ایرج جنتی در بیمارستان است + یغما گلرویی جزییات را اعلام کرد

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

 ایرج جنتی عطایی شاعر و ترانه‌سرا  به یک بیماری پیشرفته دچار شده است. 

یغما گلرویی با انتشار استوری در صفحه‌اش خبر از تشدید بیماری ایرج جنتی عطایی؛ ترانه‌سرای تاریخ موسیقی ایران داد.

گلرویی نوشت: «متاسفانه مدتی‌ست بیماری دیمنشیای ایرج جنتی عطایی گرامی پیشرفت کرده و ایشان درحال حاضر در بیمارستان بستری هستند. خوشبختانه تمام امکانات پزشکی برایشان فراهم است و نیازی به کمک کسی نیست. چیزی که این روزها بیش از همه به آن احتیاج دارند، آرامش است. از دوستان پیگیر خواهش می‌کنم از سر دلسوزی هم شده درباره شرایط ایشان شایعه‌سازی نکنند. ایرج نیازمند کمک کسی نیست. »

*ایرج جنتی عطایی کیست و سراینده کدام ترانه‌های ماندگار است؟ 

ایرج جنتی عطایی از چهره‌های تأثیرگذار و ماندگار در عرصه‌ی شعر، ترانه‌سرایی و نمایشنامه‌نویسی معاصر ایران است. او در ۱۹ دی ۱۳۲۵ در شهر مشهد به دنیا آمد، در خانواده‌ای با پیشینه‌ای خاص: مادرش اهل عشق‌آباد بود که به‌دلیل فشارهای سیاسی دوران استالین به ایران مهاجرت کرده بود، و پدرش از نیروهای ارتش ایران بود. این پیشینه، و زندگی در شهرهایی چون مشهد، دزفول و در نهایت تهران، به او تجربه‌ای چندلایه از ایران و فرهنگش بخشید؛ تجربه‌ای که در آثارش بازتابی روشن دارد.

نوجوانی او با سکونت در تهران مصادف شد؛ شهری که دروازه ورودش به دنیای فرهنگ و هنر شد. ایرج جنتی عطایی در دانشگاه تهران در رشته‌  تئاتر تحصیل کرد و بعدها تحصیلاتش را در کالج چلسی لندن در زمینه‌  جامعه‌شناسی هنر ادامه داد. این پیوند میان ادبیات، صحنه و دانش اجتماعی، به آثار او عمق و غنای فکری بخشید.

او از آغاز دهه‌  ۱۳۴۰ شمسی، وارد دنیای ترانه شد و نخستین گام‌هایش را در همکاری با میلاد کیایی و از طریق برنامه‌های رادیویی برداشت. اما آن‌چه جنتی عطایی را به نامی ماندگار بدل کرد، نگاه تازه‌ و اجتماعی‌اش به ترانه بود؛ نگاهی که با تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران هم‌زمان شد و زبان شعر و موسیقی پاپ فارسی را متحول کرد.

در کنار هم‌نسلان خود چون شهیار قنبری، اردلان سرفراز، زویا زاکاریان و دیگران، جنتی عطایی از بنیان‌گذاران موج نو ترانه در ایران به شمار می‌رود؛ جریانی که هم‌زمان با موج نو سینما شکل گرفت و تداوم شعر نو نیمایی را در قالب ترانه پی گرفت. آثار او به‌جای مضامین ساده و تکراری، مفاهیمی چون عشق، درد، تبعید، اعتراض، رؤیا و رهایی را در دل خود جای می‌دادند.

ترانه‌های ماندگاری چون «چکاوک»، «قصه گل و تگرگ»، «قصه وفا»، «یاور همیشه مؤمن»، «پرنده مهاجر» و «شب نیلوفری»، تنها قطعات موسیقی نیستند؛ بلکه روایت‌های شاعرانه‌ای‌اند که خاطره‌ی چند نسل از ایرانیان را با خود حمل می‌کنند. بسیاری از این آثار با صدای چهره‌ها   خوانده شده‌اند.

ایرج جنتی عطایی، ترانه‌هایش در حافظه‌  فرهنگی ایران ماندگار شده است.