آیا طبق قانون، بیماران بالای ۶۵ سال، نباید هزینه بپردازند؟
اگر قانون اجرا شود، نیازی به بیمه تکمیلی و تحمیلی نیست؛ درمان باید برای تمام کارگران کشور در همه بخشها رایگان باشد.....

به گزارش گروه رسانهای شرق،
اگر قانون اجرا شود، نیازی به بیمه تکمیلی و تحمیلی نیست؛ درمان باید برای تمام کارگران کشور در همه بخشها رایگان باشد.....
طبق قانون، بیماران بالای ۶۵ سال در بیمارستانهای دولتی، جهت بستری، دارو و درمان نباید هیچ مبلغی بپردازند.
«طاهر حیدری» بیمه شده تامین اجتماعی یک داستان واقعی از روند درمان پدرش روایت کرد؛ داستانی که نشان میدهد اگر قانون به درستی اجرایی شود، هزینههای درمان به میزان قابل توجهی حداقل برای کارگران سالخورده کاهش مییابد.
این بیمه شده تامین اجتماعی گفت: ما شهر همدان ساکن هستیم؛ عصر روز پنجشنبه ششم شهریور ۱۴۰۴ پدرم که بازنشسته سازمان تامین اجتماعیست، ناگهان دچار تشنج شد؛ سریعاً به اورژانس ۱۱۵ زنگ زدیم؛ پس از حضور اورژانس و تشخیص اولیه، انتقال به بیمارستان بعثت که تحت پوشش نظام علوم پزشکی و دولتیست، صورت گرفت.
او افزود: پزشک معالج سریعاً دست به کار شد و دستورالعملهای احیا صادر شد؛ تا شنبه شب مراقبتهای فشرده، سبب احیای پدرم شد؛ سلامتیاش را به دست آورد اما جهت اطمینان از تثبیت سلامت تا روز دوشنبه دهم شهریور در بیمارستان ماند و تحت مراقبت قرار گرفت. روز دوشنبه پس از معاینه صبحگاهی و اطمینان از سلامت کامل، پزشک مربوطه برگه ترخیص پدرم را صادر کرد.
حیدری میگوید بعد از صدور مجوز ترخیص، آن لحظهی نگرانکننده و پر از استرس فرا رسید، لحظه تسویه حساب؛ او در این باره روایت میکند:
«من که حداقل بگیر سازمان تامین اجتماعی هستم، با استرس و دلهره جهت ترخیص به حسابداری بیمارستان رفتم. پیش خودم تصور میکردم حداقل ده، پانزده میلیون تومانی باید پرداخت کنم. این به منزله آن بود که تا آخر ماه دیگر پولی برای گذران زندگی نخواهم داشت. به مامور ترخیص عرض ادب کرده وگفتم که «پدرم تحت پوشش بیمه تکمیلی ست، لطفاً اعمال بفرمایید». متصدی گفت: به نفعتان است که از بیمه تکمیلی استفاده نکنید، چون برایتان گرانتر تمام میشود. با تعجب پرسیدم چطور!؟ پاسخ داد «قانونی برای ترخیص بیماران بالای ۶۵ سال وجود دارد که آنان را رایگان در بیمارستانهای دولتی تحت درمان قرار میدهند؛ فقط باید مبلغ اندکی پرداخت کنید».
او ادامه داد: وقتی برگه مبلغ پرداختی را دستم دادند، باورم نمیشد. فقط یکمیلیون و ششصد هزار تومان باید میپرداختم. این مبلغ پول غذای چند شبانه روز پدرم هم نبود، چه رسد پول تخت و هتلینگ همراه و داروهای مصرفی و ویزیت پزشکان و.... واقعاً با این تورم افسارگسیخته مبلغ ناچیزی بود. سریعاً به صندوق بیمارستان رفتم و وجه مذکور را پرداخت کرده و پدر را به خانه بردیم. آنجا بود که فهمیدم اگر قانون اجرا شود، نیازی به بیمه تکمیلی و تحمیلی نیست؛ درمان باید برای تمام کارگران کشور در همه بخشها رایگان باشد.....
آخرین اخبار جامعه را از طریق این لینک پیگیری کنید.