|

زنان سراغ بوکس نروند

شرق: هنوز زمان زیادی از جنجال ممنوع‌الفعالیت‌شدن زنان ایرانی در رشته‌های بدن‌سازی نگذشته که معاونت بانوان وزارت ورزش و جوانان، مخالفت صریح خود را با حضور زنان در رشته بوکس نیز اعلام کرده است. در شرایطی که انتظار می‌رفت حسین ثوری، رئیس فدراسیون بوکس، پس از آن همه وعده‌ و وعید، راه‌‌اندازی بوکس بانوان را به سرانجام برساند، به نظر می‌رسد او توانایی گذر از پیچ‌و‌خم‌های این مسیر پرفراز‌و‌نشیب را ندارد و مطیع امر وزارت ورزش و جوانان است؛ به‌ویژه اینکه حالا چند روزی هم از دومین دوره ریاستش در فدراسیون بوکس نمی‌گذرد و باید در چارچوب تیم جدید وزارتی حرکت کند.
ثوری چهار سال پیش در حالی کاندیدای ریاست در فدراسیون بوکس شد که راه‌اندازی بوکس بانوان را مهم‌ترین وعده انتخاباتی‌اش عنوان کرد. از آن زمان تا الان، چهار سال گذشته و او تنها قدمی که توانست در این راه بردارد، فراخوان یک دوره آموزشی مربیگری و داوری برای زنان بود که با چشم‌برهم‌زدنی لغو شد. ماجرا از این قرار بود که ثوری بدون هماهنگی با مسئولان وقت وزارتخانه، با انتشار خبری روی سایت فدراسیون بوکس، اقدام به برگزاری این دوره‌های آموزشی کرده بود، اما وقتی وزارتی‌ها متوجه این اتفاق شدند، بلافاصله به او دستور دادند برگزاری این دوره‌ها باید لغو شود!
اندکی بعد مهین فرهادی‌زاد، معاونت وقت بانوان وزارت ورزش نیز در پی هجمه‌های به‌وجود‌آمده حضور برخی زنان در گود زورخانه، اشاره‌ای به راه‌اندازی بوکس زنان کرد و در مصاحبه‌ای غیرحرفه‌ای گفت: «در مبانی اعتقادی ما از زن به‌عنوان «ریحانه» یاد شده است. نمی‌توانیم رشته‌ای را قبول کنیم که کل سیستم بدنی و فیزیولوژی او را تحت تأثیر قرار دهد! متأسفانه فدراسیون‌ها کار مستندی را ارائه نمی‌دهند. باید در جلسات مختلف اطلاعات لازم را کسب کنیم و مسائل پزشکی و ورزشی‌ را مورد بررسی قرار دهیم».
با وجود این رئیس فدراسیون بوکس همچنان بر مواضع خود پافشاری ‌کرد و این قول را داد که مشکل زنان برای قانونی‌کردن فعالیت آنها روی رینگ تا پاییز امسال حل می‌شود. پاییز هم گذشت اما این مشکل مرتفع نشد تا اینکه مریم کاظمی‌پور، معاونت جدید بانوان وزارت ورزش و جوانان در اظهارنظری جدی‌تر به بحث حضور زنان در رشته بوکس پرداخته است. او خیلی شفاف به زنان گفته سراغ رشته‌های دیگری غیر از بوکس بروند. کاظمی‌پور دو روز پیش به ایسنا گفت: «در ادوار گذشته این بحث چند بار مطرح شده است. با توجه به حساسیت‌هایی که رشته بوکس دارد، اینکه چقدر امکان راه‌اندازی آن وجود دارد صرفا مربوط به تصمیم وزارت ورزش یا درخواست خود فدراسیون نیست و در واقع باید مجوز‌های خاص‌تری اخذ شود. توصیه می‌کنم ورزشکاران، جوانی و توانمندی خود را در رشته‌های مشابهی محک بزنند که حداقل الان مصوب هستند و مسیر آماتوری را طی کرده‌اند و به سمت قهرمانی در حال گذر هستند. رشته‌هایی همچون تکواندو، ووشو و کاراته به بلوغ حرفه‌ای رسیده‌اند. به نظرم الان صلاح نیست جوان‌هایی که در دوران اوج هستند بخواهند وقت خود را صرف این کنند که منتظر رشته جدیدی باشند که بیاید تا سپس در آن فعالیت رسمی خود را شروع کنند. با توجه به حساسیت‌هایی که رشته بوکس دارد، اینکه چقدر امکان راه‌اندازی آن وجود دارد صرفا مربوط به تصمیم وزارت ورزش یا درخواست خود فدراسیون نیست و در واقع باید مجوز‌های خاص‌تری اخذ شود».
با توجه به دیدگاه‌هایی که از بعد از انقلاب به بوکس مردان و تعطیلی 10‌ساله آن وجود داشته، طوری که برخی روحانیون نیز فعالیت در این رشته رزمی را حرام اعلام کرده بودند، این انتظار وجود نداشت که فدراسیون بوکس در مقایسه با فدراسیون‌هایی مثل کشتی و وزنه‌برداری که مسیر راحتی را برای فعال‌کردن بخش زنانشان طی کرده بودند، سپری کند.
درعین‌حال این انتظار هم نمی‌رود که معاونت بانوان وزارت ورزش و جوانان که خود را فردی ورزشی می‌داند و تحصیلاتش مرتبط با این حوزه است، این‌قدر سلیقه‌ای اظهار نظر کند. حداقل‌ترین انتظار از معاونت مربوطه این است که با حضور کارشناسان حوزه زنان، نشستی رسانه‌ای برگزار کند و یک بار برای همیشه، دلایل مخالفت مجموعه ورزش کشور را با بوکس‌کردن زنان، منطقی و روشن مطرح کند؛ نه اینکه هر بار به بهانه‌های مختلف رسیدگی به این بحث را به تعویق بیندازد.
نکته درخور توجه دیگری که در صحبت‌های کاظمی‌پور دیده می‌شود، رشته‌هایی است که به بانوان بوکسور معرفی می‌کند. او در حالی به آنها می‌گوید به جای بوکس، ووشو را انتخاب کنند تا فعالیتی قانونی داشته باشند که به اعتقاد اهالی بوکس هر دو رشته مبارزه‌ای هستند و شباهت زیادی در فنون به هم دارند. رئیس فدراسیون بوکس هم بارها اعلام کرده که دو رشته حتی در نوع پوشش هم شبیه به هم هستند، به علاوه اینکه حجاب بوکسورها را بهتر از ووشوکاران هم می‌داند. با این اوصاف دلیل اینکه چرا زنان ووشوکار ایران سال‌هاست در میادین جهانی و آسیایی به میدان می‌روند اما این فرصت نصیب بانوان بوکسور نشده، مبهم است و جای سؤال دارد.
مورد دیگری که معاونت‌های بانوان وزارت ورزش در مقاطع مختلف به آن اشاره کرده‌اند، نامطئن‌بودن آنها از حفظ سلامت روانی و جسمانی زنان در رشته بوکس است؛ دغدغه‌ای که در رشته‌های پیشنهادی کاراته، تکواندو و ووشو که هرکدام به اندازه خودشان مبارزه‌ای و پربرخورد هستند، وجود ندارد!
به‌هرحال آن‌طور که از حرف‌های کاظمی‌پور پیداست، او نیز مثل معاونت‌های قبلی خیلی در پی این نیست که نقش حمایتی از زنان بوکسور داشته باشد. کاظمی‌پور در قبال حل مشکل فعالیت بانوان بوکسور، درست همان واکنشی را از خود نشان داد که چند روز پیش در مواجهه با حضور زنان در رشته‌های بدن‌سازی نشان داده بود. جالب اینجاست که فعالیت بانوان در چند رشته بدن‌سازی به صورت قانونی در جریان بود اما تعطیل شد.
در این شرایط باید گفت فعالیت بانوان ایرانی در رشته بوکس به سیاق گذشته زیرزمینی دنبال خواهد شد. درحال‌حاضر نفرات زیادی هستند که در اماکن خصوصی به فعالیت خود در این رشته مشغول هستند و بعضا در مسابقات بین‌المللی هم حضور پیدا می‌کنند. چه بهتر که متولیان امر فکری اساسی برای حل این معضل که مطالبه بحق جامعه زنان است، کنند تا هم بیش از این به ورزش زنان آسیب وارد نشود و هم اینکه وجهه ورزش ایران در سطح بین‌المللی خدشه‌دار نشود.
نباید فراموش کرد که استارت همین وعده‌ووعیدهای راه‌اندازی بوکس بانوان پنج سال پیش در جریان سفر «وو»، رئیس وقت فدراسیون جهانی بوکس (آیبا)، به تهران زده شد؛ جایی که او در ملاقات با محمود گودرزی، وزیر سابق ورزش، با تأکید بر اجرای برابری جنسیتی، این قول را از او گرفت تا هر‌چه‌سریع‌تر نسبت به راه‌اندازی بوکس برای بانوان ایرانی اقدام کند. پرواضح است که فدراسیون‌های جهانی رشته‌های مختلف امروز یکی از اهداف اصلی خود در ورزش دنیا را برابری جنسیتی می‌دانند و در صورت رعایت‌نکردن این قانون از سوی کشورهای عضو، با خطر تعلیق مواجه خواهند شد.

شرق: هنوز زمان زیادی از جنجال ممنوع‌الفعالیت‌شدن زنان ایرانی در رشته‌های بدن‌سازی نگذشته که معاونت بانوان وزارت ورزش و جوانان، مخالفت صریح خود را با حضور زنان در رشته بوکس نیز اعلام کرده است. در شرایطی که انتظار می‌رفت حسین ثوری، رئیس فدراسیون بوکس، پس از آن همه وعده‌ و وعید، راه‌‌اندازی بوکس بانوان را به سرانجام برساند، به نظر می‌رسد او توانایی گذر از پیچ‌و‌خم‌های این مسیر پرفراز‌و‌نشیب را ندارد و مطیع امر وزارت ورزش و جوانان است؛ به‌ویژه اینکه حالا چند روزی هم از دومین دوره ریاستش در فدراسیون بوکس نمی‌گذرد و باید در چارچوب تیم جدید وزارتی حرکت کند.
ثوری چهار سال پیش در حالی کاندیدای ریاست در فدراسیون بوکس شد که راه‌اندازی بوکس بانوان را مهم‌ترین وعده انتخاباتی‌اش عنوان کرد. از آن زمان تا الان، چهار سال گذشته و او تنها قدمی که توانست در این راه بردارد، فراخوان یک دوره آموزشی مربیگری و داوری برای زنان بود که با چشم‌برهم‌زدنی لغو شد. ماجرا از این قرار بود که ثوری بدون هماهنگی با مسئولان وقت وزارتخانه، با انتشار خبری روی سایت فدراسیون بوکس، اقدام به برگزاری این دوره‌های آموزشی کرده بود، اما وقتی وزارتی‌ها متوجه این اتفاق شدند، بلافاصله به او دستور دادند برگزاری این دوره‌ها باید لغو شود!
اندکی بعد مهین فرهادی‌زاد، معاونت وقت بانوان وزارت ورزش نیز در پی هجمه‌های به‌وجود‌آمده حضور برخی زنان در گود زورخانه، اشاره‌ای به راه‌اندازی بوکس زنان کرد و در مصاحبه‌ای غیرحرفه‌ای گفت: «در مبانی اعتقادی ما از زن به‌عنوان «ریحانه» یاد شده است. نمی‌توانیم رشته‌ای را قبول کنیم که کل سیستم بدنی و فیزیولوژی او را تحت تأثیر قرار دهد! متأسفانه فدراسیون‌ها کار مستندی را ارائه نمی‌دهند. باید در جلسات مختلف اطلاعات لازم را کسب کنیم و مسائل پزشکی و ورزشی‌ را مورد بررسی قرار دهیم».
با وجود این رئیس فدراسیون بوکس همچنان بر مواضع خود پافشاری ‌کرد و این قول را داد که مشکل زنان برای قانونی‌کردن فعالیت آنها روی رینگ تا پاییز امسال حل می‌شود. پاییز هم گذشت اما این مشکل مرتفع نشد تا اینکه مریم کاظمی‌پور، معاونت جدید بانوان وزارت ورزش و جوانان در اظهارنظری جدی‌تر به بحث حضور زنان در رشته بوکس پرداخته است. او خیلی شفاف به زنان گفته سراغ رشته‌های دیگری غیر از بوکس بروند. کاظمی‌پور دو روز پیش به ایسنا گفت: «در ادوار گذشته این بحث چند بار مطرح شده است. با توجه به حساسیت‌هایی که رشته بوکس دارد، اینکه چقدر امکان راه‌اندازی آن وجود دارد صرفا مربوط به تصمیم وزارت ورزش یا درخواست خود فدراسیون نیست و در واقع باید مجوز‌های خاص‌تری اخذ شود. توصیه می‌کنم ورزشکاران، جوانی و توانمندی خود را در رشته‌های مشابهی محک بزنند که حداقل الان مصوب هستند و مسیر آماتوری را طی کرده‌اند و به سمت قهرمانی در حال گذر هستند. رشته‌هایی همچون تکواندو، ووشو و کاراته به بلوغ حرفه‌ای رسیده‌اند. به نظرم الان صلاح نیست جوان‌هایی که در دوران اوج هستند بخواهند وقت خود را صرف این کنند که منتظر رشته جدیدی باشند که بیاید تا سپس در آن فعالیت رسمی خود را شروع کنند. با توجه به حساسیت‌هایی که رشته بوکس دارد، اینکه چقدر امکان راه‌اندازی آن وجود دارد صرفا مربوط به تصمیم وزارت ورزش یا درخواست خود فدراسیون نیست و در واقع باید مجوز‌های خاص‌تری اخذ شود».
با توجه به دیدگاه‌هایی که از بعد از انقلاب به بوکس مردان و تعطیلی 10‌ساله آن وجود داشته، طوری که برخی روحانیون نیز فعالیت در این رشته رزمی را حرام اعلام کرده بودند، این انتظار وجود نداشت که فدراسیون بوکس در مقایسه با فدراسیون‌هایی مثل کشتی و وزنه‌برداری که مسیر راحتی را برای فعال‌کردن بخش زنانشان طی کرده بودند، سپری کند.
درعین‌حال این انتظار هم نمی‌رود که معاونت بانوان وزارت ورزش و جوانان که خود را فردی ورزشی می‌داند و تحصیلاتش مرتبط با این حوزه است، این‌قدر سلیقه‌ای اظهار نظر کند. حداقل‌ترین انتظار از معاونت مربوطه این است که با حضور کارشناسان حوزه زنان، نشستی رسانه‌ای برگزار کند و یک بار برای همیشه، دلایل مخالفت مجموعه ورزش کشور را با بوکس‌کردن زنان، منطقی و روشن مطرح کند؛ نه اینکه هر بار به بهانه‌های مختلف رسیدگی به این بحث را به تعویق بیندازد.
نکته درخور توجه دیگری که در صحبت‌های کاظمی‌پور دیده می‌شود، رشته‌هایی است که به بانوان بوکسور معرفی می‌کند. او در حالی به آنها می‌گوید به جای بوکس، ووشو را انتخاب کنند تا فعالیتی قانونی داشته باشند که به اعتقاد اهالی بوکس هر دو رشته مبارزه‌ای هستند و شباهت زیادی در فنون به هم دارند. رئیس فدراسیون بوکس هم بارها اعلام کرده که دو رشته حتی در نوع پوشش هم شبیه به هم هستند، به علاوه اینکه حجاب بوکسورها را بهتر از ووشوکاران هم می‌داند. با این اوصاف دلیل اینکه چرا زنان ووشوکار ایران سال‌هاست در میادین جهانی و آسیایی به میدان می‌روند اما این فرصت نصیب بانوان بوکسور نشده، مبهم است و جای سؤال دارد.
مورد دیگری که معاونت‌های بانوان وزارت ورزش در مقاطع مختلف به آن اشاره کرده‌اند، نامطئن‌بودن آنها از حفظ سلامت روانی و جسمانی زنان در رشته بوکس است؛ دغدغه‌ای که در رشته‌های پیشنهادی کاراته، تکواندو و ووشو که هرکدام به اندازه خودشان مبارزه‌ای و پربرخورد هستند، وجود ندارد!
به‌هرحال آن‌طور که از حرف‌های کاظمی‌پور پیداست، او نیز مثل معاونت‌های قبلی خیلی در پی این نیست که نقش حمایتی از زنان بوکسور داشته باشد. کاظمی‌پور در قبال حل مشکل فعالیت بانوان بوکسور، درست همان واکنشی را از خود نشان داد که چند روز پیش در مواجهه با حضور زنان در رشته‌های بدن‌سازی نشان داده بود. جالب اینجاست که فعالیت بانوان در چند رشته بدن‌سازی به صورت قانونی در جریان بود اما تعطیل شد.
در این شرایط باید گفت فعالیت بانوان ایرانی در رشته بوکس به سیاق گذشته زیرزمینی دنبال خواهد شد. درحال‌حاضر نفرات زیادی هستند که در اماکن خصوصی به فعالیت خود در این رشته مشغول هستند و بعضا در مسابقات بین‌المللی هم حضور پیدا می‌کنند. چه بهتر که متولیان امر فکری اساسی برای حل این معضل که مطالبه بحق جامعه زنان است، کنند تا هم بیش از این به ورزش زنان آسیب وارد نشود و هم اینکه وجهه ورزش ایران در سطح بین‌المللی خدشه‌دار نشود.
نباید فراموش کرد که استارت همین وعده‌ووعیدهای راه‌اندازی بوکس بانوان پنج سال پیش در جریان سفر «وو»، رئیس وقت فدراسیون جهانی بوکس (آیبا)، به تهران زده شد؛ جایی که او در ملاقات با محمود گودرزی، وزیر سابق ورزش، با تأکید بر اجرای برابری جنسیتی، این قول را از او گرفت تا هر‌چه‌سریع‌تر نسبت به راه‌اندازی بوکس برای بانوان ایرانی اقدام کند. پرواضح است که فدراسیون‌های جهانی رشته‌های مختلف امروز یکی از اهداف اصلی خود در ورزش دنیا را برابری جنسیتی می‌دانند و در صورت رعایت‌نکردن این قانون از سوی کشورهای عضو، با خطر تعلیق مواجه خواهند شد.

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها