بلوچستان غرق در خسارت 1400 میلیارد تومانی
فراموشمان نکنید
شرق: سیل می‌آید و در چشم‌به‌هم‌زدنی خانه و کاشانه مردمان را ویران می‌کند، اما دوباره‌ساختن و وضعیت را به حال اول درآوردن گاهی یک عمر زمان می‌برد. چه برسد به وقتی که استان محروم باشد و شرایط پیش و پس از بلای طبیعی آن بدتر از بد باشد و مردم را فقیر و فقیرتر کند. آنها خانه‌های کاه‌گلی‌شان را از دست می‌دهند و بالای سر جنازه دام‌های لاغرشان می‌نشینند و تلف‌شدن امید و آینده‌شان را تماشا می‌کنند. سیل دی‌ماه سیستان و بلوچستان هم از این قاعده مستثنا نبود. استان خشک و بی‌باران این‌بار اسیر سیل شد و خانه و کاشانه مردم غرق شد و دام‌هایشان تلف شدند. هرچند بعد از وقوع سیل بلافاصله نیروهای امدادی و مردم خیّر به سمت استان گسیل شدند، اما هنوز مسئله آب آشامیدنی و وسایل بهداشتی که از نیازهای اولیه آنهاست و برای تهیه آن حتی پیش از وقوع سیل هم دچار مشکل می‌شدند، حل نشده است. اواخر دی‌ماه گذشته سامانه بارشی سیل‌آسایی استان‌های سیستان‌و‌بلوچستان، کرمان و هرمزگان ایران را تحت تأثیر قرار داد. در این بارندگی‌ها و سیل ناشی از آن راه ارتباطی 890 روستای سیستان و بلوچستان قطع شده بود.روز پنجشنبه، هفدهم بهمن رسول راشکی، مدیرعامل
جمعیت هلال احمر سیستان و بلوچستان گفت: امدادرسانی به سیل‌زدگان جنوب این استان با گذشت ۲۵ روز به پایان رسید و ۱۹هزارو ۲۳۳ سیل‌زده استان در چهارهزارو ۱۲۰ دستگاه چادر اسکان اضطراری داده شدند. وی توزیع هشت‌هزار‌و ۲۷۶ تخته موکت، ۱۶هزارو ۹۸۹ تخته پتو، ۱۱هزارو ۶۰ کیلوگرم نایلون، ۲۱هزارو ۱۴۷ بسته مواد غذایی ۷۲ساعته و ۱۶هزارو ۵۳۸ کیلوگرم برنج را از جمله اقلام توزیع‌شده بین سیل‌زدگان سیستان‌و‌بلوچستان عنوان کرد. با همه اینها به گفته سازمان مدیریت بحران استان هنوز آب بسیاری از روستاهای سیل‌زده قطع است.به گفته روح‌الله سرگزی، معاون ستاد مدیریت بحران استانداری سیستان و بلوچستان، آب آشامیدنی 27 روستای سیل‌زده جنوب استان با گذشت 25 روز از بارندگی و جاری‌شدن سیلاب قطع است و تلاش برای برقراری شبکه آب‌رسانی به این روستاها ادامه دارد. وی افزود: هم‌زمان با بارندگی‌های 20 تا 22 دی در سیستان و بلوچستان به‌ویژه نیمه جنوبی استان، آب آشامیدنی 369 روستا قطع شده بود که با تلاش تیم‌های شرکت آب و فاضلاب روستایی شبکه آب 342 روستا بازسازی و آب‌رسانی به شبکه مجددا برقرار شد. به گفته سرگزی براساس برآوردهای اولیه، خسارت سیلاب اخیر به
بخش‌های مختلف زیربنایی، کشاورزی، مسکونی، راه‌ها و شبکه‌های آب‌رسانی، برق‌رسانی، مخابرات و... تاکنون هزارو 450 میلیارد تومان برآورد شده است. او افزود: درمجموع حجم آب در سیلاب سیستان و بلوچستان سه و نیم برابر سیلاب استان گلستان بوده و در نقاطی از استان شدت بارندگی بسیار بالا بوده به‌طوری‌که در زرآباد میزان بارندگی بیش از
12 هزار مترمکعب بوده است.
فراموشمان نکنید
اکنون به گفته مردم محلی و خیرین و مسئولان استان هنوز وضعیت زندگی مردم به حالت عادی بازنگشته و همه‌چیز لنگ می‌زند. مشتاق‌احمد ریگی، فرماندار شهرستان فنوج که بیشترین آب‌گرفتگی و بارندگی را در زمان سیل تجربه کرده است، درباره وضعیت فعلی استان و شهرستان فنوج به «شرق» می‌گوید: «بیشترین بارش‌ها مربوط به شهرستان فنوج با 226 میلی‌متر بارش بود؛ اما تدابیر خوبی اندیشیده شد و پیش از بارندگی اطلاع‌رسانی گسترده به مردم انجام شد و خوشبختانه خسارت جانی نداشتیم، اما در بخش کشاورزی خسارت‌های جدی‌ای متحمل شده‌ایم. ما حدود 94 میلیارد تومان در بخش کشاورزی خسارت دیدیم و بسیاری از منازل مردم که عموما خشتی و گلی بودند، بر اثر آب‌گرفتگی از بین رفتند و خسارت دیدند. البته سیل مهربانی خیرین به شهرستان‌های جنوب استان سیستان و بلوچستان سرازیر شد». ریگی در ادامه افزود: «درمجموع کمک‌های مردمی و اقلام بهداشتی توسط گروه‌های مختلف توزیع شد. درحالحاضر آب‌گرفتگی‌ها رفع شده. زمین‌های کشاورزی خسارت زیادی دیده‌اند و خیلی از دام‌های مردم از بین رفته‌اند. هزارو 50 رأس دام عشایر تلف شدند و اگر بحث دام سنگین را به این آمار اضافه کنیم ما هزارو 250
رأس دام از دست دادیم. فرماندار فنوج خاطرنشان کرد: درحالحاضر بحران تا حدی از بین رفته و خیرین و بنیاد مسکن در حال مرمت خانه‌های آسیب‌دیده هستند. راه‌های استان خسارت جدی دیده‌اند. از مجموع720 کیلومتر راه‌های روستایی، حدود 520 کیلومتر خاکی هستند و راه‌های آسفالت هم استاندارد لازم را ندارند. هنوز شهرستان‌ها و روستاهایی هستند که آب ندارند و در هر صورت برای مرمت راه‌ها به اعتبارات ویژه نیاز داریم که از طرف دولت تأمین شود».عبید ملک‌رئیسی، سربازمعلم و فعال اجتماعی سیستان و بلوچستان نیز در گفت‌وگو با «شرق»، سیل را بهانه‌ای برای به‌یادآوردن مردم این استان می‌داند. او به «شرق» می‌گوید: «وضعیت استان پیش از سیل هم خراب بود و سیل بهانه‌ای شد تا مردم و مسئولان به یاد سیستان بیفتند و استان دیده شود. ما به گفته سازمان مدیریت بحران استان هنوز در بسیاری از روستاها آب آشامیدنی نداریم. خانه‌های بسیاری از بین رفته و مردم به سکونت‌گاه نیاز دارند. در شهرهای بزرگ هم مشکل فشار آب و نبود آب تسویه‌شده است. کلا این استان همیشه با مشکل کم‌آبی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. درست است که سدها به‌واسطه بارندگی پر شده‌اند، اما این آب ساماندهی و
برنامه‌ریزی نشد که از آب استفاده بهینه شود و عملا این آب هم دردی را دوا نمی‌کند».
ملک‌رئیسی با اشاره به اینکه کمک مردمی هنوز به سمت استان روانه می‌شود، گفت: «بیشتر مایحتاج مردم از طریق این کمک‌ها تأمین می‌شود؛ اما خانه‌ای برای ماندن و به یاد مردم ماندن مهم‌ترین خواسته مردم سیستان است. آنها می‌خواهند که کمک‌های مردمی قطع نشود تا بتوانند جاده‌هایشان را مرمت کنند، لوله‌کشی آب را ترمیم کنند و بتوانند کمی از مشکلات خود را حل کنند. ترس مردم استان ما این است که فراموش شوند...».
عمده خسارت بخش کشاورزی سیستان و بلوچستان در شهرستان‌های کنارک، نیکشهر، چابهار، قصرقند، دلگان، مهرستان، سرباز، بمپور، فنوج، سیب‌‌‌و‌سوران و خاش گزارش شده است. آنچه بیش از همه مشکلات مردم را بیشتر کرده، نابسامانی و متوازن‌نبودن توزیع کمک‌های امدادی و نیز کمبود تجهیزات امدادی است. به‌دلیل وسعت زیاد ویرانی رخ‌داده و نیز پراکنده‌بودن ۵۰۰ روستای سیل‌زده و نیز اصولی‌نبودن مدیریت بحران از سوی ارگان‌های کمک‌کننده، به غیر از کمک‌های مردم بومی به همدیگر، بسیاری از روستاها با کمبود امداد و کمک خیرین مواجه بودند و هنوز بعد از گذشت یک ماه از وقوع سیل از آب گل‌آلود تغذیه می‌کنند.
شرق: سیل می‌آید و در چشم‌به‌هم‌زدنی خانه و کاشانه مردمان را ویران می‌کند، اما دوباره‌ساختن و وضعیت را به حال اول درآوردن گاهی یک عمر زمان می‌برد. چه برسد به وقتی که استان محروم باشد و شرایط پیش و پس از بلای طبیعی آن بدتر از بد باشد و مردم را فقیر و فقیرتر کند. آنها خانه‌های کاه‌گلی‌شان را از دست می‌دهند و بالای سر جنازه دام‌های لاغرشان می‌نشینند و تلف‌شدن امید و آینده‌شان را تماشا می‌کنند. سیل دی‌ماه سیستان و بلوچستان هم از این قاعده مستثنا نبود. استان خشک و بی‌باران این‌بار اسیر سیل شد و خانه و کاشانه مردم غرق شد و دام‌هایشان تلف شدند. هرچند بعد از وقوع سیل بلافاصله نیروهای امدادی و مردم خیّر به سمت استان گسیل شدند، اما هنوز مسئله آب آشامیدنی و وسایل بهداشتی که از نیازهای اولیه آنهاست و برای تهیه آن حتی پیش از وقوع سیل هم دچار مشکل می‌شدند، حل نشده است. اواخر دی‌ماه گذشته سامانه بارشی سیل‌آسایی استان‌های سیستان‌و‌بلوچستان، کرمان و هرمزگان ایران را تحت تأثیر قرار داد. در این بارندگی‌ها و سیل ناشی از آن راه ارتباطی 890 روستای سیستان و بلوچستان قطع شده بود.روز پنجشنبه، هفدهم بهمن رسول راشکی، مدیرعامل
جمعیت هلال احمر سیستان و بلوچستان گفت: امدادرسانی به سیل‌زدگان جنوب این استان با گذشت ۲۵ روز به پایان رسید و ۱۹هزارو ۲۳۳ سیل‌زده استان در چهارهزارو ۱۲۰ دستگاه چادر اسکان اضطراری داده شدند. وی توزیع هشت‌هزار‌و ۲۷۶ تخته موکت، ۱۶هزارو ۹۸۹ تخته پتو، ۱۱هزارو ۶۰ کیلوگرم نایلون، ۲۱هزارو ۱۴۷ بسته مواد غذایی ۷۲ساعته و ۱۶هزارو ۵۳۸ کیلوگرم برنج را از جمله اقلام توزیع‌شده بین سیل‌زدگان سیستان‌و‌بلوچستان عنوان کرد. با همه اینها به گفته سازمان مدیریت بحران استان هنوز آب بسیاری از روستاهای سیل‌زده قطع است.به گفته روح‌الله سرگزی، معاون ستاد مدیریت بحران استانداری سیستان و بلوچستان، آب آشامیدنی 27 روستای سیل‌زده جنوب استان با گذشت 25 روز از بارندگی و جاری‌شدن سیلاب قطع است و تلاش برای برقراری شبکه آب‌رسانی به این روستاها ادامه دارد. وی افزود: هم‌زمان با بارندگی‌های 20 تا 22 دی در سیستان و بلوچستان به‌ویژه نیمه جنوبی استان، آب آشامیدنی 369 روستا قطع شده بود که با تلاش تیم‌های شرکت آب و فاضلاب روستایی شبکه آب 342 روستا بازسازی و آب‌رسانی به شبکه مجددا برقرار شد. به گفته سرگزی براساس برآوردهای اولیه، خسارت سیلاب اخیر به
بخش‌های مختلف زیربنایی، کشاورزی، مسکونی، راه‌ها و شبکه‌های آب‌رسانی، برق‌رسانی، مخابرات و... تاکنون هزارو 450 میلیارد تومان برآورد شده است. او افزود: درمجموع حجم آب در سیلاب سیستان و بلوچستان سه و نیم برابر سیلاب استان گلستان بوده و در نقاطی از استان شدت بارندگی بسیار بالا بوده به‌طوری‌که در زرآباد میزان بارندگی بیش از
12 هزار مترمکعب بوده است.
فراموشمان نکنید
اکنون به گفته مردم محلی و خیرین و مسئولان استان هنوز وضعیت زندگی مردم به حالت عادی بازنگشته و همه‌چیز لنگ می‌زند. مشتاق‌احمد ریگی، فرماندار شهرستان فنوج که بیشترین آب‌گرفتگی و بارندگی را در زمان سیل تجربه کرده است، درباره وضعیت فعلی استان و شهرستان فنوج به «شرق» می‌گوید: «بیشترین بارش‌ها مربوط به شهرستان فنوج با 226 میلی‌متر بارش بود؛ اما تدابیر خوبی اندیشیده شد و پیش از بارندگی اطلاع‌رسانی گسترده به مردم انجام شد و خوشبختانه خسارت جانی نداشتیم، اما در بخش کشاورزی خسارت‌های جدی‌ای متحمل شده‌ایم. ما حدود 94 میلیارد تومان در بخش کشاورزی خسارت دیدیم و بسیاری از منازل مردم که عموما خشتی و گلی بودند، بر اثر آب‌گرفتگی از بین رفتند و خسارت دیدند. البته سیل مهربانی خیرین به شهرستان‌های جنوب استان سیستان و بلوچستان سرازیر شد». ریگی در ادامه افزود: «درمجموع کمک‌های مردمی و اقلام بهداشتی توسط گروه‌های مختلف توزیع شد. درحالحاضر آب‌گرفتگی‌ها رفع شده. زمین‌های کشاورزی خسارت زیادی دیده‌اند و خیلی از دام‌های مردم از بین رفته‌اند. هزارو 50 رأس دام عشایر تلف شدند و اگر بحث دام سنگین را به این آمار اضافه کنیم ما هزارو 250
رأس دام از دست دادیم. فرماندار فنوج خاطرنشان کرد: درحالحاضر بحران تا حدی از بین رفته و خیرین و بنیاد مسکن در حال مرمت خانه‌های آسیب‌دیده هستند. راه‌های استان خسارت جدی دیده‌اند. از مجموع720 کیلومتر راه‌های روستایی، حدود 520 کیلومتر خاکی هستند و راه‌های آسفالت هم استاندارد لازم را ندارند. هنوز شهرستان‌ها و روستاهایی هستند که آب ندارند و در هر صورت برای مرمت راه‌ها به اعتبارات ویژه نیاز داریم که از طرف دولت تأمین شود».عبید ملک‌رئیسی، سربازمعلم و فعال اجتماعی سیستان و بلوچستان نیز در گفت‌وگو با «شرق»، سیل را بهانه‌ای برای به‌یادآوردن مردم این استان می‌داند. او به «شرق» می‌گوید: «وضعیت استان پیش از سیل هم خراب بود و سیل بهانه‌ای شد تا مردم و مسئولان به یاد سیستان بیفتند و استان دیده شود. ما به گفته سازمان مدیریت بحران استان هنوز در بسیاری از روستاها آب آشامیدنی نداریم. خانه‌های بسیاری از بین رفته و مردم به سکونت‌گاه نیاز دارند. در شهرهای بزرگ هم مشکل فشار آب و نبود آب تسویه‌شده است. کلا این استان همیشه با مشکل کم‌آبی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. درست است که سدها به‌واسطه بارندگی پر شده‌اند، اما این آب ساماندهی و
برنامه‌ریزی نشد که از آب استفاده بهینه شود و عملا این آب هم دردی را دوا نمی‌کند».
ملک‌رئیسی با اشاره به اینکه کمک مردمی هنوز به سمت استان روانه می‌شود، گفت: «بیشتر مایحتاج مردم از طریق این کمک‌ها تأمین می‌شود؛ اما خانه‌ای برای ماندن و به یاد مردم ماندن مهم‌ترین خواسته مردم سیستان است. آنها می‌خواهند که کمک‌های مردمی قطع نشود تا بتوانند جاده‌هایشان را مرمت کنند، لوله‌کشی آب را ترمیم کنند و بتوانند کمی از مشکلات خود را حل کنند. ترس مردم استان ما این است که فراموش شوند...».
عمده خسارت بخش کشاورزی سیستان و بلوچستان در شهرستان‌های کنارک، نیکشهر، چابهار، قصرقند، دلگان، مهرستان، سرباز، بمپور، فنوج، سیب‌‌‌و‌سوران و خاش گزارش شده است. آنچه بیش از همه مشکلات مردم را بیشتر کرده، نابسامانی و متوازن‌نبودن توزیع کمک‌های امدادی و نیز کمبود تجهیزات امدادی است. به‌دلیل وسعت زیاد ویرانی رخ‌داده و نیز پراکنده‌بودن ۵۰۰ روستای سیل‌زده و نیز اصولی‌نبودن مدیریت بحران از سوی ارگان‌های کمک‌کننده، به غیر از کمک‌های مردم بومی به همدیگر، بسیاری از روستاها با کمبود امداد و کمک خیرین مواجه بودند و هنوز بعد از گذشت یک ماه از وقوع سیل از آب گل‌آلود تغذیه می‌کنند.