اعتراض انجمن روزنامه‌نگاران به اقدام شهرداری در تخلیه ساختمان
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران صبح امروز ـ پنجشنبه ـ درباره تخلیه ساختمان انجمن توسط شهرداری تهران، بیانیه داد؛ با تاکید بر اینکه «نزاع بر سر ساختمان نیست؛ مسأله تعرض آشکار به آزادی فعالیت روزنامه‌نگاران است.»
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
چهارشنبه ـ ۲۹ مرداد ماه ـ مأموران شهرداری منطقه سه با حضور در محل، درِ ورودی ساختمان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران را قفل زدند.
در پی این اتفاق در گفت‌وگویی با اکبر منتجبی ـ رییس هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران ـ این رویکرد شهرداری را به بحث گذاشت که وی در بخشی از سخنانش خاطرنشان کرد، «این عملکرد در ادامه‌ی اقداماتی است که شهرداری روی نهادهای صنفی یا مستقل مثل انجمن جامعه‌شناسان، خانه اندیشمندان علوم انسانی و ... انجام داده است؛ یعنی فشار بر طیفی که هم‌فکر شهردار یا شهرداری نیستند و یا به صورت مستقل دارند فعالیت می‌کنند. این اقدام اخیر درخصوص انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران را باید در ادامه آن زنجیره دید.»
اما در واکنش به تصمیم شهرداری برای تخلیه ساختمان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران، این انجمن صبح پنجشنبه ـ ۳۰ مرداد ماه ـ بیانیه‌ای را صادر کرد که در متن آن آمده است:
«رایزنی‌های چندماهه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران با شهرداری به نتیجه نرسید و محل استقرار انجمن صنفی سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۴ بازپس گرفته شد و مأموران شهرداری تابلو انجمن را نیز از ساختمان پایین آوردند.
حالا تنها تشکل صنفی روزنامه‌نگاران تهران باید به دنبال جایی دیگر برای پیگیری حقوق صنفی اعضای خود باشد یا اینکه تا اطلاع ثانوی در خیابان فعالیت‌های خود را پی بگیرد.
بر اساس بند ششم ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها، کمیسیونی برای حمایت از فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی زیر نظر شهردار تشکیل می‌شود و ساختمان انجمن صنفی نیز در همین چارچوب قانونی به روزنامه‌نگاران واگذار شده بود. اما از دوره جدید مدیریت شهری، این کمیسیون عملاً غیرفعال شده و روند بازپس‌گیری گزینشی ساختمان‌ها آغاز گردیده است.
پرسش اینجاست که از میان صدها ساختمانی که از طرف شهرداری تهران در اختیار نهادها و مراکز و اشخاص گوناگون قرار دارد چرا جایی مثل انجمن صنفی در اولویت تخلیه قرار می‌گیرد؟
آیا باید تخلیه اجباری تشکل‌هایی مثل خانه اندیشمندان علوم انسانی و انجمن جامعه‌شناسی ایران و اکنون انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران را صرفاً یک اتفاق دانست یا ادامه روندی که از مدت‌ها پیش آغاز شده است و دیر نیست که دامان نهادها و تشکل‌های مستقل دیگر را نیز بگیرد؟
چرا نهادهای صنفی و تشکل‌های مستقل بیشتر از همه در معرض آسیب قرار می‌گیرند؟ آیا شهر تهران چنان‌که مدیریت شهری در شعارهای خود می‌گوید شهری برای همه است یا شهری برای گروه‌ها و نهادها و تشکل‌های خاصی که به سلیقه مدیریت شهری و شخص شهردار نزدیک‌ترند؟
تخلیه اجباری دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، تنها یک نزاع بر سر ساختمان نیست؛ بلکه تعرضی آشکار به استقلال صنفی و آزادی فعالیت حرفه‌ای روزنامه‌نگاران و چندصدایی جامعه است.
در دو سال گذشته رابطه انجمن صنفی و شهرداری تعاملی بوده است اما متأسفانه به نظر می‌رسد اکنون شهرداری راه دیگری را برگزیده است. در چنین شرایطی حق استفاده از امکان‌ها و راه‌های دیگر برای انجمن محفوظ است.»
آخرین اخبار جامعه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
