در حمایت از یک ترکیه دموکراتیک
ایالات متحده و اروپا در تضمین نتیجه انتخاباتی آزاد و منصفانه در ترکیه منافعی دارند. در ١۴ می٢٠٢٣، شهروندان ترکیه پای صندوق‌های رأی خواهند رفت تا تصمیم بگیرند که آیا رجب طیب اردوغان که سکان رهبری کشور را به مدت ٢٠ سال به دست داشته است، برای پنج سال آینده نیز در قدرت باقی خواهد ماند یا خیر.
مترجم: مهدیه طاهایی: ایالات متحده و اروپا در تضمین نتیجه انتخاباتی آزاد و منصفانه در ترکیه منافعی دارند. در ١۴ می٢٠٢٣، شهروندان ترکیه پای صندوق‌های رأی خواهند رفت تا تصمیم بگیرند که آیا رجب طیب اردوغان که سکان رهبری کشور را به مدت ٢٠ سال به دست داشته است، برای پنج سال آینده نیز در قدرت باقی خواهد ماند یا خیر.
در شرایط کنونی اگر انتخابات آزاد و عادلانه در ترکیه برگزار شود، احتمالا اردوغان این رقابت را به کمال قلیچدار‌‌اوغلو واگذار خواهد کرد (در نظرسنجی‌های به‌دست‌آمده، کمال قلیچدار‌اغلو برتری آرا چشمگیری نسبت به اردوغان به دست آورده است). با در نظر گرفتن این حقایق، انتخابات آزاد کاملا دور از ذهن است.
بقای یک ترکیه دموکراتیک (به زعم غرب) از منافع ایالات متحده به شمار می‌رود. اگر ترکیه همچنان از دولت‌های غربی فاصله بیشتری بگیرد، مخالفان منطقه‌ای مانند روسیه و ایران، قدرت بیشتری را در منطقه پیدا خواهند کرد. بازسازی حکومت‌داری دموکراتیک و نهادهای ترکیه در‌نهایت به شهروندان و رهبران آینده این کشور بستگی دارد. انتخابات آزاد و منصفانه، در‌نهایت به آنها در رسیدن به این اهداف کمک خواهد کرد.
مدتی است ترکیه از ناتو فاصله گرفته و به روسیه پوتین نزدیک‌تر شده است. همچنین اردوغان ثبات و امنیت کشورهای شرق مدیترانه را به خطر انداخته و با ادعاهای تملک در اکتشافات منابع گازی زیر دریا و تحریک متحدان ناتو، منطقه را به مکانی ناامن تبدیل کرده است. او همچنین ثبات و امنیت سوریه را با تهدید به انجام حملات نظامی جدید علیه کردهای سوریه، تهدید می‌کند.
اگر قرار است ترکیه بار دیگر به بخش جدایی‌ناپذیر سیستم اتحاد غرب تبدیل شود، باید تحولات این کشور، اردوغان را به سمت خروج از قدرت هدایت کند.
بین سال‌های 1950 تا 2015 ترکیه انتخابات نسبتا آزاد و عادلانه‌ای برگزار کرد (آنچه دولت‌های مستقر با توجه به وابستگی خود به کمک‌های مالی دولت همیشه از مزیت استفاده از رسانه‌های جمعی برخوردار بودند) و این آزادی نسبی به شهروندان برای گزینش رهبران مد‌نظر خود پای صندوق‌های رأی کمک کرد. این نکته حائز اهمیت است؛ نه‌تنها به این دلیل که ترکیه متحد اصلی ناتو محسوب می‌شود بلکه یک کشور دموکراتیک مسلمان در منطقه به‌شمار می‌آید. در‌واقع، همسایگان ترکیه به‌سختی می‌توانند با اعتبار دموکراتیک ترکیه مطابقت داشته باشند.
اردوغان در سابقه ٢٠ سال حکومتش، ناظر انتقال این کشور دموکراتیک به یک قدرت استبدادی شده است. این انتقال قدرت به‌وضوح در گزارش‌های سالانه وزارت خارجه ایالات متحده درباره حقوق بشر و ارزیابی‌های «خانه آزادی» ارائه و ثبت شده است. سازمان امنیت و همکاری اروپا هم دریافته است که حزب حاکم ترکیه در انتخابات‌های سال ٢٠١٧ به بعد مداخله کرده است. بعد از کودتای ناکام سال ٢٠١۶، «خانه آزادی»، ترکیه را به‌عنوان کشوری معرفی کرد که دیگر «آزاد» نیست.
متأسفانه شهروندان ترکیه از در‌اختیار‌داشتن اطلاعات و منابع لازم برای انتخاب رئیس‌جمهور بعدی خود محروم هستند. شهروندان از اطلاعات فیلتر‌نشده احزاب سیاسی و نامزدها برخوردار نیستند و محیط رسانه‌ای عاری از مداخله حکومت وجود ندارد. شهروندان ترکیه به وجود نهادهای بوروکراتیک که به انتخاب شهروندان احترام بگذارند، نیاز مبرمی دارند. اخیرا سازمان ناظر بر رسانه در ترکیه از تمدید مجوز شبکه خبری آلمانی «دویچه‌وله» امتناع ورزید؛ این اقدام نشان می‌دهد که رسانه‌های خارجی مستقل ممکن است از گزارش‌دهی درباره انتخابات منع شوند.
در این بین، اردوغان با افزایش حداقل دستمزد و حقوق بازنشستگی و اعطای اعتبار ارزان به مشاغل، از قدرت خود برای جذب آرای شهروندان استفاده می‌کند؛ همه اقدامات کوتاه‌مدتی که برای پیروزی در انتخابات طراحی شده‌اند اما سلامت کل اقتصاد ترکیه را بی‌ثبات می‌کنند. چنین اقداماتی پیش از زمین‌لرزه‌های ویرانگر که در اوایل فوریه 2023 ترکیه را لرزاند، در‌حال اجرا بود اما اکنون با عنوان امداد و بازسازی ادامه دارد.
خلاصه کلام اینکه نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه به‌شدت به نفع اردوغان است؛ به این دلیل که اردوغان خود در رقابت برای بقای سیاسی است. ماندن در قدرت برای اردوغان مسئله‌ای ساده و صرفا برای حفظ قدرت نیست، بلکه مسئله‌ای وجودی برای او است. اگر او دیگر رئیس‌جمهور نباشد، احتمالا باید پاسخ‌گوی سوءاستفاده‌های متعددش از قدرت در دادگاه باشد.
منبع: National Interest
