جنجال مهدی ترابی در تیم ملی
مهدی ترابی، وینگر سرعتی و تکنیکی تراکتور که معمولا به آرامش و دوری از حواشی شهرت دارد، اینبار در کانون یک جنجال تمام عیار قرار گرفته است. او درست زمانی که پس از درخشش و کسب عنوان آقای پاس گل لیگ برتر، به تیم ملی فراخوانده شد، در اقدامی غیرمنتظره نه تنها دعوت سرمربی را رد کرد، بلکه با مصاحبهای آتشین، ملاکهای دعوت به تیم ملی را زیر سوال برد.

به گزارش گروه رسانه ای شرق، او ادعا میکند که «ملاکهای دعوت ورزشی و واقعی نیست» و «رفتارهای شخصی، از جمله چشم و ابروی من و یکی دیگه، ملاک دعوت است.» ترابی حتی پا را فراتر گذاشته و پیشبینی میکند که این مصاحبه، «پروندهاش را سنگینتر خواهد کرد» و تیم ملی «تا یک مقطعی بیشتر بالا نمیرود و حسرتش میماند برای مردم.» مهدی ترابی گفت: «متاسفانه آیتمها و ملاکهای دعوت به اردوی تیم ملی، ملاکهای ورزشی و واقعی نیست، بلکه یکسری رفتارهای شخصی از جمله چشم و ابروی من و یکی دیگر ملاک دعوت هست که نتیجهاش شده یک عمر حسرت مردم عزیزمان و شرمندگی ما بازیکنان در مقابل مردمی که هزار درصد حق دارند. شما بگویید چه دلیل فنی وجود دارد که من الان دعوت شدم، ولی اردوی قبلی نه! ختم کلام اینکه هیچ دلیل خاص دیگری وجود نداشت. خودم عمدا نیامدم به اردو. این به آن در! شخصی کاری و ملاکهای چشم و ابرویی باید کنار برود و این فقط حرف من نیست، حرف خیلی از بچههای با لیاقت دیگر هست که خسته شدند از سکوت در مقابل شخصیکاریها و خطکشهای غیرورزشی. من هیچ انتظاری هم ندارم از اینکه حتما من را به اردوی تیم ملی دعوت کنند، ولی حالا میبینید که همین صحبتهایی که الان کردم یکی دیگر از خطکشهای غیرورزشی برای دعوت نشدنم در آینده قرار خواهد گرفت. دعوت نشدن قبلیم هم آثار انتقاد بود. آثار این انتقادم را هم در آینده میبینید.» اظهارات ترابی، هر چند از سر دلخوری و احساس نادیده گرفته شدن باشد اما از چند جهت قابل نقد و بررسی جدی است. ابتدا باید به این نکته مهم اشاره کرد که مهدی ترابی، با وجود تمام تواناییهایش هرگز یک «مهره ثابت» و بیجانشین در ترکیب تیم ملی نبوده است. تیم ملی ایران، به لطف سالها حضور بازیکنان باکیفیت و مستعد، در پست وینگر و هافبک تهاجمی از رقابت بسیار بالایی برخوردار است. بازیکنانی نظیر علیرضا جهانبخش، سامان قدوس، مهدی قایدی، مهدی محبی و حتی بازیکنان جوانتر که در حال ظهور هستند، همگی پتانسیل حضور در ترکیب اصلی را دارند. در چنین شرایطی، دعوت شدن یا نشدن یک بازیکن به اردو، بیش از آنکه به «چشم و ابرو» مربوط باشد، به نظر کادر فنی، سیستم بازی موردنظر، آمادگی جسمانی در مقطع خاص و حتی نیازهای تاکتیکی تیم در برابر حریفان مختلف بستگی دارد.
ترابی این سوال را مطرح میکند که «چه دلیل فنی وجود دارد که من الان دعوت شدم ولی اردوی قبلی نه؟» پاسخ این سوال میتواند بسیار ساده باشد: تغییر در سیستم بازی، آمادگی متفاوت بازیکنان دیگر در مقاطع مختلف، یا حتی نیاز مبرم به یک بازیکن خاص با ویژگیهای ترابی در مقطع فعلی. فوتبال یک بازی پویاست و هیچ بازیکنی نمیتواند انتظار داشته باشد که در هر اردو، صرفا به دلیل عملکرد خوب در لیگ به تیم ملی دعوت شود، به خصوص اگر در پستی باشد که رقابت در آن بالاست. با این حال، باید اذعان داشت که ما هم، مانند بسیاری از کارشناسان و هواداران، با خیلی از تصمیمات سرمربی تیم ملی در طول سالیان متمادی (ملی و باشگاهی) موافق نبودهایم و انتقاداتی به نحوه انتخاب بازیکنان یا روشهای تاکتیکی وارد است. این نقدها بخشی جداییناپذیر از فضای فوتبال حرفهای است و به رشد و بهبود کمک میکند. اما نکته کلیدی در اینجا این است که ترابی هم باید «جایگاهش را بداند.» جایگاه یک بازیکن در تیم ملی، حتی اگر از بهترینهای لیگ باشد، این نیست که در صورت عدم دعوت، به صورت علنی و با لحنی تند، اساس و بنیان انتخاب بازیکنان را زیر سوال ببرد و دعوت به اردو را رد کند. این رفتار، نه تنها غیرحرفهای است، بلکه میتواند به روحیه تیمی و انسجام ملی ضربه بزند. تیم ملی، فارغ از هرگونه سلیقه شخصی یا اختلافات احتمالی با کادر فنی، یک مجموعه واحد است که نیازمند احترام به سلسله مراتب و تصمیمات مربی است.
یک بازیکن حرفهای، حتی اگر با نظر مربی مخالف باشد، در وهله اول باید به دعوت ملی پاسخ مثبت دهد و در صورت عدم حضور در ترکیب اصلی، تلاش خود را دوچندان کند تا نظر کادر فنی را جلب کند. مصاحبههایی از این دست، نه تنها به نفع خود بازیکن نیست و «پروندهاش را سنگینتر» میکند، بلکه تصویری از بیانضباطی و خودمحوری ارایه میدهد که در هیچ تیم ملی موفقی جایگاهی ندارد. درنهایت، موفقیت تیم ملی در گرو اتحاد، همدلی و احترام متقابل است. اظهاراتی که به جایگاه سرمربی و ملاکهای انتخاب بازیکنان حمله میکند و به جای تمرکز بر عملکرد در زمین، حواشی را دامن میزند، تنها به ضرر خود بازیکن و آینده فوتبال ملی خواهد بود. درنهایت خطاب به مهدی ترابی مینویسیم! تیم ملی خط قرمز است. مهمانی نیست که کسی بگوید چون دفعه قبل دعوتم نکردید دیگر نه من نه شما! یا اگر فلانی هست من میآیم یا اگر نیست نمیآیم! ممکن است انتقادات زیادی به کادرفنی تیم ملی وارد باشد ولی مطرح کردن انتقاد وظیفه رسانه و کارشناس است نه بازیکن! کاری که ما بارها در رسانه انجام دادیم و بعد از این هم انجام خواهیم داد. شما فوتبالتان را بازی کنید. اگر واقعا به جمله «من سرباز تیم ملی هستم» اعتقاد دارید باید بدانید سرباز چرا ندارد!