تحسین بازی گلشیفته فراهانی در آلفا
در ابتدا دختری ۱۳ ساله در کنار دایی خود، نشسته و روی بدن و بازوانش به حفره (زخمی عمیق که دوربین از دل آن بیرون میآید) خیره شده، سپس دیگر زخم ها را با ماژیک به شکل جاده به هم وصل می کند.

محمد حقیقت در یادداشتی نوشت: فیلم سینمایی «آلفا» که بسیاری بعد موفقیت «تیتان» ساخته ژولیا دو کورنو، انتظارش را میکشیدند هم در سناریو و میزانسن و هم روایت ماجرای زندگی که که سازنده امیدی در آن باقی نمیگذار، بسیار ناموفق است.
به نقل از سینماسینما، در ابتدا دختری ۱۳ ساله در کنار دایی خود، نشسته و روی بدن و بازوانش به حفره (زخمی عمیق که دوربین از دل آن بیرون میآید) خیره شده، سپس دیگر زخم ها را با ماژیک به شکل جاده به هم وصل می کند. این مرد جوان بیماری عجیبی گرفته که بی شباهت به ایدز نیست، اما درمانش پیچیدهتر است زیرا در نهایت بیماران به مجسمههایی خشک و شکننده تبدیل می شوند.
دختر نوجوان به نام آلفا را در یک پارتی شبانه می بینیم که در حالت نیمه هوشیار فرو رفته و کسی روی بازوی او حرف A را خالکوبی میکند، اما این سوزن مبتلا به بیماری کشندهای است. مادر آلفا با بازی خوب گلشیفته فراهانی که پرستار بیمارستان است در منزل خود از برادرش هم مراقبت می کند. آلفا که هرگز در پوست خود نمی گنجد در اثر بیماری که به آن مبتلا شده از سوی همکلاسی ها ترک می شود. فیلم هرچه جلوتر میرود سیاه تر و کمتر دلپذیر می شود و متاسفانه جزو فیلمهای اگر نگوییم بد، بسیار ضعیف و ناموفق به حساب میآید.