از سنا تا نوریس؛ اینترلاگوس و تولد قهرمانان

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

 یوسف مجیدی: پیست اینترلاگوس سائوپالوئو شاهد اتفاقات فراموش‌نشدنی بسیاری بوده است؛ وقایعی همچون قهرمانی لوئیس همیلتون در سال 2008، برخورد وبر و فتل در فصل 2010 و تنش‌های درون تیمی همیشگی ردبول، آشوب سال 2003 و... اما یک واقعه همواره در ذهن هواداران فرمول‌ یک به‌‌‌ویژه برزیلی‌ها زمانی که به این پیست فکر می‌کنند، نقش می‌بندد. سال 1991، دومین مسابقه فصل، آیرتون سنا راننده 31ساله تیم مک‌لارن و قهرمان جهان سال قبل، هنوز موفق به کسب پیروزی خانگی نشده بود. سال قبل با آنکه قهرمان جهان شده بود اما در خانه، رقیب اصلی او یعنی آلن پروست، موفق به شکست‌دادن او شده بود. اهمیت این مسابقه برای سنا بیش از هر چیز دیگری بود، زیرا می‌توانست به یک نحسی بزرگ پایان دهد؛ هفت تلاش ناموفق در خانه. همه چیز مطلوب بود، او در تعیین خط، پول پوزیشن را از آن خود کرد. در طول مسابقه پیشتاز بود اما در 10 دور پایانی ناگهان همه چیز شروع به فروریختن کرد. مک‌لارن ام‌پی4.6 او دچار شکستگی گیربکس شد و دنده‌ها کم کم از کار می‌افتادند. گزارش‌ها حاکی از آن‌اند که فقط دنده ششم باقی مانده بود. در سه دور پایانی، بارش باران آغاز شد که فشار را دوچندان کرد. اما هیچ‌یک از این مشکلات بکوی دوست‌داشتنی را متوقف نکرد. او قهرمان این گراندپری شد اما فشار به قدری بود که بعد از مسابقه دچار اسپاسم شدید عضلانی شد، به حدی که حتی روی سکو قادر به بلندکردن جام نبود و به‌سختی آن را بالای سر برد و تصویری جاودان در تاریخ این مسابقات ثبت کرد.

نقاش هلندی پیست اینترلاگوس

یکی دیگر از مسابقات مهیج این پیست به سال قبل بازمی‌گردد. در جلسه تمرینی لندو نوریس بهترین زمان را ثبت کرد و پشت سر او جورج راسل و الیور برمن و اسکار پیاستری قرار گرفتند که این نشان‌دهنده آمادگی مک‌لارن در پیست خشک و شرایط عادی بود. روز جمعه هم در تعیین خط مسابقه سرعتی، مک‌لارن باز هم آماده ظاهر شد و خط یک و دو را به ترتیب اسکار پیاستری و لندو نوریس رانندگان مک‌لارن و خط سوم را چارلز لکلرک از آن خود کردند. در این میان، مکس ورشتپن و تیم ردبول که از دو مسابقه قبلی، یعنی آمریکا (آستین) و مکزیک، موتور خودروی آربی‌20اش‌ با مشکل مواجه شده بود، دست به تغییرات در اجزای موتور زدند که این تغییرات از سقف مجاز عبور کرده بود و جریمه گرید برای آنها به همراه داشت. اما در روز تعیین خط مسابقه سرعتی، مهندسان تیم متوجه شدند که یکی از سنسور‌های سیستم بازیابی انرژی و بخشی از مپینگ موتور در حالت محافظتی گیر کرده و این مسئله باعث می‌شود خودرو در فازهای خروج از پیست توان کامل نداشته باشد. مهندسان ناچار شدند بخش‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری موتور جدید را مجددا نصب و کالیبره کنند و این به معنای تأیید رسمی «تغییر در واحد پاور یونیت» و ثبت دومین پنالتی گرید برای ورشتپن و ردبول در مسابقه اصلی بود. مسابقه سرعتی با پیشتازی پیاستری شروع شد و این پیشتازی تا دورهای آخر هم ادامه داشت و در دورهای آخر تحت یک تصمیم استراتژیک و تیمی اسکار جایگاه خود را به هم‌تیمی خود داد تا نوریس بیشترین امتیاز ممکن را از مسابقه اسپریت کسب کند و فشار همچنان در رقابت قهرمانی جهان باقی بماند. پشت سر مک‌لارن‌ها مکس قرار داشت اما به روی سکو نرفت چراکه زمان برافراشته‌شدن پرچم زرد و ماشین ایمنی مجازی، قواعد را نقض کرد و جریمه پنج‌ثانیه‌ای گرفت و در جایگاه چهارم قرار گرفت و به‌جای او چارلز لکلرک به روی سکوی مسابقه اسپریت رفت. اما تعیین خط مسابقه اصلی به دستور فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی با توجه به آب‌گرفتگی و غیرایمن‌بودن پیست از شنبه به یکشنبه صبح تغییر یافت. صبح یکشنبه هم باز آشوب بود و از پرچم قرمز و زرد در امان نبود و در نهایت سه جایگاه اصلی به ترتیب به لندو نوریس، جرج راسل و یوکی سونودا رسید. مکس با توجه به جریمه‌ها و با نظر اف‌آی‌ای مسابقه را از خط هفدهم شروع می‌کرد. به قول دیوید کروفت، گزارشگر شبکه اسکای اسپورت: «چراغ‌ها خاموش شدند و حالا توفان به‌پا می‌شود». پول پوزیشن برای لندو نوریس بود اما داستان بزرگ هفته، مکس بود. مکس ورشتپن، نقاش هلندی پیست اینترلاگوس در چهل‌‌وسومین دور از رتبه هفدهم به رهبری و پیشتازی رسید و بازگشتی برجسته و تکرارنشدنی‌ را رقم زد.

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

گراندپری برزیل امسال هم هواداران مسابقات اتومبیل‌رانی را شگفت‌زد‌ه کرد و آنها را به یاد حماسه پارسال ردبول و مکس انداخت؛ چراکه هوا کمی بارانی بود و باز هم ورشتپن از جایگاه‌های آخر (از پیت‌لین) استارت می‌زد. در حال حاضر یعنی بعد از مسابقه برزیل، لندو نوریس با 390 امتیاز صدرنشین، اسکار پیاستری با 366 امتیاز دوم و مکس ورشتپن با 341 امتیاز سوم هستند. کورس قهرمانی جهان همچنان بسیار تنگاتنگ و نزدیک است. اما در آخر هفته‌ اروپایی فرمول‌ یک چه گذشت؟ در دور تمرینی همانند سال قبل باز لندو نوریس بهترین زمان را ثبت کرد. جایگاه دوم به هم‌تیمی او و جایگاه سوم به نیکو هالکنبرگ، راننده تیم کیک ساوبر اختصاص یافت. از مهم‌ترین وقایع دور تعیین خط، می‌توان به درخشش نوریس و عملکرد ضعیف ردبول و مکس ورشتپن و کسب خط دوم توسط آنتونلی اشاره کرد. یکی از حاشیه‌های گراندپری، دیده‌شدن کیمی آنتونلی راننده جوان و تازه‌کار تیم مرسدس بر سر مزار آیرتون سنا بود که خیلی از طرفداران به‌شوخی موفقیت‌های کیمی را در این مسابقات به این اتفاق ربط می‌دهند. در مسابقه سرعتی یکی از تراژیک‌ترین لحظات این فصل رخ داد؛ راننده میزبان، گابریل بورتولتو تازه‌کار، کنترل ماشین را از دست داد و به سمت دیوار پرتاب شد. سنسورهای خودرو میزان نیروی ضربه را تا 57‌ جی برآورد کردند (نیرویی معادل حدود چهارونیم تن). سکوی این مسابقه به ترتیب، لندو نوریس، کیمی آنتونلی و جرج راسل اختصاص یافت. آیا رنج برای انسان عادی می‌شود؟ این موضوع را باید از طرفداران اسکودریا فراری و لوئیس همیلتون پرسید. بله دقیقا؛ هفت دوره قهرمان جهان، یک سال بی‌هیچ سکویی، پرافتخارترین تیم تاریخ فرمول‌ یک بی‌هیچ قهرمانی‌ای در این فصل. پایان یک دوره نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. همیلتون در این فصل حتی موفق به دست‌یابی به خط اول (پول‌پوزیشن) هم نشده است. با سقوط همیلتون، نوریس به اوج خود رسیده‌. پول‌پوزیشن مسابقه اصلی به نوریس رسید و همیلتون به مرحله سوم تعیین خط نرسید و از جایگاه سیزدهم استارت زد. برزیل برای لندو نوریس یک هفته کامل بود. تمرین اول بهترین زمان، پول‌پوزیشن مسابقه سرعتی، برد مسابقه سرعتی، پول‌پوزیشن مسابقه اصلی و در نهایت هم قهرمانی مسابقه اصلی. از طرف دیگر درخشان‌ترین عملکرد مکس در مسابقه اصلی بود. استارت از پیت‌لین و حتی رسیدن به جایگاه اول اما نوریس با عملکرد بی‌نظیرش موفق به پس‌گرفتن جایگاه خود شد. با این حال موفقیت مکس در این مسابقه ستودنی بود، شروع از پیت‌لین و پایان ایستاده بر سکو و کیمی آنتونلی جوان که موفق به کسب جایگاه دوم در این مسابقه شد.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.