فرار به جلو پس از برد احتمالی

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

شرق: تیم ملی فوتبال کشورمان از ساعت 18:30 امروز با تانزانیا در دوبی دیدار می‌کند؛ دومین دیدار دوستانه، بعد از جام کافا. مسابقه‌ای که می‌تواند خیلی راحت برای امیر قلعه‌نویی و شاگردانش حکم یک دیدار تدارکاتی همراه با پیروزی را داشته باشد، ولی از آنجایی که این روزها برای فوتبال باشگاهی و ملی ایران، هیچ تیمی راحت و آسان نیست، در بازی امروز می‌توانیم بار دیگر غافلگیر شده و مقابل تانزانیا تن به شکست یا تساوی دهیم. قبل از اینکه این مسابقه برگزار شود، به فرضیه‌های احتمالی توجیه سرمربی در صورت باخت یا تساوی فکر می‌کنیم و واقعا هیچ بهانه‌ای به ذهن نمی‌رسد.

تانزانیا تیمی است که تاکنون حضور در جام جهانی را تجربه نکرده و در بهترین حالت ممکن در سال ۲۰۱۹ یک بار در رده ۶۲ فیفا قرار گرفته است، همچنین این تیم در بهترین نتایج تاریخی‌اش در سال ۱۹۸۰ موفق شد یک بار در رتبه چهارم جام ملت‌های آفریقا قرار گیرد، اما در این رقابت‌ها توفیقی نداشته و بیشتر در مراحل گروهی حضور داشت و نتوانست به مراحل حذفی راه پیدا کند. تیم ملی تانزانیا در بازی‌های مقدماتی جام جهانی نیز در مقابل قدرت‌های بزرگ این قاره نتوانسته است توفیقی به دست بیاورد، اما تانزانیا در‌حال‌حاضر در رتبه 107 دنیا قرار دارد.

از نظر شرایط عمومی تانزانیا با چالش‌های عمده‌ای در زمینه توسعه زیرساخت‌ها و بهبود دسترسی به خدمات پایه‌ای مانند برق، آب و حمل‌ونقل روبه‌روست. زیرساخت‌های رو به زوال، فرایندهای تولید و تجارت را مختل کرده و فرصت‌های رشد اقتصادی را کاهش می‌دهد. براساس اعلام سایت ترانسفرمارکت ارزش کل بازار بازیکنان تیم ملی تانزانیا حدود ۳٫۴۸ میلیون یورو است. در‌حالی‌که براساس اطلاع‌رسانی همین سایت، ایران جزء هشت تیم با‌ارزش قاره آسیاست. ترانسفرمارکت اعلام کرده که ارزش تیم ایران 2/29 میلیون یوروست. اینکه کدام‌یک از اعضای دپارتمان بین‌المللی فدراسیون فوتبال تانزانیا را انتخاب کرده‌اند یا چرا مهدی تاج که اتفاقا روابط خوبی هم با جیانی اینفانتینو دارد، نتوانسته از قدرت کرسی‌های خود در کنفدراسیون فوتبال آسیا استفاده کرده و تیم قدرتمندی را برای دیدار تدارکاتی انتخاب کند، جای بحث و تأمل دارد. همان بحث‌هایی که اگر امروز انجام دهیم، بهتر از این است که بعد از شکست‌های محتمل در جام جهانی «کارگروهی» برای آنها تشکیل دهیم و مثل همیشه به دنبال دلایل شکست‌ها باشیم!

از سوی دیگر به نظر می‌رسد از آنجایی که مسیر آماده‌سازی تیم ملی با فرازونشیب‌های بسیاری همراه بوده، در‌حال‌حاضر تانزانیا بهترین حریف برای فرار از بحران امیر قلعه‌نویی از نتایجی است که تاکنون به دست آورده است. تساوی مقابل تاجیکستان، شکست برابر ازبکستان و باخت مقابل روسیه، فشار افکار عمومی را برای تغییر در کادر فنی تیم ملی بالا برده است. شاید بازی با تانزانیا و برد احتمالی هجمه انتقادات به تیم ملی را کمتر کند. البته انتقادات افکار عمومی خیلی برای مدیران فدراسیون حائز اهمیت نیست. تیم ملی تافته جدا‌بافته‌ای است که خوشحال از حضور اینفانتینو در رختکن، به کار خود ادامه می‌دهد. مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، هم هیچ واکنشی نسبت به نتایج این تیم ندارد. تنها اقدامی که قرار است رخ دهد، حضور سالواتوره فوتی دستیار مورینیو در «آ اس رم» و فنرباغچه است که در دوبی مذاکرات نهایی را انجام خواهد داد تا شاید به کمک قلعه‌نویی بیاید. با این فرض که تیم ملی امشب بتواند مقابل تانزانیا به پیروزی دست یابد، آیا شاگردان قلعه‌نویی که با تفکرات او در زمین بازی می‌کنند، نمره قبولی می‌گیرند؟ آیا می‌توان امیدوار بود که این تیم پیر، چنددسته و ناآماده در جام جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد؟ باید واقعیت را از همین امروز بپذیریم. تیم ملی که بالاخره به یک تورنمنت 48تیمی رسیده و امید دارد که می‌تواند صعود از مرحله گروهی را به نام یک مربی ایرانی سند بزند، در بازی‌های تدارکاتی آن‌قدر نمایش ناامیدکننده‌ای داشته که بعید به نظر می‌رسد اتفاقی که قلعه‌نویی به هر شکل و طریقی می‌خواهد، افتخار آن را به نام خود کند. حشمت مهاجرانی، سرمربی اسبق تیم ملی که در جام جهانی 1978 آرژانتین هدایت تیم ملی را برعهده داشته، برخلاف همه کارشناسان فوتبال معتقد است: «این تیم ملی یکی از بهترین‌هاست و نباید به نتایج بازی‌های دوستانه نگاه کرد. فوتبال یک روز خوب دارد و یک روز بد و این افتخار بزرگی است که تیم ملی برای دومین بار با یک سرمربی ایرانی در جام جهانی حاضر می‌شود». اتفاقا طناب همیشه از آنجایی که محکم است پاره می‌شود. این‌قدر افتخار‌کردن به صعود بی‌دردسر -هرچند که قلعه‌نویی و یارانش معتقد به سخت‌ترین صعود هستند- بالیدن به استفاده از سرمربی ایرانی، استفاده از بازیکنانی که تجربه میادین بین‌المللی دارند، بیشتر باعث نگرانی است. همین بازیکنانی که مدیران فوتبال بر این باورند که آرزوی هر تیمی است، حداقل در بازی‌های اخیر درصدی از توانایی‌های خود را به نمایش نگذاشته‌اند. این به مفهوم نخواستن آنها نیست، بلکه به دلیل سن بالا و شاید تمرینات نامناسب است که کارایی لازم را ندارند. ساده‌ترین مثال کاپیتان تیم ملی است که به دلیل قدرت و نفوذ زیادی که دارد، بدون داشتن یک تیم باشگاهی به تیم ملی دعوت می‌شود. شاید هر مربی دیگری هم بود، بعد از رفتار او و دوستانش با اسکوچیچ، چشم روی همه اتفاقات می‌بست و اجازه می‌داد که او به هر شکل و شمایلی که دوست دارد، در تیم ملی بازی کند. حتی اگر تیم ملی موفق شود که تانزانیا را شکست دهد، برخلاف همیشه، چیزی به ارزش‌های تیم ملی اضافه نمی‌شود. این یک حقیقت است که باید آن را بپذیریم. هرچند که ممکن است برای تمام مدیران فدراسیون فوتبال و امیر قلعه‌نویی یک دستاورد بسیار بزرگ تلقی شود. به یاد داشته باشید که تانزانیا حتی یک بازیکن لژیونر هم ندارد، بنابراین برد احتمالی مقابل این تیم نمی‌تواند خیلی خیره‌کننده باشد.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.