برایان ویلسون درگذشت

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

برایان ویلسون، آهنگ‌ساز، خواننده و بنیان‌گذار گروه افسانه‌ای «بیچ بویز»، در سن ۸۲ سالگی درگذشت. خانواده او با انتشار بیانیه‌ای در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) این خبر را تأیید کردند.

ویلسون که از او به‌عنوان «نابغه کم‌حرف» موسیقی پاپ یاد می‌شد، در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی گروه «بیچ بویز» را به یکی از تأثیرگذارترین گروه‌های موسیقی تاریخ بدل کرد. اما زندگی شخصی او با فراز و نشیب‌های فراوانی همراه بود؛ از اعتیاد به مواد روان‌گردان گرفته تا بحران‌های روانی طولانی‌مدت و انزوا.

او در سال ۱۹۶۱ به همراه دو برادرش، پسرعمویشان مایک لاو و دوست مدرسه‌ای‌اش ال جاردین، گروهی به نام «پندلتونز» تشکیل داد که با موفقیت ترانه «Surfin» نام خود را به «بیچ بویز» تغییر دادند. نخستین آلبوم آنان با نام «Surfin’ Safari» به سرعت با استقبال مخاطبان مواجه شد و گروه را به شهرت رساند.

در سال ۱۹۶۳، ویلسون ترانه معروف «Surfin’ USA» را منتشر کرد که به رتبه دوم جدول بیلبورد رسید و موقعیت گروه را تثبیت کرد. اما هم‌زمان با اوج‌گیری شهرت، فشارهای روانی و رقابت با گروه‌هایی چون «بیتلز»، به‌ویژه بر دوش ویلسون به‌عنوان مغز متفکر گروه، تأثیری فرساینده گذاشت.

در سال ۱۹۶۶، آلبوم «Pet Sounds» با رهبری او منتشر شد که اکنون از آن به‌عنوان یکی از برترین آلبوم‌های تاریخ موسیقی یاد می‌شود. با این حال، وخامت وضعیت روانی ویلسون که با مصرف ال‌اس‌دی تشدید شده بود، موجب بستری شدن او پس از تولد نخستین فرزندش شد.

ویلسون در خاطرات خود که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد، از دوران کودکی سخت خود و آزارهای جسمی و روانی پدرش سخن گفت؛ پدری که هرچند به گفته ویلسون رفتاری خشن و کنترل‌گر داشت، اما در کشف و پرورش استعدادهای موسیقایی او و برادرانش نیز نقشی کلیدی ایفا کرده بود.

در دهه ۸۰ میلادی، ویلسون تحت مراقبت روان‌پزشکی قرار گرفت؛ مراقبتی که سال‌ها بعد مشخص شد شامل کنترل‌های افراطی و محدودیت‌هایی غیرقانونی بوده و با حکم دادگاه متوقف شد. با این حال، ویلسون از دهه ۹۰ به عرصه موسیقی بازگشت و آلبوم‌های موفقی منتشر کرد.

در سال ۲۰۰۴، نسخه تکمیل‌شده آلبوم نیمه‌تمام «Smile» که پروژه‌ای از دهه ۶۰ بود، با استقبال گسترده منتقدان منتشر شد و یکی از تحسین‌شده‌ترین بازگشت‌های موسیقیایی لقب گرفت.

بخش‌هایی از زندگی پیچیده و هنرمندانه او در فیلم «عشق و ترحم» (Love & Mercy) به تصویر کشیده شده است؛ اثری که در آن پل دینو و جان کیوسک نقش‌های دوران جوانی و میانسالی او را ایفا می‌کنند.

برایان ویلسون با نوآوری در ساختار موسیقی پاپ، ترکیب‌های آوایی پیچیده، و جسارت در تجربه‌گری، میراثی ماندگار از خود بر جای گذاشت. درگذشت او پایانی است بر زندگی هنرمندی که صدای نسلی را شکل داد و با وجود رنج‌های درونی، جهانی از ملودی‌های زیبا برای میلیون‌ها شنونده خلق کرد.