|
زهرا جعفری: « فرزندانش به امید اینکه خانه بهتری برایش می‌خرند از او وکالت گرفتند و بدون اینکه به او بگویند خانه را فروختند و رفتند. وقتی صاحب‌خانه آمد، حتی به پیرمرد فرصت نداد تا وسایلش را جمع کند، او را با تمام وسایل بیرون کرد و به خیابان انداخت. در عرض چند ساعت، نیمی از وسایلش را بردند و خودش ماند و چند تکه از اثاثیه‌اش» این روایتی واقعی است که ممکن است هرکدام از ما شبیه آن را شنیده باشیم، سالمندانی که توسط خانواده‌شان در جایی رها شده‌اند. اگرچه ممکن است «رهاشدگی سالمندان» مسئله‌‌ی جدیدی نباشد اما این موضوع در سال‌های اخیر بیشتر دیده شده است.
