌رو شد و با فراری هوشمندانه دروازه‌بان ۴۲ ساله کومو را از محوطه بیرون کشید. برخورد شد، داور اول ادامه داد اما VAR مداخله کرد و در نهایت رینا اخراج شد. اخراجی که به شکل نمادین، پایان دوران حرفه‌ای یکی از پرافتخارترین دروازه‌بان‌های جهان بود. آخرین تصویر از پپه رینا، روی زمین مقابل طارمی و اخراجی تلخ در ورزشگاه سینیگالیا بود.
در نیمه دوم همان بازی، طارمی یک پاس گل برای خواکین کوره‌آ داد تا سهمش در برد ۲-۰ اینتر قطعی شود. همین بازی برای طارمی کافی بود تا برای ششمین فصل متوالی در فوتبال اروپا، در مجموع گل و پاس گل، به عدد ۱۰ برسد؛ آماری که می‌گوید او هنوز بازیکن مؤثری است، هرچند کم‌استفاده.
حالا تنها یک بازی دیگر باقی مانده؛ فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل پاری‌سن‌ژرمن. فابریتزیو رومانو در جدیدترین صحبت‌هایش گفت که آینده طارمی در اینتر، به بعد از فینال موکول شده. آرناتوویچ و کوره‌آ قطعاً جدا می‌شوند. قرارداد طارمی هنوز دو سال دیگر اعتبار دارد. ولی آیا مدیران اینتر برای حفظ او قانع شده‌اند؟
طارمی حالا در نقطه‌ای ایستاده که یک نمایش خوب در فینال اروپا، می‌تواند مسیر آینده‌اش را در نراتزوری تعیین کند. نه تنها به‌عنوان مهاجم سوم یا چهارم، بلکه شاید حتی به‌عنوان یک عنصر مکمل مطمئن در فصل آینده. اگر بدرخشد، اگر تیم قهرمان شود و او نقشی داشته باشد، چه کسی می‌تواند ماندنش را زیر سؤال ببرد؟
حالا نه انتقاد هست، نه فشار. همه چیز به یک بازی بستگی دارد. مرز ماندن یا رفتن، فقط ۹۰ دقیقه در مونیخ است.
