گفتوگو با محمد حیدری، بازیگر نمایش «دایره گچی قفقازی»
تعدد سالنها و تنوع نمایشها موجب ریزش تعداد مخاطبان در سالنها شده است
محمد حیدری، بازیگر جوان سینما و تئاتر، درمورد فعالیتهای این روزهایش در صحنه نمایش میگوید: «من طی این سالهایی که در حوزه بازیگری مشغول هستم، همیشه دنبال فرصتی برای بازی در صحنه تئاتر بودم، ولی انگار طلسم شده بود و این اتفاق پیش نمیآمد


به گزارش گروه رسانهای شرق،
محمد حیدری، بازیگر جوان سینما و تئاتر، درمورد فعالیتهای این روزهایش در صحنه نمایش میگوید: «من طی این سالهایی که در حوزه بازیگری مشغول هستم، همیشه دنبال فرصتی برای بازی در صحنه تئاتر بودم، ولی انگار طلسم شده بود و این اتفاق پیش نمیآمد. تا زمستان سال گذشته که همزمان با پخش سریال «تاسیان»، با نمایش «کرشندو» به کارگردانی فرشید روشنی اولین تجربه بازی تئاتر برای من به وجود آمد و خوشبختانه با استقبال مخاطبان روبهرو شد و بهار امسال هم اجرای مجدد رفت. گفتم طلسم، چون بعد از اولین حضورم در تئاتر، چندین پیشنهاد بازی در نمایشهای مختلف به من شد که یکی از آنها این روزها در حال اجراست. نمایش «دایره گچی قفقازی» به کارگردانی رضا بهرامی، تجربهای متفاوت از کار اولم است و هر شب در مجموعه تئاتر لبخند به اجرا میرود. برخلاف «کرشندو» که فضایی کمدی و انتقادی داشت، اینبار با نمایشی کلاسیک و پربازیگر طرفم که من را به چالش میکشد». او میگوید: «شرایط امروز تئاتر بسیار پیچیده شده، از طرفی با تأسیس سالنهای نمایش متعدد باید خوشحال بود که اجراهای بیشتری روی صحنه میرود و بالطبع فرصت بیشتری برای هنرمندان تئاتر فراهم شده است. از طرفی این تعدد سالنها و تنوع نمایشها موجب ریزش تعداد مخاطبها در سالنها شده که یکی از دلایل آن وضعیت اقتصادی مردم است. خانوادهها باید خیلی فرهنگدوست باشند که هزینه تئاتر رفتن را در سبد معیشتی خودشان قرار دهند و نباید انتظار داشت که همه نمایشها را بتوانند در برنامه خود بگذارند. از طرفی بازی در تئاتر برای بازیگران هم آورده مالی خاصی ندارد و لازم است منبع درآمد دیگری داشته باشند تا بدون دغدغه به این هنر بپردازند». حیدری درباره ویژگیهای نمایش «دایره گچی قفقازی» میگوید: «نمایشنامه «دایره گچی قفقازی» شاهکار برتولت برشت بارها در ایران و جهان توسط گروههای مختلف روی صحنه رفته و بهقدری این متن غنی و پربار است که پس از این همه سال همچنان تازه و نزدیک به زندگی امروزمان است. جنگ، تجاوز، فقر و... که در محتوای این اثر جریان دارد، برای مردم ایران که همین چند ماه پیش درگیر جنگ بودند قابل لمس است. من در این نمایش نقش لاورنتی، برادر گروشه را دارم. مردی که برای یک زندگی بهتر مهاجرت کرده و حالا بین اطاعت از همسر مذهبیاش و کمک به خواهر درماندهاش گیر کرده است». او در ادامه در پاسخ به این سؤال که بازی در تئاتر را ادامه خواهد داد یا خیر، میگوید: «قطعا بازی در تئاتر را ادامه خواهم داد، چون هر نمایش برای من کلاس درسی جدید است که بتوانم توانایی بازیگریام را بالاتر ببرم. از طرفی بازی در تئاتر صبر بازیگر را بالا میبرد و دیدن نتیجه لحظهای بازی و گرفتن بازخوردهای مخاطبان به ارتقای بازی کمک میکند».
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.