سهم اندک زنان ایرانی در مدیریت

در هفته گذشته، مرکز آمار ایران اطلاعات و داده‌های سال 1400 (پارسال) را ارائه داده است. در این چند روز رسانه‌های مختلف سعی کردند نکته‌های در این آمار را بیان کنند؛ نکته‌هایی که هرچند مردم در زندگی روزمره با گوشت و استخوان لمس می‌کنند، اما بر مبنای اقتصاد دستوری به آن بی‌توجهی می‌شود.

تورم در روستا بیشتر است

در گزارش شاخص‌های عدالت اجتماعی ایران از سوی مرکز آمار آمده است که هزینه‌های یک خانوار شهری در سال 1400 با افزایش 48.9 درصدی به 92.5 میلیون تومان و هزینه‌های یک خانوار روستایی با رشد 52.4 درصدی به 51.9 میلیون تومان رسیده است. علاوه بر این شاخص ضریب جینی که بیانگر نابرابری است، می‌گوید روستاییان در معرض نابرابری بیشتری قرار داشته‌اند. همه اینها نشان‌دهنده این است که سیاست‌های تورم‌زا، بیش از همه روستاییان را هدف قرار داده است. جدول نرخ تورم سالانه 10 سال اخیر نیز نشان می‌دهد که در اغلب سال‌ها نرخ تورم بخش روستایی از شهری بیشتر بوده است. این دانسته می‌تواند با سیاست‌های محرومیت‌زدایی در تضاد باشد.

سهم اندک زنان از شغل و مدیریت

در سال 1400 سهم جمعیت شاغل 25.8 درصد و سهم افراد بی‌کار فارغ‌التحصیل آموزش عالی از کل بی‌کاران 40.3 درصد بوده است. نرخ بی‌کاری فارغ‌التحصیلان آموزش عالی در کل کشور برای زنان 22.8 درصد بوده که 9 درصد بالاتر از میانگین در سراسر کشور است. همچنین زنان تحصیل‌کرده یک‌سوم مردان امکان پیداکردن کار را در ایران دارند. البته اوضاع این شاخص برای روستاییان به مراتب بدتر است؛ چراکه سهم روستاییان فارغ‌التحصیل آموزش عالی از کل شاغلان کشور، 7.8 درصد در سال 1400، حدود 15 درصد از کل شاغلان کشور، زن بودند. سهم زنان از مشاغل کشاورزی 15.8 درصد، از مشاغل صنعتی 11.2 درصد و از مشاغل خدماتی 17.3 درصد است که در هر سه بخش نسبت به 10 سال قبل، کاهش رخ داده است.

همچنین تعداد کل قانون‌گذاران، مقامات عالی‌رتبه و مدیران کشور در سال 1400، 697‌هزارو 750 نفر بوده که حدود 19 درصد آنان را زنان تشکیل می‌دهند. سهم زنان از مدیران طی 10 سال اخیر 3.2 درصد رشد نشان می‌دهد اما نسبت به سال 1397 کاهش 1.5 درصدی رخ داده است.

شاخص فلاکت 3 برابر شد

شاخص فلاکت حاصل جمع نرخ بی‌کاری و نرخ تورم است و در سال 1400 شاهد افزایش شاخص فلاکت بوده‌ایم به طوری که این شاخص از 19.3 در سال 1395 به 49.4 درصد در سال 1400 رسیده است.

به گزارش جماران، بر اساس مستندات گزارش مرکز آمار، افرادی که کمتر از دو دلار در روز درآمد دارند از 0.08 درصد کل جمعیت کشور در سال 1391 به 0.72 درصد در سال 1400 افزایش پیدا کرده‌اند یعنی حدود 9 برابر افزایش رخ داده است! همچنین افراد با درآمد کمتر از یک دلار در روز نیز در همین فاصله زمانی 9 برابر شده‌اند. از سوی دیگر نسبت هزینه‌های  10 درصد پرهزینه‌ترین بخش جمعیت کشور به 10 درصد کم‌هزینه‌ترین افراد از 10.79 در سال 1391 به 13.46 در سال 1400 افزایش پیدا کرده است.

همچنین به گزارش مرکز آمار از 23 میلیون خانواری که در کشور زندگی می‌کنند، 3.46 میلیون خانوار تحت پوشش نهادهای حمایتی نظیر کمیته امداد امام خمینی(س) و سازمان بهزیستی هستند؛ یعنی حداقل یک‌هشتم جمعیت ایران نیاز به حمایت قطعی دارند.

کاهش ازدواج و افزایش طلاق

میزان ازدواج از 11.2 درصد در سال 1391 (به ازای هر هزار نفر جمعیت) به 6.9 درصد در سال 1400 رسیده است. همچنین در سال‌های مذکور میزان عمومی طلاق از میزان 0.2 درصد در سال 1391 به 2.5 درصد در سال 1400 رسیده است.

یکی از نکات درخور توجه این گزارش ثبت 9هزارو 374 واقعه طلاق در سال 1400 از سوی زوج‌هایی است که بیش از 29 سال با هم زندگی کرده‌اند. بیشترین میزان ثبت طلاق هم از سوی زوج‌هایی بوده که بین یک تا پنج سال با هم زندگی کرده‌اند.

میانگین سنی مردانی که در سال 1400 ازدواج کرده‌اند 27.8 سال و میانگین سنی زنان 23.6 سال بوده است. نرخ رشد جمعیت کشور در سال 1400 به 1.6 درصد رسیده که نسبت به سال 1395 افزایش داشته است.

امکانات ابتدایی

بیش از 15 درصد جمعیت کشور همچنان فاقد آب لوله‌کشی هستند و نسبت جمعیت استفاده‌کننده از خدمات سیستم دفع فاضلاب مدیریت‌شده و ایمن 53 درصد است. البته 74.3 روستاهای بالای 20 خانوار دارای آب آشامیدنی سالم هستند. در حوزه گازرسانی 18.2 میلیون خانوار تحت پوشش گازرسانی هستند و ضریب نفوذ تلفن همراه 92 درصد و ضریب نفوذ اینترنت در مناطق شهری 82.6 و در مناطق روستایی 65.7 درصد است.

در بین خانوارهای شهری ایرانی 68.34 درصد صاحب منزل مسکونی، 23.16 درصد مستأجر و 8.5 درصد هم در سایر گونه‌های سکونت به سر می‌برند.