نیروی انسانی؛ حلقه گم‌شده اقتصاد

جلیل حاجی‌حسینی-وکیل دادگستری و مشاور رئیس سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره:  بحران اقتصادی امروز ایران بیش از هر زمان دیگری توجه‌ها را به سوی بهره‌وری نیروی کار جلب کرده است. در کنار سرمایه و فناوری، آنچه تعیین‌کننده مسیر توسعه است، کیفیت مدیریت و انگیزش نیروی انسانی است. روان‌شناسی صنعتی و سازمانی دقیقا در همین نقطه وارد عمل می‌شود؛ دانشی که در بسیاری از کشورها به ستون فقرات سیاست‌های اشتغال و تولید تبدیل شده، اما در ایران همچنان مغفول مانده است.

روان‌شناسی صنعتی چه می‌کند؟

روان‌شناسان صنعتی فقط به انتخاب و استخدام نیرو اکتفا نمی‌کنند. آنان طراحی نظام‌های انگیزشی، کاهش تعارضات سازمانی، آموزش مهارت‌های ارتباطی و حتی مدیریت بحران‌های اقتصادی در محیط کار را برعهده می‌گیرند. تجربه جهانی نشان داده است که حضور روان‌شناسان صنعتی می‌تواند بهره‌وری سازمان‌ها را افزایش دهد و مانع از فرسایش  سرمایه انسانی شود.

جای خالی روان‌شناسی صنعتی در ایران

در کشور ما، تصویر روان‌شناسی عمدتا با حوزه بالینی و مشاوره فردی پیوند خورده است. کمتر کارخانه یا سازمانی را می‌بینیم که روان‌شناس صنعتی در ساختار خود داشته باشد. درحالی‌که بسیاری از مشکلات تولید نه به کمبود سرمایه، بلکه به ضعف مدیریت منابع انسانی و بی‌توجهی به انگیزه‌های کارکنان برمی‌گردد.

پیوند حقوق و روان‌شناسی

اینجا پای حقوق کار و مقررات تأمین اجتماعی هم به میان می‌آید. اگر تدوین و اجرای قوانین با پشتوانه دانش روان‌شناسی صنعتی همراه باشد، امنیت شغلی افزایش یافته و تعارضات کارگری کاهش می‌یابد. این همسویی می‌تواند هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی اختلافات کار و کارفرما را به حداقل برساند.

ضرورت امروز

اکنون که «عبور از بحران اقتصادی» به دغدغه اصلی سیاست‌گذاران بدل شده است، زمان آن رسیده که روان‌شناسی صنعتی به‌ عنوان ابزار علمی و کاربردی جدی گرفته شود. بی‌تردید آینده اقتصاد کشور، همان‌قدر که به سرمایه و فناوری وابسته است، به سلامت روانی، انگیزشی و سازمانی نیروی کار نیز گره خورده است.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.