خدا نمی‌پسندد مردم به جان هم بیفتند و خون همدیگر را بریزند

به گزارش جماران، یک فعال سیاسی اصلاح طلب با تأکید بر اینکه خدا نمی پسندد مردم به جان هم بیفتند و خون همدیگر را بریزند، گفت: به لحاظ فکری، جامعه ای که با خشونت مدیریت شود گرفتار در هم دیدن مسائل و تفکیک نکردن مسائل و به لحاظ اخلاقی هم گرفتار پرخاشگری و ساده ترین اختلاف به درگیری و پرخاش منتهی می شود. این جامعه به لحاظ فرهنگی موضع واحدی ندارد. نتیجه همه اینها «اعتراض» به معنای «عرض پیمایی» است. یعنی جامعه دیگر حرکت به جلو نمی کند و در جای خودش جا به جا می شود؛ جرأت برداشتن قدم جدید ندارد و یک رکود سنگین بر جامعه حاکم می شود.

گاهی آنچه توسط صدا و سیما انجام می گیرد خیلی اسف انگیز است

به گزارش جماران، حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید معادیخواه طی سخنانی در مراسم عزاداری شهادت امام رضا(ع) در دارالزهرا(س) با تأکید بر اینکه گاهی آنچه توسط صدا و سیما انجام می گیرد خیلی اسف انگیز است، گفت: آنچه از امام هشتم به ذهن جامعه ما منتقل شده این است که هرچه آن حضرت انجام داده از ترس و تحت فشار بوده است. البته امام در تنگنای فشار بوده و این قابل انکار نیست؛ اما نوع فشاری که بر شخصیتی مثل امام هشتم هست نباید طوری به ذهن ها بیاید که فاصله آن با واقعیت، فاصله راست و دروغ است. روایت های متعارضی در این زمینه هست که چه شد بالأخره امام هشتم مقام ولایت عهدی مأمون را پذیرفت. آیا این صد درصد یک تحمیل بود؟! یعنی امام هشتم قدرت نداشت ایستادگی کند و چیزی که صد درصد قبول نداشت را پذیرفت؟!

این فعال سیاسی اصلاح طلب یادآور شد: روایت هایی با این مضمون هست اما روایت های معتبرتر چیز دیگری را نشان می دهد. وقتی حکومتی یک سیاستی دارد، گاهی افرادی این سیاست را قبول ندارند اما در واکنش به آن سیاست ملاحظات سیاسی دارند. در تاریخ دو قرنی که اهل بیت پیامبر(ص) در جامعه اسلامی حضور داشته  اند و باید بر اساس قرآن در جامعه فرهنگ سازی می کرده اند، این فرصت از آنها گرفته شد. در زیارتنامه امام هشتم این جمله هست که «اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَکَ» و در قرآن هم هست که «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ». یعنی دقت کنید که چه کسانی یک نعمت را تبدیل به نقمت یا یک فرصت را تبدیل به تهدید می کنند.

خدا نمی پسندد مردم به جان هم بیفتند و خون همدیگر را بریزند

وی تأکید کرد: خدا نمی پسندد مردم به جان هم بیفتند و خون همدیگر را بریزند؛ این به طور کلی منفی است. اما یک جا خدا اجازه می دهد و عجیب است که قرآن وقتی می خواهد این حکم را بدهد نمی گوید خدا اجازه داده و می فرماید که این یک حکم عقلی است و جنبه تعبد هم ندارد. این اجازه به کسانی داده شده که قتال به آنها تحمیل شده و مورد ظلم قرار گرفته اند. این ابهام های پر رمز و رازی در قرآن است و متأسفانه ما یک مقداری به آنها بی توجه هستیم. بنابر این اینکه ما می گوییم چرا امام حسن(ع) صلح کرد، باید بگوییم چرا امیرالمؤمنین(ع) جنگید.

معادیخواه ادامه داد: حتی در مسأله جنگ با بیگانه هم نگاه قرآن به طور کلی منفی است؛ مگر آن جایی که تحمیل می شود. اما از آن بدتر این است که «تقابل اهل قبله» باشد. امیرالمؤمنین(ع) ناگزیر شد به چنین اقدامی تن بدهد و تعبیر خودشان این است که این مسأله شب ها خواب را از ایشان گرفته است. بنابر این حتما این کار در اولین فرصت تمام می شود. در طول جنگ صفین بارها امیرالمؤمنین(ع) به معاویه فرمود چرا می پذیری که مردم خون همدیگر را بریزند؟ اما ذهنیتی برای ما پیدا شده که اساسا باید همیشه جنگ، مبارزه و درگیری باشد. این یک انحرافی است که در اثر مدیریت نادرست جامعه تحمیل و در جامعه اسلامی نهادینه شد. تنها انتقادی که امیرالمؤمنین(ع) از خلیفه دوم به زبان آوردند این بود که خشونت را بر اسلام تحمیل کرد و جاجعه را در یک بستر خشونت قرار داد.

وی با اشاره به حدیثی از حضرت علی(ع)، اظهار داشت: به لحاظ فکری، جامعه ای که با خشونت مدیریت شود گرفتار در هم دیدن مسائل و تفکیک نکردن مسائل و به لحاظ اخلاقی هم گرفتار پرخاشگری و ساده ترین اختلاف به درگیری و پرخاش منتهی می شود. این جامعه به لحاظ فرهنگی موضع واحدی ندارد. نتیجه همه اینها «اعتراض» به معنای «عرض پیمایی» است. یعنی جامعه دیگر حرکت به جلو نمی کند و در جای خودش جا به جا می شود؛ جرأت برداشتن قدم جدید ندارد و یک رکود سنگین بر جامعه حاکم می شود.

ما عادت کرده ایم جامعه را سیاه یا سفید ببینیم

این فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: یکی از پیامدهای خشونت این است که ما عادت کرده ایم جامعه را سیاه یا سفید ببینیم و نمی توانیم یک سفید نسبی یا سیاه نسبی داشته باشیم. روزی که علی بن موسی الرضا(ع) مصلحت ندیدند در تقابل با مأمون قرار بگیرند، جامعه از همه جهت محاصره در بحران ها بود. کشتن و سوزاندن شرایطی بود که امام هشتم نمی پسندید و لذا از چیزی استقبال کردند که طبیعت امام هشتم آن را نمی پذیرد. اساسا ولایت عهدی یک بدعت معاویه بود؛ یعنی تبدیل خلافت به سلطنت و کنار گذاشتن شورا و بیعت و نقش نخبگان، علما، رایزنی و عموم مردم در هیأت.