به مناسبت سالروز تولد مریم میرزاخانی
زنی از جنس بی‌نهایت
حجت اله طالبیان بروجنی:۲۲ اردیبهشت، روز تولد زنی‌ست که ریاضی را از پشت دیوارهای خشک معادله بیرون کشید و به دلِ زندگی آورد؛ روزی که مریم میرزاخانی چشم به جهان گشود، با نگاهی که جهان را نه فقط می‌دید، بلکه می‌فهمید.
به گزارش گروه رسانه ای شرق،در کلاس‌های ساکت ریاضی، میان هیاهوی فرمول‌ها و سکوت شاگردان، همیشه جایی هست برای الهام. برای نوری که روزی از ذهن دختری در تهران برخاست، به دانشگاه شریف راه یافت، و تا بلندای مدال فیلدز، اوج گرفت. مریم میرزاخانی، نه‌تنها نخستین زن، که نخستین ایرانی‌ای بود که به این افتخار رسید؛ اما افتخار حقیقی‌اش، در نگاه متفاوتش به ریاضی نهفته بود: در رؤیابینی در دل نظم، در بازی با اشکال پیچیده، در کشف زیبایی در تو در توی بی‌نهایت‌ها.
برای او، ریاضی سرزمین خیال بود. روی سطح‌های خمیده سفر می‌کرد، با منحنی‌ها گفت‌وگو می‌کرد و با توپوگرافی می‌رقصید. هر مسئله برایش شعری ناتمام بود و هر جواب، قافیه‌ای تازه.
تولدش، یادآور این حقیقت است که جهان دانش، مردانه زاده نشده؛ که در دل هر مسئله پیچیده، صدایی می‌تپد که می‌تواند زنانه، انسانی و لطیف باشد. تولدش، روزی‌ست برای نوجویان جوان، برای دخترانی که با لبخند و اعتماد به تخته‌سیاه نگاه می‌کنند و در دلِ اعداد، رؤیا می‌بافند.
امروز، اگر به صفحه‌ای از کتاب ریاضی نگاه کنی، شاید چیزی فراتر از نمادها ببینی. شاید انعکاسی از دختری را ببینی که با شوق کشف، جهان را کمی روشن‌تر کرد.
زادروزش گرامی، یادش همواره الهام‌بخش.
