بازیکنان خارجی استقلال؛ چیزی شبیه کالای لوکس و دکوری
دلارهایی بی‌ارزش‌تر از ریال
نمایش‌های انتقادبرانگیز بازیکنان خارجی فصل جاری استقلال که با هیاهوی زیاد جذب تیم شدند و اسم‌شان را کامیون هم نمی‌تواند بکشد، با جهش توقف‌ناپذیر قیمت دلار هم‌زمان شده تا چیزی جز آه و افسوس برای هواداران این تیم باقی نماند. استقلالِ ساپینتو با اسامی پرطمطراقی مانند آنتونیو آدان، موسی جنپو، یاسر آسانی، داکنز نازون و منیر الحدادی تزیین شد و به نظر میرسد صرفا باید به همین زیبایی ظاهری بسنده کنیم و خبری از ارائه فوتبالی باکیفیت از سوی آنها نیست.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
نمایش‌های انتقادبرانگیز بازیکنان خارجی فصل جاری استقلال که با هیاهوی زیاد جذب تیم شدند و اسم‌شان را کامیون هم نمی‌تواند بکشد، با جهش توقف‌ناپذیر قیمت دلار هم‌زمان شده تا چیزی جز آه و افسوس برای هواداران این تیم باقی نماند. استقلالِ ساپینتو با اسامی پرطمطراقی مانند آنتونیو آدان، موسی جنپو، یاسر آسانی، داکنز نازون و منیر الحدادی تزیین شد و به نظر میرسد صرفا باید به همین زیبایی ظاهری بسنده کنیم و خبری از ارائه فوتبالی باکیفیت از سوی آنها نیست. در‌واقع آنها تبدیل به کالای لوکس و دکوری شده‌اند که کارایی خاصی ندارند و فقط برای زیبایی هستند. ویترین استقلال با چنین بازیکنانی بیش از تمام سال‌های اخیر، زرق‌وبرق دارد اما تا حالا که دستاورد خاصی عاید تیم و هواداران نکرده‌اند و اگر همین روند ادامه داشته باشد، به نظر میرسد کلاه گشادی سر آبی‌ها رفته است.
چند روز پیش شاهین بیانی، پیش‌کسوت باشگاه استقلال، تأکید کرد که بازیکنان خارجی این تیم هنوز کمکی به آبی‌پوشان نکرده‌اند. او گفت: «استقلال باید فکری به حال خارجی‌هایش کند، چون بعید می‌دانم آنها در ادامه فصل هم به تیم کمک کنند. باشگاه باید قرارداد خارجی‌ها را فسخ کند. این تیم به بازیکن آماده و باکیفیت نیاز دارد». او تأکید کرده که استقلال نباید در باد خرید بازیکنان خارجی بخوابد و آنها هنوز به تیم کمکی نکرده‌اند. هاشم حیدری، مهاجم سابق آبی‌ها، هم پس از شکست فاجعه‌بار استقلال برابر الوصل در لیگ قهرمانان، به انتقاد از عملکرد ضعیف خارجی‌های این تیم پرداخت: «دیدار برابر الوصل نشان داد که چه اختلاف شدیدی بین خارجی‌های دو تیم وجود دارد. خارجی‌های استقلال ضعیف و بدون هیچ‌گونه حرکت مثبت در زمین ولی بازیکنان خارجی الوصل دونده و جنگنده و کاملا آماده در زمین حضور داشتند و این یک درس برای مدیران فوتبال ماست که برای تکیه‌زدن به کرسی مدیریت با دلال‌ها کنار نیایند و هر بازیکن بی‌کیفیتی را جذب نکنند. بازیکنان خارجی استقلال یک حرکت مثبت هم نداشتند و بودن یا نبودن‌شان هیچ تأثیری نداشت و فقط راه می‌رفتند». او در بخش دیگری از مصاحبه‌اش، درباره عملکرد دروازه‌بان آبی‌ها گفت: «مدیران استقلال به بدترین شکل با حسین حسینی، کاپیتان استقلال، برخورد کردند و او را کنار گذاشتند و یک دروازه‌بان سن‌بالا را آوردند و هیاهو به راه انداختند که او یکی از بهترین‌هاست اما حالا او یکی از نقاط ضعف استقلال شده است. گرچه خط دفاع بسیار ضعیف استقلال هم مقصر است ولی گلر هم بدون ضعف و ایراد نیست».
آنچه مشخص است، این است که پوست‌اندازی یا نسخه جهش‌یافته استقلال فعلا که نتوانسته انتظارات را برآورده کند و این تیم چه در بازی‌های داخلی و چه در دیدارهای لیگ قهرمانان آسیا 2، ناکامی‌های پی‌درپی را ثبت کرده است. این در حالی است که استقلالی‌ها سال گذشته فصل کابوس‌واری را پشت سرگذاشتند و امیدوار بودند با هزینه‌ای بالغ بر دو هزار میلیارد تومان، مدعی جدی قهرمانی در لیگ برتر باشند و در عرصه آسیا هم خودنمایی کنند. وقتی سال گذشته روزبه چشمی به عنوان یکی از کاپیتان‌های تیم گفت مطمئن باشید سقوط نمی‌کنیم، از عمق فاجعه‌ای که آبی‌ها در آن قرار گرفته‌اند رونمایی شد. همان‌جا مشخص شد که خیلی چیزها باید تغییر کند. زنگ خطر با صدای بلندی به صدا در‌آمد و این حقیقت به شکلی عریان پیش‌روی مدیران قرار گرفت که استقلال برای بزرگ‌تر‌شدن نیاز به پوست‌اندازی دارد. حداقل مدیران هلدینگ خلیج فارس به عنوان مالک باشگاه و علی تاجرنیا، نماینده تام‌‌الاختیار هلدینگ در استقلال، چنین تفکری داشتند. یکی از مهم‌ترین موارد هم رهایی از عاملی به نام بازیکنان معمولی بود که در سال‌های گذشته آبی‌ها را گرفتار کرده بود و واقعیت این است که تیم بزرگ، بازیکن بزرگ می‌خواهد. به‌این‌ترتیب باشگاه استقلال در پنجره نقل‌و‌انتقالاتی تابستان، اقدام به جذب بازیکنان متعددی کرد و حالا اغلب کارشناسان و پیش‌کسوتان معتقدند علاوه بر بالانس‌نبودن تیم، آماده‌نبودن تعدادی از خارجی‌های اسم و رسم‌دار هم در حال ضربه‌زدن به تیم است. موضوع هم چندان پیچیده نیست و بازیکنان بزرگ نه‌تنها از نظر مهارت، بلکه از نظر تعهد و فداکاری نیز باید در سطح بالایی باشند. آنها باید با تمام وجود برای پیراهن تیم بازی کنند و روحیه جنگندگی داشته باشند. انتظار این است که این‌گونه بازیکنان توانایی تأثیرگذاری در بازی‌ها را داشته باشند تا انتظارات هواداران و کادر فنی برآورده شود. اما تاکنون که چنین اتفاقی نیفتاده و حضور بازیکنان خارجی با پیشینه و رزومه درخور توجه، نه‌تنها باعث پیشرفت و کسب نتایج خوب نشده، بلکه اثر منفی هم داشته و مشخصا باعث دودستگی در تیم شده است. حالا بازیکنان داخلی در یک جبهه هستند و خارجی‌ها در سمت دیگر. همین موضوع باعث شد که بعد از بازی با الوصل، استقلال با حواشی زیادی مواجه شود که بخشی از آن اظهارنظرهای چند بازیکن و انتقاد از هم‌بازیان خارجی بود. گرچه چنین مواردی اصلا به بازیکن ارتباطی ندارد و در فوتبال حرفه‌ای مشخص است که هر بازیکن باید به وظایف خود عمل کند، اما در هر حال، صحبت‌های بازیکنانی مانند آرمین سهرابیان و محمدرضا آزادی، پرده از شکاف میان بازیکنان برداشت. سهرابیان در اظهارنظری جنجال‌ساز گفت: «بازیکن میلیون‌دلاری خارجی می‌آورند که کار را در‌بیاورد، نه اینکه ما تاوان اشتباهات او را پس بدهیم». آزادی هم موضع مشابهی داشت و در مواجهه با سؤالات خبرنگاران، جمله عجیبی گفت: «از فردی که بازیکنان خارجی به قیمت دو میلیون دلار آورده، بپرسید». همه اینها مؤید یک موضوع مهم است و اینکه جذب بازیکن اسم‌و‌رسم‌دار، همه مشکلات را حل نمی‌کند و چه‌بسا بر مشکلات بیفزاید. همان‌طور که حسن روشن گفته، پول دوای درد استقلال نبود و با توجه به عملکرد ضعیف چند بازیکن خارجی فعلی آبی‌ها می‌توان نوشت: «حیف پول!».
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
