تاثیر اسنپ بک بر قیمت خودرو چیست ؟ آیا رکود ادامه خواهد یافت؟
پرسش کلیدی که همراه با فعال شدن اسنپ بک این روزها مطرح می‌شود این است که آیا تحریم‌های پیش رو، بار دیگر ضربه جدی بر بدنه صنعت خودرو وارد خواهد کرد؟ این سوال در شرایطی مطرح است که به نظر می‌رسد خودروسازی پیش از فعال شدن این سازوکار هم وضعیت مناسبی نداشته است.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
آنچه مشخص است وضعیت صنعت و بازار خودرو در شرایط کنونی،نسبت به شرایط قبل از اعمال تحریم‌های اولیه و ثانویه متفاوت به نظر می‌رسد.برای درک بهتر این موضوع بهتر است نگاهی به وضعیت فعلی صنعت و بازار خودرو داشته و آن را با دوره پیش از شروع تحریم‌های ثانویه مقایسه کنیم. ابتدا نگاهی به وضعیت فعلی داشته باشیم. از ابتدای سال جاری تاکنون تولید و فروش خودرو نسبت به مدت مشابه سال گذشته به شدت کاهش پیدا کرده است به طوری که آخرین آمارها نشان می‌دهد که تولید خودرو در پنج ماه امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۱۴ درصد و فروش ۱۶ درصد افت داشته است.
وضعیت واردات خودرو نیز جالب نیست. درحالی نیمی از سال را پشت سر گذاشتیم که هنوز مشخص نیست که تعرفه واردات خودرو در سال جاری چقدر است و پای نهادهای نظارتی به موضوع باز شده است. طبق اعلام مسوولان وزارت صمت نیز از ابتدای سال جاری تاکنون حتی یک دلار به واردات خودرو اختصاص داده نشده است. ثبت‌سفارش واردات نیز هنوز بسته است. هیچ شراکت فناورانه‌ای با خارجی‌ها در میان نیست و حضور چینی‌ها نیز تنها در حد مونتاژ محصولات خود است. قدرت خرید خودرو کاهش پیدا کرده است و تقریبا خودرو نویی در بازار یافت نمی‌شود که بهایی کمتر از ۵۰۰میلیون تومان داشته باشد.
بنابراین بازار خودرو به شدت درگیر رکود است. با این حال این تنها بازار خودرو نیست که درگیر رکود شده است. صنعت خودرو نیز به شدت با وضعیت رکودی دست و پنجه نرم می‌کند. آمار «شامخ» که توسط اتاق بازرگانی ایران منتشر می‌شود، نشان می‌دهد که در پانزده ماه گذشته به طور مداوم صنعت خودرو درگیر رکود بوده است. خودروسازان به شدت درگیر آثار تورمی هستند و با کمبود نقدینگی شدید دست و پنجه نرم می‌کنند. علاوه بر این هم شامخ و هم آمار کدال نشان می‌دهد که انبار خودروسازان در حال خالی شدن از مواد اولیه است. البته دلیل این موضوعات تحریم‌ها نیستند بلکه وضعیت خودتحریمی است که خودروسازی را بسیار متضرر کرده است. تصمیمات خلق‌الساعه، تعدد تصمیم‌گیران، اصرار بر سیاست‌های پوپولیستی و نبود استراتژی و نگاه بلندمدت است که این وضعیت را به وجود آورده است باید توجه داشت نتیجه روند مذکور صنعت را به جایی رسانده که تاب‌آوری آن به شدت کاهش پیدا کرده است.
اما در زمان پیش از تحریم‌های سال‌های گذشته وضعیت به این شکل نبود، سال‌های ۹۱ و ۹۲ برای خودروسازی ایران آغاز دور جدیدی از تحریم‌ها بود که در نتیجه آن عرضه خودرو در سال ۹۱ به ۷۷۳ هزار دستگاه و در سال ۹۲ با اوج‌گیری اثر تحریم‌ها به ۶۹۸ هزار دستگاه رسید که خبر از یک افت سنگین می‌داد. در ادامه در حد فاصل سال‌های ۹۳ تا ۹۶ که دوره توافق هسته‌ای و امضای برجام فرا رسید، روند تولید هم با رشد خوبی مواجه شد؛ به‌گونه‌ای که در سال ۹۶ تیراژ تولید از یک‌میلیون و ۶۰۰ هزار دستگاه فراتر رفت که نزدیک به رکورد سال ۹۰ بود. ضمن اینکه این افزایش تولید ایران را جزو ۱۰ تولیدکننده بزرگ جهان قرار دارد و رتبه جهانی صنعت را از عدد ۱۸ به ۱۶ رساند. بعد از روی کار آمدن دولت اول دونالد ترامپ و خروج وی از برجام تولید به شدت افت کرده و به حدود ۹۰۰ هزار دستگاه رسید تولید خودرو در سال ۹۸ با کاهش بیشتری مواجه شده و به رقم ۷۵۶ هزار دستگاه رسید. اما بعد از آن به دلیل بنیه‌ای که هنوز در صنعت خودرو مانده بود این صنعت دوباره توانست وضعیت را بهبود داده و تا حدی به مسیر قبل برگردد. اما حالا به نظر نمی‌رسد که خودروسازی کشور همچنان بنیه ترمیم خود را داشته باشد.
علاوه بر اینها واردات خودرو نیز کاملا رونق داشت. در سال ۹۶ حدود ۷۰ هزار خودرو وارد کشور شده بود در سال ۹۰ نیز میزان واردات خودرو به حدود ۴۰ هزار دستگاه می‌رسید. اما در شرایطی که وضعیت مهیا بود و و ساختار برای واردات همچنان آماده بود تنها تحریم‌ها باعث شد که از سال ۹۷ واردات خودرو به مدت پنج سال متوقف شود. حالا اما در شرایطی که مرحله به مرحله واردات به دلیل خودتحریمی با مشکل مواجه بوده و حتی تعرفه‌ها مشخص نیست، ورود فشار جدید تحریمی چه تاثیری را به دنبال خواهد داشت؟ به هر صورت به نظر می‌رسد که ضربه تحریم‌ها این بار کمتر از گذشته نباشد دلیل آن نیز سوء‌مدیریت طی سال‌های گذشته است که اساسا بنیه صنعت خودرو را ضعیف کرده است.
آخرین اخبار سیاست را از طریق این لینک پیگیری کنید.
