تکواندو در مسیر ابهام؛ معمای مربیان جدید

دی‌ماه 1400 بود که انتخابات ریاست فدراسیون تکواندو برگزار شد و هادی ساعی به‌عنوان رئیس جدید انتخاب شد. این رقابت که بین دو کاندیدای اصلی یعنی هادی ساعی و محمد پولادگر برگزار شد، نهایتا با 29 رأی از 56 رأی مأخوذه به سود هادی ساعی به اتمام رسید تا پرافتخارترین ورزشکار این رشته در ایران امور فدراسیون را به دست بگیرد. مأموریت جدی ساعی بعد از نشستن بر صندلی ریاست تکواندو سروسامان‌دادن به اتفاقات تیم ملی و انتخاب سرمربیان دو تیم مردان و زنان تکواندو بود. تیم‌هایی که برخلاف ادوار گذشته المپیک، در توکیو ضعیف‌ترین نتیجه را رقم زدند. آرمین هادی‌پور، میرهاشم حسینی و ناهید کیانی سه نماینده تکواندوی ایران در المپیک توکیو بودند که از دور رقابت‌ها حذف شدند تا تکواندوی ایران بدون مدال بماند. بعد از کش‌و‌قوس‌های فراوان، سرانجام هادی ساعی، فریبرز عسگری را از هدایت تیم مردان برداشت و بیژن مقانلو را به‌عنوان رئیس معرفی کرد. این انتخاب بدون حرف‌و‌حدیث نبوده؛ چون کارشناسان امر اعتقاد دارند مقانلو پیش‌تر عیارش را نشان داده و نمی‌تواند گره‌گشای مشکلات تیم تکواندوی مردان باشد. مقانلو در بزرگ‌ترین و حساس‌ترین تجربه مربیگری خود، به‌عنوان سرمربی تیم ملی در المپیک ۲۰۱۶ ریو بدون کسب مدال به کار خود پایان داد تا تکواندوی مردان ایران برای نخستین بار بدون کسب مدال به کار خود در المپیک پایان دهد. مقانلو در المپیک ریو با فرزان آشورزاده، مهدی خدابخشی و سجاد مردانی سه چهره مدعی آن روزهای تکواندوی جهان و در شرایطی که تیم ملی با اعزام به رویدادهای متعدد به‌خوبی مهیای حضور در المپیک شده بود، راه به جایی نبرد. 

اندکی بعد، هادی ساعی به این متهم شد که به دلیل ارتباط دوستانه‌ای که با مقانلو دارد، او را به‌عنوان سرمربی انتخاب کرده است. موضوعی که با واکنش رئیس جدید فدراسیون تکواندو روبه‌رو شد و مطابق با انتظار چنین شایعاتی را تکذیب کرد؛ اما مورد بحث‌برانگیز درباره مهرو کمرانی است؛ سرمربی تیم ملی تکواندوی زنان که از مدت‌ها پیش هدایت تیم زنان را برعهده داشت. کمرانی در جلسه انتخاب سرمربی برنامه‌هایش را ارائه می‌دهد و بدون مخالف از جلسه بیرون می‌آید؛ ولی کمی بعد متوجه می‌شود که از سمت سرمربیگری تکواندو کنار گذاشته شده و قرار است به‌عنوان دستیار، به مینو مداح، سرمربی جدید تیم ملی زنان کمک کند. این موضوع با مخالفت کمرانی مواجه می‌شود و اعلام می‌کند دیگر با تیم ملی زنان کار نمی‌کند. 

او در گفت‌وگویی که با ایسنا داشته، ابراز کرده رفتار مناسبی با او صورت نگرفته است: «در جلسه کمیته فنی برنامه‌ام را ارائه کردم و هیچ‌کدام از اعضای کمیته نیز از آن ایرادی نگرفتند. در جلسه نیز صحبتی مبنی بر اینکه من به همراه خانم مداح و زارع کار کنم، مطرح نشد؛ اما پس از جلسه تماس گرفتند و این پیشنهاد را دادند که من قبول نکردم؛ چرا‌که با این تیم کار کرده بودم و هیچ‌کدام از این نفرات با خانم مداح کار نکرده‌اند. من پنج سال از صفر تا صد زحمت این تیم را کشیدم و به مرحله‌ای رساندم که نایب‌قهرمان آسیا شدیم، در رقابت‌های آزاد قهرمانی جهان در ریاض به سومی رسیدیم و در مسابقات قبل نیز حریفان ازبک را که همگی دارای رنکینگ ۱ و ۳ و ۵ جهان بودند، شکست دادیم، خب همه این موارد نشان‌دهنده سطح بالای فنی بچه‌های تیم بود. تیم را به جایی رساندم که در‌حال‌حاضر وضعیت هشت نفر از بچه‌ها در رنکینگ به شکلی است که می‌توانند در رقابت‌های گرندپری شرکت کنند. چه زمانی شرایط تیم ملی بانوان به این شکل بوده است؟ من فقط فرصت کوتاهی خواستم و اعلام کردم تا بازی‌های آسیایی به من فرصت بدهید، اگر نتیجه نگرفتم، خودم می‌روم؛ چرا‌که اصراری برای ماندن نداشتم؛ اما برای اینکه تیم به این مرحله برسد، شبانه‌روزی زحمت کشیدم و می‌خواستم موفقیتش را ببینم؛ وگرنه تیم ملی که ارث پدری من نیست». به‌این‌ترتیب، تغییرات صورت‌گرفته هنوز به دو هفته نرسیده با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شده و وضعیت تیم ملی تکواندو را زیر ذره‌بین برده است. شاید رقابت‌های پیش‌رو در عرصه تکواندو در سطح ملی فقط مشخص کند که حق با کدام طرف است: هادی ساعی یا مخالفانش.