موجودیت نظام به روسری وابسته نیست

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

عزت‌الله ضرغامی در دومین برنامه "به وقت ایران" به به بررسی ابعاد مختلف جنگ ۱۲ روزه پرداخته است.  در ادامه به بخشهایی از آن اشاره می‌شود .

موجودیت نظام ربطی به روسری ندارد 

من یک نکته را عرض کنم. من در دانشگاه شریف زمانی که وزیر بودم یک صحبتی کردم، یکی از سایت‌ها گزینش کرد و یک جمله‌ای را زد که برداشت منفی از صحبت‌های من شد. من داشتم حرف ضدانقلاب خارج‌نشین را نقد می‌کردم، مثل مسیح علینژاد که این حرف را زده بود. گفته بود همین بی‌حجابی را ادامه بدهید اگر بی‌حجابی ادامه پیدا کند و نظام نتواند با شما مقابله کند، نظام سرنگون می‌شود. یعنی موجودیت نظام را وابسته کردند به برداشتن روسری. من این را نقد کردم. گفتم اینها بی‌خود می‌گویند. کی گفته نظام وصل به این است؟ و اگر چند نفر روسری برداشتند نظام فرو می‌ریزد؟ همین حرف من را یک سایت و یک برادر خوب ما نوشت ضرغامی می‌گوید هیچ اشکالی ندارد بی‌حجاب بشوید و هیچ اتفاقی هم نمی‌افتد. هرکس متن را خوانده بود می‌گفت تو حرف درستی زدی. الان هم حرفم این است که آن روز اگر یک بی‌حجاب بود، امروز ده برابر بی‌حجاب در خیابان‌هاست. از جلوی ایرنا که من بعضی وقت‌ها پیاده رد می‌شوم، شما نگاه کنید چقدر بی‌حجاب از اینجا رد می‌شود.

مردم تریبون نمازجمعه را قبول ندارند

همه چیز به امان خدا رها شده، تریبون‌های عمومی را نگاه کنید، الان چند نفر در تهران نماز جمعه می‌روند؟ ما اول انقلاب نماز جمعه که بود سوار موتور می‌شدم. همسرم و دو تا بچه‌ام را هم سوار می‌کردم و تمام نمازجمعه‌ها را شرکت می‌کردم. وقتی آقای هاشمی رفسنجانی و خود آقا خطبه‌ها را می‌خواندند، مثلاً می‌رفتم و به خطبه دوم می‌رسیدم یا اواسط خطبه اول می‌رسیدم، یک رادیوی کوچک داشتم، رادیو را روشن می‌کردم و در حالی که به سمت نماز می‌رفتم گوش می‌کردم که چیزی را از دست ندهم. به خصوص زمانی که آقای هاشمی می‌آمد و جنگ را تحلیل می‌کرد. در بین راه حرف‌های آقای هاشمی را گوش می‌کردم. به محیط نماز جمعه که می‌رسیدم رادیو را خاموش می‌کردم. خیلی‌ها این کار را می‌کردند. در جبهه پشت خاکریز بچه‌ها با رادیو خطبه‌های نماز جمعه را گوش می‌کردند.

الان نمازجمعه ما با آن موقع چه نسبتی دارد؟ اصلاً‌ چنین خبری هست؟ بله، در دوران جنگ دشمن تهدید کرد و ما یک نماز جمعه پرشکوه داشتیم که خیلی هم با آن عکس گرفتیم، درحالی که مردم برای چیز دیگری آمده بودند. مردم این تریبون را قبول ندارند. مردم می‌گویند دشمن تو غلط کردی ما را تهدید کردی! می‌خواهی بزنی، ما می‌آییم در صف نماز جمعه می‌ایستیم ببینی که هستیم. ولی هفته بعد که خطر برطرف می‌شود دیگر کسی نیست. من نمی‌دانم اینها چرا مسائل به این سادگی را متوجه نمی‌شوند. ما گرفتار اینها هستیم. یک آدمی که اینطور می‌فهمد باید تکثیر بشود. هرکس یک ویژگی اینچنینی دارد باید تکثیر بشود. تنها راه تکثیر این نگاه است.

یادگیرندگی ما خوب است  اما

جمهوری اسلامی به عنوان یک سازمان بزرگ و مهم، یادگیرنده هست، ولی با هزینه‌های زیاد. اگر من بخواهم در یک جمله مدیریتی خودم و نظام را توصیف کنم، یادگیرندگی ما خوب است، ولی همیشه هزینه می‌دهیم. با هزینه بالا.

برخی در سینما سلیقه‌ای عمل می‌کنند

من یکبار در یک برنامه تلویزیونی سینمایی گفتم بعضی‌ها می‌گویند سلیقه رهبری این است که مثلاً فیلم را اینجوری بساز! حتماً حرف غلطی را می‌زنند. مگر سلیقه رهبری باید حاکم بشود بر تولید فیلم‌های سینمایی؟ این سلیقه خود ایشان است و این حرف را هم خود ایشان فرموده‌اند، چون من سال‌ها با ایشان کار کرده‌ام.

آقا از یک فیلم خارجی آمریکایی خیلی خوششان آمده بود و من هم خوشم آمده بود، وقتی فرمودند من هم خیلی از آن فیلم تعریف کردم. آقا از یک فیلم ایرانی خوشش نیامده بود، ولی من خیلی خوشم آمده بود. بالعکس، من از یک فیلم خوشم آمده بود آقا خوششان نیامده بود. اینها همه سلیقه است. بعضی مواقع آقا توضیحات بیشتر که می‌شنوند، حتی نگاهشان نسبت به یک فیلم عوض می‌شود.

من در سطح رهبری می‌گویم، بقیه که هیچ. یک آقایی ممکن است برود و سلیقه‌اش را تبدیل به یک کلیشه و مدل بکند، بعد هم می‌گوید هرکس غیر از این است تو بینداز بیرون. در کشور الان متأسفانه حاکم است. این یک بحث مفصل است.