سکوت به پاس صدای «ارغوان»

فرانک آرتا

کنسرت علیرضا قربانی شامگاه 8تیرماه در کاخ سعدآباد برگزار و قطعه‌هایی همچون «عاشقانه نیست»، «روزگار غریب» و «ارغوان» اجرا شد که با استقبال قابل توجه مردم همراه بود.

حسام ناصری (پیانو) تنظیم‌کننده، دارا دارایی (گیتارباس)، سامان صمیمی (کمانچه) و هومن مهدویان (سه‌تار)، زکریا یوسفی (ساز‌های کوبه‌ای) نوازنده‌هایی بودند که علیرضا قربانی را در یکی دیگر از شب‌های باشکوه سعدآباد همراهی کردند. از همان ابتدا شوق حاضرین در کنسرت علیرضا قربانی به گونه‌ای بود که می‌توان گفت صدای تشویق، تپش‌های صحنه را نیز تحت‌تأثیر قرار داد و گویی قربانی با نیرویی تازه حال و هوای صدایش را آراسته و در هوای شب رها کرد.

قطعه «عروج»، رباعی‌ای از مولانا با این مضمون؛ «مجنون و پریشان توأم دستم گیر، سرگشته و حیران توأم دستم گیر/ هر بی‌سر و پای دستگیری دارد، من بی‌سر و بی‌پای توأم دستم گیر» نخستین قطعه‌ای بود که راه خودش را در بی‌قراری سعدآباد باز کرد و توانست نقشی ماندگار بر جای بگذارد.

قطعه «هم‌گناه» با شعری از حسین غیاثی (تیتراژ پایانی سریال هم‌گناه؛ من تفنگی شده‌ام رو به نبودن‌هایت) با تشویق مخاطبان و همخوانی آنان یکی دیگر از کارهایی بود که قربانی اجرا کرد. حال و هوای همخوانی حاضرین با قربانی شکوه بی‌نظیری به این قطعه داده بود.

قطعه «پل» با ترانه‌ای از احمد امیرخلیلی (تیتراژ پایانی برنامه پل فروردین؛ من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن/ از تو می‌خواهم از این هم با تو تنهاتر شدن) و همخوانی مخاطبان نیز با همین تم اجرا شد و مخاطبان توانستند دست بالا را در همراهی با قربانی از آن خود کنند.

نورپردازی‌های ویژه و خاص بر روی کاخ ملت براساس مضمون اشعار قطعه‌ها و همخوانی مخاطبان با بسیاری از قطعه‌ها نیز از نکات قابل توجه این کنسرت بود. برخی نیز در جریان برگزاری کنسرت، نسبت به قربانی و قطعه‌های اجراشده ابراز احساسات می‌کردند و این خواننده نیز به آنها ادای احترام می‌کرد.

قطعه «پریشانی» نیز با ترانه‌ای از احمد امیرخلیلی (روزگار من و مویش به پریشانی رفت...) با نورپردازی و تصویری از شب‌های شهر تهران بر روی کاخ ملت اجرا شد. این اثر امسال برای نخستین‌بار در تور کنسرت‌های قربانی در شهر‌های مختلف کشور اجرا و با استقبال قابل توجه مخاطبان مواجه شده بود.

«شروع ناگهان» با شعری از حسین غیاثی و آهنگ‌سازی علیرضا افکاری (بغض منی آه منی حسرت دلخواه منی؛ تیتراژ پایانی فصل دوم سریال هم‌گناه) و «لیلا» با شعری از اهورا ایمان و آهنگ‌سازی ستار اورکی (تیتراژ پایانی سریال پدر؛ کجایی‌ای که عمری در هوایت نشستم زیر باران‌ها) از دیگر قطعه‌های این کنسرت بود.

قربانی بعد از اجرای قطعه «لیلا» ضمن ابراز تشکر و ارادت نسبت به مخاطبان اظهار داشت: «به خودمان می‌بالیم و افتخار می‌کنیم از اینکه میزبان شما هستیم و توفیق شده است که بتوانیم برای شما برنامه‌های مختلف اجرا کنیم. قرارمان با تیم اجرایی کنسرت به خصوص حسام ناصری که مدیریت این برنامه را برعهده دارد، این بوده است که قطعه‌های مختلفی که طی این سال‌ها ممکن است شنیده شده باشد، اما هیچ وقت اجرا نشده، تنظیم و در رپرتوآر قرار داده شود، اما قطعه‌هایی نیز هست که هر چقدر آنها را اجرا کنیم باز هم درخواست برای اجرا دارد و ما سعی می‌کنیم آنها را خدمتتان معرفی کنیم».

قربانی در ادامه قطعه «میدانی تو» را معرفی و اجرا کرد که به گفته خودش گونه‌ای از مناجات با پروردگار است. اشعار این قطعه هم منتسب به ابوسعید ابوالخیر یا بعضی از اشعار منتسب به مولاناست؛ «جز وصل تو دل به هر چه بستم توبه / بی یاد تو هر جا که نشستم توبه»... این قطعه با همنوازی کمانچه سامان صمیمی، پیانو حسام ناصری، تار هومن مهدویان، گیتارباس دارا دارایی و همراهی یکی از نوازنده‌های ویولن اجرا شد. حسن ختام این قطعه، نوای ساز گیتارباس بود.

قطعه‌های پرطرفدار «روزگار غریب» با شعری از احمد شاملو و حمید خلف‌بیگی و «عاشقانه نیست» که با عنوان «با من بخوان» (با من بخوان تا این ترانه را با تو سفر کنم با من بخوان تا در هوای تو شب را سحر کنم) مشهور شده است، در ادامه این کنسرت اجرا شدند. در اجرای این قطعه‌ها هم مخاطبان با خواننده همراهی و همخوانی می‌کردند.

پس از اجرای این قطعه‌ها، یکی از مخاطبان درخواست اجرای «ارغوان» را داد که با تشویق سایر مخاطبان همراه شد. همزمان دکلمه‌ای از شعر «ارغوان» ابتهاج؛ (ارغوان... کورسویی ز چراغی رنجور/ قصه‌پرداز شب ظلمانی‌ست/ نفسم می‌گیرد/ که هوا هم اینجا زندانی‌ست... / ارغوان بیرق گلگون بهار/ تو برافراشته باش/ تو بخوان نغمه ناخوانده من» با صدای شاعر پخش شد.

پس از اجرای قطعه «ارغوان» این خواننده موسیقی سنتی، قطعه بعدی را معرفی کرد: قطعه «خیال خوش» با شعری از حسین غیاثی (قطعه‌ای از فصل دوم سریال «همگناه»؛ تو آه منی اشتباه منی؛ چگونه هنوز از تو می‌گویم / تو همسفر نیمه راه منی؛ چگونه هنوز از تو می‌گویم) با همخوانی مردم اجرا شد که در میانه این اجرا صدای مخاطبان غالب بر صدای قربان بود.

قطعه «بی‌گناه» با شعری از حسین غیاثی (تیتراژ سریال بی‌گناه؛ تو خنده دوری در یاد تو قاصدکی دور از باد / من زخمی قبل مردن من ساکت قبل از فریاد) نیز از دیگر اجراهای این کنسرت بود که با همراهی و همخوانی مخاطبان اجرا شد.

در کنسرت قربانی نمی‌توان نقش حضور مردم را نادیده گرفت. همراهی آنان با موسیقی و اشعار بی‌نظیرِ قطعه‌ها یک اتفاق ماندگار را رقم زد. قربانی یک بار دیگر نشان داد که موسیقی جایگاهی بزرگ در قلب شهروندان این سرزمین دارد. نوای او این بار نیز فراموش نخواهد شد؛ صدایی که صدای ارغوان می‌نامندش...