همان همیشگی

اگرچه تنها رقیب جدی قالیباف برای تصاحب کرسی ریاست مجلس علیرضا زاکانی بود و با خداحافظی‌اش از مجلس، ریاست قالیباف بر پارلمان تضمین شده بود اما در اجلاسیه‌های اول و دوم، او رقابتی تزئینی با مصطفی میرسلیم و فریدون عباسی داشت.

مجلس بی فراکسیون

دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، پارلمانِ پارلمان‌های در سایه بود. فراکسیون‌های امید، مستقلین و ولاییون هر کدام تلاش می‌کردند پیش از هر اجلاسیه، نظر نمایندگان را جلب کنند و دست برتر را در هیات رئیسه پیدا کنند اما مجلس یازدهم به لطف گسترده‌ترین رد صلاحیت تاریخ جمهوری اسلامی و واگذاری‌اش به اصولگرایان، از همان روزهای اول، فعالیت فراکسیونی را به رسمیت نشناخت.

اقدامی که سبب شد توصیه‌ها دست برتر را پیدا کنند و در نهایت همین توصیه‌ها، محمدباقر قالیباف را به ریاست مجلس رساند و با خروج چهره‌هایی چون علیرضا زاکانی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی، او عملا رئیس بی رقیب مجلس شد.

فراکسیونی برای تایید قالیباف

مجلس یازدهمی‌ها البته محض تزئین هم که شده، ۲ فراکسیون را تشکیل دادند، یکی با نام نیروهای انقلاب که تقریبا اکثر نمایندگان را در خود جای داده و دیگری، فراکسیون مستقلان که در برهه‌ای تلاش کرد نمایندگان خسته از لابی‌های پنهان اصولگرایان را جذب کند ولی ناکام ماند.

ریاست فراکسیون نیروهای انقلاب برعهده قالیباف است و در هر دوره نامزدهای پست ریاست مجلس را معرفی کند و امسال هم قالیباف را به عنوان تنها گزینه جدی ریاست پارلمان معرفی کرده است. در حقیقت فراکسیون قالیباف، قالیباف را کاندیدا ریاست مجلس کرده است.

۲ چهره برای خالی نبودن عریضه

اگرچه تنها رقیب جدی قالیباف برای تصاحب کرسی ریاست مجلس علیرضا زاکانی بود و با خداحافظی‌اش از مجلس، ریاست قالیباف بر پارلمان تضمین شده بود اما در اجلاسیه‌های اول و دوم، او رقابتی تزئینی با مصطفی میرسلیم و فریدون عباسی داشت.

این بار و در اجلاسیه چهارم، همچون اجلاسیه سوم، قرار است ۲ چهره به رقابت با قالیباف بپردازند تا نه عریضه خالی باشد و نه انتخابات از معنا تهی باشد.

به گفته علی حدادی، نماینده کرج، در چهارمین اجلاسیه مجلس قرار است مرتضی آقاتهرانی، نفر اول پایداری‌های پارلمان و الیاس نادران، یکی از جدی‌ترین مخالفان قالیباف در عرصه حاضر خواهند شد. طبیعتا هیچ یک از آنان قالیباف را برای تصاحب دوباره کرسی ریاست مجلس به چالش نخواهند کشید اما احتمالا یکی از جدی‌ترین اهداف آنان، کاهش اقتدار رئیس مجلس و رساندن آراء او به زیر ۲۰۰ است.

حضور آقاتهرانی و نادران در اجلاسیه سوم سبب شده بود تا آراء قالیباف از ۲۳۰ رای اجلاسیه دوم به ۱۹۴ رای در اجلاسیه سوم برسد.

رقابت انتخاباتی با پایداری

اهمیت اجلاسیه چهارم اما نه به تعیین رئیس مجلس در سال آخر بلکه به انتخابات مجلس دوازدهم است. تحلیل‌گران معتقدند که با توجه به کنش و واکنش‌های نهادهای حاکمیتی، احتمالا شورای نگهبان همان خواهد کرد که در انتخابات مجلس یازدهم کرد.

در چنین شرایطی، اصولگرایان چاره‌ای ندارند جز رقابت درونی. رقابتی که از مدت‌ها پیش آغاز شده و با ماجرای واگذاری شاسی بلندها و گرفتن انگشت اتهام به سوی قالیباف، به اوج خود رسید. به نظر می‌رسد پایداری‌ها در سال پایانی بیش از پیش حساب خود را از قالیباف و یارانش جدا کنند تا با جلب دوباره بدنه ناراضی اصولگرایان، بتوانند دست برتر را در پارلمان دوازدهم پیدا کنند.

رقابت جدی بر سر نایب رئیسی

کرسی ریاست مجلس از همان روز اول ورود قالیباف به پارلمان یازدهم برای او رزرو شده بود اما رقابت بر سر کرسی‌های نایب رئیسی همیشه جدی بوده است. اینبار هم اوضاع به همین منوال است. عبدالرضا مصری و علی نیکزاد که در جریان اجلاسیه سوم با اراء برابر، کارشان به قرعه کشی کشیده بود، اینبار هم مشغول رایزنی با نمایندگان‌اند تا در سال پایانی به عنوان نایب رئیس اول انتخاب شوند.

مصری تلاش می‌کند تا نظر مستقلان پارلمان را جلب کند و نیکزاد می‌کوشد پایداری‌های ناراضی از خود را دوباره به همراهی وادار کند. شانس نیکزاد البته بالاتر است. او حمایت قالیباف و یارانش در کنار طیف احمدی‌نژادی‌های مجلس را هم دارد و احتمالا در پایانی هم، نایب رئیس اول خواهد بود.