تقدیر از کالین فارل در جشنواره زوریخ

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

فرزانه متین

 کالین فارل به دلیل نقش‌آفرینی در فیلم تصنیف یک بازیکن کوچک و دستاوردهای هنری‌اش، قرار است با دریافت جایزه آیکون طلایی از جشنواره زوریخ مورد تقدیر قرار گیرد. این مراسم در ۲۷ سپتامبر سال جاری برگزار می‌شود. فیلم «تصنیف یک بازیکن کوچک» (Ballad of a Small Player) به کارگردانی ادوارد برگر، اقتباسی از رمانی به قلم لارنس آزبورن در سال ۲۰۱۴ است که برای نخستین بار در جشنواره زوریخ به نمایش درمی‌آید. این فیلم درباره یک قمارباز حرفه‌ای و کلاهبردار بریتانیایی است که پس از ایجاد بدهی‌های سنگین، به ماکائو فرار می‌کند.

در این شهر او با شخصی مرموز روبه‌رو می‌شود که‌ احتمال دارد رستگاری و نجات او را برایش فراهم کند. فیلم‌برداری این اثر در بازه زمانی ۲۶ ژوئن تا ۲۵ آگوست ۲۰۲۴ در ماکائو‌‌ هنگ‌کنگ انجام شد. طبق اعلام نتفلیکس، فیلم قرار است به‌طور محدود در سینماهای آمریکا در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۵ اکران شود و سپس از ۲۹ اکتبر در پلتفرم نتفلیکس قابل دسترسی باشد. علاوه بر کالین فارل، تیلدا سوینتن و فالا چن ‌نیز بازی می‌کنند. کالین فارل، بازیگر ایرلندی نامزد اسکار را باید نمونه نادری از ترکیب استعداد خام و رشد هنرمندانه در سینمای جهان دانست.

او هم می‌تواند به‌عنوان ستاره‌ای جذاب به چشم مخاطب بیاید و هم در لایه‌های عمیق و روان‌شناختی نقش‌ها غوطه‌ور شود. او از معدود بازیگرانی است که نه به دنبال تکرار موفقیت‌های قبلی، بلکه به جست‌وجوی مرزهای تازه می‌رود. فارل در ابتدا هنرپیشه‌ای بود که با حضوری کاریزماتیک و انرژی سرکش خود شناخته شد، اما به تدریج مسیرش را از نقش‌های اکشن و پرهیجان به شخصیت‌های پیچیده و درونی سوق داد. او هم به‌عنوان ستاره‌ای جذاب برای مخاطب عام عمل می‌کند و هم در لایه‌های عمیق روان‌شناختی نقش‌ها فرو می‌رود. فارل نه به دنبال تکرار موفقیت‌های قبلی، بلکه به جست‌وجوی مرزهای تازه بیان انسانی است. کالین فارل از آن دسته بازیگرانی است که به‌جای اتکا بر تکنیک‌های صلب، از حس لحظه و‌ واکنش‌های آنی استفاده می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود حتی نقش‌های کم‌دیالوگ هم پر از جزئیات رفتاری در او باشد. او بی‌پروا بین ژانرها و شخصیت‌ها حرکت می‌کند؛ از طنزهای تلخ یا درام عاشقانه به ایفای نقش‌های فرعی در پروژه‌های پرهزینه مانند فیلم بتمن. این تنوع نه‌تنها مهارتش را نشان می‌دهد، بلکه خطرپذیری هنر او را نیز اثبات می‌کند.

مورد دیگر این است که او استاد تغییر صدا و ریتم گفتار برای هر نقش است که تبدیل به یکی از ابزارهای اصلی او برای باورپذیری شخصیتش شده است. یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های او در مینی‌سریال پنگوئن بود که با استقبال منتقدان مواجهه شد و برای این نقش برنده جایزه گلدن‌گلوب بهترین بازیگر نقش اول در مینی‌سریال شد. او با جسارت این نقش نمادین را در اسپین‌آفی بر فیلم بتمن با گریم سنگین و ساختارشکن بازی کرد. این هنرمند با استفاده از پروتز، فت‌سوت و آرایش دقیق کاملا توانست هویت خود را پنهان کند. این مینی‌سریال یک مافیای درجه میانی را بازنمایی کرده بود و فارل با نقش پنگوئن به‌خوبی ویژگی‌های فروخورده و ناتوان اما بلندپروازانه را بازی کرد. نقش او نه‌تنها تهدیدآمیز بود، بلکه کاملا انسانی و آسیب‌دیده به تصویر درآمده بود. خود او درباره گریم در سریال پنگوئن گفته‌ طراحی او بسیار تاریک و خشن‌ و روند آن زمان‌بر و دشوار بوده که باعث فرسودگی روحی و روانی‌اش شده است. همچنین در تابستان ۲۰۲۴ از او سریال دیگری به نام شوگر در سبک نوآر مدرن پخش شد که علاوه بر تصاحب نقش اول آن، تهیه‌کننده این مجموعه هم بود. سریال، داستان جان شوگر را دنبال می‌کند که پس از حل یک پرونده در توکیو به لس‌آنجلس بازمی‌گردد تا نوه یک تهیه‌کننده مشهور هالیوود را که ناپدید شده‌ پیدا کند. پایان سریال با یک پیچش غیرمنتظره روبه‌رو‌ و ‌مشخص می‌شود شوگر عضوی از اعضای جامعه فرازمینی است، در حالی که بقیه زمین را ترک می‌کنند، او تصمیم می‌گیرد‌ بماند تا برادر ربوده‌شده‌اش را پیدا کرده و پرونده‌های بیشتری را حل کند. درواقع این بخشی است که برخی منتقدان آن را

«Jump the shark» می‌دانند؛ یعنی لحظه‌ای که داستان از کشش منطقی و‌ باورپذیری خودش دور می‌شود. بازی کالین فارل در این مجموعه تجربه‌ای خاص بود؛ چراکه سریال به زیبایی نوآر کلاسیک را در قالبی مدرن بازآفرینی کرد و توانایی بالایی در خلق اتمسفر و تلنگرهای بصری داشت. همچنین ظاهر جذاب شوگر نقطه قوتی شد که مخاطبان این سریال را از سرویس اپل‌تی‌وی پلاس دنبال کنند. استقبال از این مجموعه باعث شد که بلافاصله ساخت فصل دوم آن تأیید شود. فارل در این نقش یکی از اجراهایی را به تصویر درمی‌آورد که هم به شکل فنی دقیق است و هم به نوعی بازی کم‌صدا اما پراثر محسوب می‌شود. شخصیت‌پردازی فارل آرام و درون‌گراست و با اینکه نقش یک کارآگاه را بازی می‌کند، اما پرهیجان  یا اغراق‌آمیز نیست.

لحن آرام، نگاه‌های طولانی، مکث‌های معنادار و آرامش درونی باعث تضاد جالبی با کشمکش‌های درونی و گذشته پررمزوراز او شده است. در واقع به دلیل الهام از کارآگاه نوآر کلاسیک، کالین فارل شباهت به شخصیت همفری بوگارت در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ پیدا کرده است. او در بیشتر صحنه‌های هیجانی، آرام اما همچنان پر از حس تعلیق است. حتی زمانی که سریال به سمت المان‌های علمی-تخیلی می‌رود، او تلاش می‌کند شخصیتش را روی زمین نگه دارد و‌ واکنش و رفتارهای انسانی و باورپذیر داشته باشد.