رنج رئیسبودن!
در هفتهای که گذشت، نقاب از چهره اینترنت طبقاتی افتاد. ماجرای سیمکارتهای سفید یا همان «سیمکارت گیت»، فقط یک خبر تکنولوژیک نبود؛ نمادی بود از شکاف میان «ما» و «آنها».
به گزارش گروه رسانهای شرق،
در هفتهای که گذشت، نقاب از چهره اینترنت طبقاتی افتاد. ماجرای سیمکارتهای سفید یا همان «سیمکارت گیت»، فقط یک خبر تکنولوژیک نبود؛ نمادی بود از شکاف میان «ما» و «آنها». در ستون «مسعودنامه» بیپرده با آقای پزشکیان سخن گفتیم و نوشتیم: اگر فیلترینگ زهری است که کام مردم را تلخ کرده، چرا پادزهرش (سیمکارت سفید) فقط در دست مسئولان است؟ و اگر شهدی است گوارا، چرا ملت از آن محروماند؟ پیشنهاد دادیم آقای رئیسجمهور سیمکارت سفیدشان را پس دهند و سیاهی فیلترینگ را همراه با مردم زندگی کنند تا عمق فاجعه را دریابند.
او این توصیه را شنید و پذیرفت. در میان دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی اعلام کرد دستور داده تا سیمکارتهای سفید مسئولان نیز «سیاه» شود تا طعم تلخ محدودیت را بچشند. این اقدام (اگر بدون تبعیض عملی شود)، ارزشمند خواهد بود ولی مطلقا کافی نیست. رئیسجمهور نیز از این موضوع آگاه است؛ چراکه همزمان اذعان داشت: «فیلترینگ بدترین گرفتاری مملکت است». اما نکته عجیب و تأسفبار آنجاست که میگوید: «اگر با دستور حل میشد، روز اول دستور میدادیم که حل شود».
اما چگونه رئیسجمهور از نتیجه دستوری که صادر نشده مطمئن است؟ چرا دستور رفع فیلتر را اعلام نمیکند؟ اکنون در این وضعیت در ذهن مردم این شائبه است که او خود اراده و میلی برای رفع فیلترینگ ندارد؛ وگرنه هرچه سریعتر دستوری که صداقتش در گرو آن است را صادر میکرد. شاید نگرانی آقای پزشکیان از آن است که در مقام رئیسجمهور دستور دهد، ولی دستورش اجرا نشود! رنج رئیسجمهوربودن همینجاست! دیگرانی مانع کار تو شوند ولی بار بدنامی آن بر گردن تو باشد. مسئولیت تمام و کمال داشته باشی، اما اختیار تام نه. دیگرانی ترمز ماشین اصلاحات را بکشند، اما صورتحساب حادثه به نام تو نوشته شود.
به هر روی، سیاست میدان مواجهه با واقعیت است، نه فرار از آن. روبهروشدن با واقعیت، اصولیترین روش برای مقابله با فوبیاست. رئیسجمهور باید صریح و قاطع، دستور رفع فیلترینگ را صادر کند. نتیجه از دو حال خارج نیست: یا دستور او اجرا میشود و بساط این تبعیض برچیده میشود، که این خود پیروزی بزرگی برای دولت است؛ یا دستور میدهد و «دیگران» مانع میشوند. در حالت دوم نیز او پیروز است. مردم درمییابند رئیسجمهورشان نهتنها مخالف فیلترینگ است، بلکه عملا نیز اقدام کرده ولی مشکل از جای دیگری است. این شفافیت، سرمایه اجتماعی او را نیز احیا میکند.
اما تعلل در صدور فرمان، عواقب سنگینی دارد. دایههای مهربان، در آن سوی مرزها، منتظر تصمیمگیریهای داخلی شما نمیمانند. کنگره آمریکا لوایح جدیدی برای اینترنت آزاد در ایران ثبت کرده و پارلمان اروپا رسما از غولهای فناوری (گوگل، متا و آمازون) خواسته دسترسی شهروندان ایرانی را تضمین کنند.
وقتی در تأمین نیازهای پیشپاافتاده مردم تعلل شود یا با تنگنظری راه را بر آنها ببندید، نمیتوان انتظار داشت مردم به ناچار به آغوش دایهها پناه نبرند. آنها کلید قفلهایی را در دست دارند که شما از بازکردنشان میهراسید. شکست بزرگ اینجاست؛ شما نهتنها جنگ فیلترینگ را در عرصه بینالمللی میبازید، بلکه مردم خود را نیز از دست میدهید.
تصمیم نهایی با شماست. میتوانید کماکان با رنج «رئیسجمهوربودن» و نگرانی از «دستوردادن» مدارا کنید و شاهد باشید که دیگران برای آزادی ارتباطات مردم ایران تصمیم میگیرند، یا اینکه طلسم را بشکنید و در سمت مردم بایستید.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
