ابراهیم رهبر که بود؟ + بیوگرافی و سوابق

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق، ابراهیم رهبر، نویسنده و منتقد ادبی برجسته ایرانی، در سن ۸۷ سالگی و بر اثر کهولت سن درگذشت. او متولد ۱۳۱۷ در صومعه‌سرا بود و در دهه ۱۳۴۰ با انتشار داستان‌هایی در مجلاتی نظیر «آرش»، «نگین»، «طرفه»، «سخن» و «هنر و اندیشه» به شهرت رسید. رهبر دانش‌آموخته رشته زمین‌شناسی از دانشگاه تهران بود و همزمان با تحصیل به معلمی پرداخت.

او در داستان‌هایش به موضوعاتی چون فقر، نابرابری‌های اجتماعی، تاریخ معاصر، فرهنگ عامه و زندگی کودکان فرودست، کارگران و روستاییان توجه ویژه‌ای داشت. از جمله آثار منتشرشده او می‌توان به «مهربانان و سه نمایشنامه‌ی دیگر»، «چاپ آخر زندگی»، «در شهری کوچک»، «شاهد رسمی»، «من در تهرانم»، «نام کسما»، «نونو و چهار نمایشنامه‌ی دیگر»، «سوگواران» و «دود و آه» اشاره کرد.

رهبر از اعضای اولیه کانون نویسندگان ایران بود و در سال ۱۳۴۹ فعالیت خود را با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد. او در سال ۱۳۵۲ به‌سبب فعالیت‌های سیاسی و ارتباط با اندیشه‌های چپ دستگیر و زندانی شد. پس از آزادی، به‌دلیل رد صلاحیت از استخدام در وزارت فرهنگ و هنر بازماند و به انزوا و عزلتی خودخواسته روی آورد.

در سال‌های اخیر، کتاب «در مه نشسته بود» به قلم نسیم خلیلی به‌عنوان شناختنامه‌ای از زندگی و آثار ابراهیم رهبر منتشر شد. این کتاب به بررسی داستان‌های رهبر و واکاوی زندگی این نویسنده ارزشمند گیلانی می‌پردازد.