دوستان مسئله‌ساز
خشونت‌های لفظی و یدی در یکی، دو هفته اخیر موجب ابراز عقاید متفاوتی در کشور شده است. بدون تردید رفتار خشونت‌آمیز غیرتدافعی از هر شخص، نهاد یا حزب محکوم است؛ چرا‌که موجب ناامنی در جامعه و عدم اطمینان مردم به امنیت خود و پیامدهای تأسف‌آور دیگری می‌شود و تردید نیست که دشمنان انقلاب اسلامی و ایران واحد و مستقل و توانمند چه از طریق نفوذ مخفی و چه از طریق نفوذ عیان نظامی، فرهنگی و سیاسی تلاش در تضعیف جامعه ایرانی از لحاظ نظامی، فنی، اخلاقی و میهن‌دوستی می‌کنند.
خشونت‌های لفظی و یدی در یکی، دو هفته اخیر موجب ابراز عقاید متفاوتی در کشور شده است. بدون تردید رفتار خشونت‌آمیز غیرتدافعی از هر شخص، نهاد یا حزب محکوم است؛ چرا‌که موجب ناامنی در جامعه و عدم اطمینان مردم به امنیت خود و پیامدهای تأسف‌آور دیگری می‌شود و تردید نیست که دشمنان انقلاب اسلامی و ایران واحد و مستقل و توانمند چه از طریق نفوذ مخفی و چه از طریق نفوذ عیان نظامی، فرهنگی و سیاسی تلاش در تضعیف جامعه ایرانی از لحاظ نظامی، فنی، اخلاقی و میهن‌دوستی می‌کنند.
عناصر درمانده‌ای که تلاش می‌کنند خود را مؤثر در جریانات کشور قرار دهند نباید موجب باور ما به آنان شود و اینجاست که باید به فراست به دنبال یافتن علل وجود خشونت‌های لفظی و یدی برآییم تا با چاره‌کردن آن، امنیت و اطمینان را به جامعه ارزانی داریم. برای سهولت و بازکردن موضوع بد نیست به موضوع خشونت لفظی در ابتدا بپردازیم. از نظرهای ابرازشده و آنچه در دانشگاه صنعتی شریف گذشته و نیز محکوم‌کردن لفاظی‌های زشت و دشنام‌هایی که ظاهرا از سوی دانشجویان داده شده می‌توان اظهار تأسف کرد، همچنین کلمات سخیف و زشت که در دیگر نقاط شهر یا کشور داده شده طبعا موجب تأثر و تأسف است و همچنان‌که محکوم شده است باید محکوم شود، اما خوب است اندکی به خود سوزن بزنیم و ببینیم سرچشمه این هتاکی‌ها و دشنام‌دادن‌ها از کجا شروع شده است و دانشجویان آیا تأسی به بزرگان خود کرده‌اند یا از بیگانه‌ها درس گرفته‌اند.
فراموش نباید کرد که مرحوم مهندس بازرگان از سوی ظاهرا برخی دوستداران انقلاب با شعار «پیر خرفت ایران» و لفاظی‌های دیگر بدرقه شد (مهندس بازرگانی که به گواهی مدیرمسئول همشهری اخلاق و سیاست را با هم ممزوج کرده بود) و تریبون‌های مختلف در طول سال‌های گذشته مخالفان را با القاب زشت یاد کرده‌اند. به یاد آورید که به صبیه مرحوم هاشمی‌رفسنجانی بدترین دشنام‌ها و زشت‌ترین کلمات در معبر عمومی داده شد و لبخند برخی مسئولان به تشویق آن فحاش باز شد و بعدها دشنام‌هایی نیز به خود ایشان داده شد.
به خاطر بیاوریم که در جریان حمله به کوی دانشگاه در سال‌های قبل علاوه بر ضرب‌وشتم دانشجویان که فیلم‌های آن منتشر شده است، بارانی از بدترین کلمات رکیک نثار دانشجویان شد و مقام معظم رهبری در آن باره گفتند که قلبم جریحه‌دار شد. باز به خاطر بیاوریم که با دستاویز قراردادن حدیثی از رسول الله (ص) و تعبیر شخصی از آن بهتان‌زدن و تهمت‌زدن به مخالفان شروع و حتی واجب شد و از قبل از آن روزنامه کیهان و دیگر تهمت‌زنندگان آنچه لازم بود به مخالفان یا منتقدان یا آنهایی که در خط خودشان نبودند، گفتند.
راه دوری نرویم، مجلس در زمان ریاست‌جمهوری آقای روحانی، هر آنچه بددهنی و دشنام داشتند بر رئیس‌جمهور و وزیر خارجه و رئیس سازمان انرژی اتمی نثار کردند. مجلس که باید محل جلوس و بحث و گفت‌وگو و انتقاد و استیضاح باشد، به محلی برای تهمت‌زدن و دشنام‌دادن و جار و جنجال تبدیل شد. وقتی بزرگان قوم، به‌جای بحث و استدلال و عمل به آموزه‌های قرآن کریم که «جادلهم بالّتی هی احسن» و «لا تسب الذین یدعون من دون الله»، دشنام و تهمت و افترا را در دستور کار قرار می‌دهند، چرا باید از دانشجویان و مردم عادی طلب ادب و اخلاق کنند؟ اگر دشنام بد است برای همه بد است، اگر تهمت‌زدن ناپسند است برای همه ناپسند است. کدام اسلام دستور ناسزا و دشنام می‌دهد. مگر امام علی (ع) به یارانشان در جنگ با معاویه نفرمودند که دهانتان را ببندید، ولی بجنگید. اینک واقعا جای تأسف دارد که مرکز علم به پایگاه فحاشی تبدیل شود. چرا ریشه‌های این دشنام‌گویی شناخته و رسوا نمی‌شود؟
موضوع دیگر بزرگ‌کردن عناصر فاسد خارجی است با این لفظ که آنان پلت‌فرم‌هایی تشکیل داده‌اند و حسب فعالیت این پلتفرمها جوانان را به انحراف، اعتراض و خشونت می‌کشانند و این آن چیزی است که بسیاری در کشور ما به آن عقیده دارند و شرح آن را مدیرعامل همشهری در یادداشت صفحه اول خود آورده است.
آری پلتفرمها جای نگرانی دارند. اما علاوه بر پلت‌فرم‌های مجازی که سعی در تضعیف جمهوری اسلامی و عدم اعتماد مردم و اغتشاشگری دارند، ما پلت‌فرم‌های حقیقی در کشور داریم که هم‌راستای پلت‌فرم‌های مجازی آنها و البته مؤثرتر حرکت می‌کنند. می‌خواهید چند پلتفرم حقیقی داخلی را بشماریم که هم‌سوی آنها و واقعی‌تر از آنها حرکت کرده‌اند و مردم را به حکمرانی بدبین ساخته‌اند؟
1- پلتفرم حمله به کوی دانشگاه که بابت بدبینی به نیروهای مهاجم و مدیران و دستوردهندگان بود.
2- پلتفرم اظهارات دو رئیس قوه قضائیه که یکی قوه قضائیه را ویرانه نامید و دیگری سینه خود را صندوقچه اسرار فسادها خواند.
3- پلتفرم پیدایش احمدی‌نژاد که خواست مراجع، روحانیت، نظام اداری و مدیریت کشور و همه را ملکوک کند و همچنان بدون مزاحم به کار خود برای انحراف افکار عمومی ادامه می‌دهد.
4- پلتفرم مجلس که محل دشنام به ریاست‌جمهور و وزرا شد و با کلمات سخیف مردم را به دولت روحانی بدبین کرد. بدبین‌کردن مردم به دولت روحانی همان بدبین‌کردن به نظام است. در نزد مردم تفاوتی ندارد.
5- پلتفرم برخی تریبون‌ها که با وجود تحریم ظالمانه دشمن از دولت معیشت بهتر و رفاه مردم را طلب می‌کرد و به صف اولی‌ها عتاب و خطاب کرد یعنی صف اولی‌ها در خدمت مردم نیستند.
6- پلتفرم دشنام به دولت و از مردم خواستن که حق خودشان را از کف خیابان بگیرند، در مشهد که وقایع اعتراضی سال 96 در مشهد را رقم زد و به فاجعه اعتراضی سراسری تبدیل شد.
7- پلتفرم دشنام به توافق برجام همسو با نتانیاهو که سرانجام در راستای تصمیم ترامپ موفق به ادامه تحریم‌ها شدند.
8- پلتفرم گسترش تهمت و دشنام با تمسک به یک حدیث از پیامبر خدا و مشروع‌کردن تهمت و دروغ.
اگر به فرض این پلتفرمها سیاسی بوده و گذشته است، اما پلتفرم هدردادن ارز کشور، مصرف آب‌های زیرزمینی تا نفس داریم، سوزاندن مسرفانه منابع طبیعی، بیابان‌زایی، نشست زمین و دشت‌ها، مصرف بی‌رویه آب و برق و گاز و انهدام سرزمینی ایران و عدم اقدام در برابر این فاجعه که به آسیب کشور می‌انجامد را نمی‌توان فراموش کرد، زیرا آینده ایران به آن بستگی دارد و با هیچ نیرویی نمی‌توان جلوی آن را گرفت، تنها تدبیر و مدیریت می‌تواند از آن جلوگیری کند. می‌بینیم فرمایش امام و تأکید فرمانده سپاه درست است که آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند، هرچه اشتباه است را خودمان رقم می‌زنیم.
