دبیر از صندلی سیاست تا صندلی ریاست
شرق: از همان روزهایی که در ساختمان بهشت رفتوآمد داشت و با سیاسیون نشستوبرخاست میکرد، معلوم بود اهداف بزرگتری را در سر میپروراند. او میخواست از صندلی سیاست پلی به صندلی ریاست کشتی بزند. این هدف را خیلیها، پیش از این در جهت معکوس طی کرده بودند، اما او میخواست متفاوت باشد. زندگی در سایه شهردار سابق تهران و حضور دائمی در کنار این چهره سیاسی بانفوذ، سبب شده بود تا همه علیرضا دبیر، قهرمان المپیک سیدنی، را یار غار محمدباقر قالیباف معرفی کنند، اما چرخش او در اواخر ریاست آقای شهردار نشان داد که علیرضا بازی سیاست را خیلی خوب فراگرفته است؛ درست مثل زمان کشتیگرفتنش که ذکاوتش در دنیا زبانزد بود. اینجا بود که وقتی با چرخش نرم و سیاستمدارانهاش خود را از دامان اصولگرایان به جمع سران دولت تدبیر و امید انداخت، کسی تعجب نکرد. بیتردید جای خالی رسول خادم، مرد بانفوذ کشتی ایران که همیشه با او در تقابل بود هم این فرصت را ایجاد کرد تا دبیر تیر را به هدف بزند و در اولین بزنگاه، ریاست کشتی کشور را به دست بگیرد.
رایزنیهای دبیر با رؤسای هیئتهای استانی کشتی کشور در حالی از ماهها قبل شروع شد که از دور و نزدیک خبر میرسید وضعیت خوبی برای کسب آرا در انتخابات دارد. او در شرایطی مشغول امور تبلیغاتیاش بود که در مقابل، رقیب صاحبنامی مثل امیررضا خادم که پیشتر سابقه ریاست در فدراسیون کشتی را داشت پیشروی خود میدید. اما همهچیز آنطور هم که کشتیگیر باهوش اسبق تیم ملی آزاد برای خود متصور شده بود پیش نرفت و قدری در کارش پیچ افتاد. دبیر که این روزها از دوران حضور طولانیمدتش در شورای شهر شایعات استخوانسوزی برایش به یادگار مانده، برای پروسه تأیید صلاحیتش از سوی نهادهای نظارتی با مشکل مواجه شد و کارش به اماواگر کشیده شد. قهرمان دیروز و سیاستمدار امروز اما عقب ننشست و با یک پلشکن اساسی کارش را یکسره کرد؛ جایی که از مسعود سلطانیفر وزیر ورزش و همکار قدیمیاش در شورای شهر تهران، استمداد طلبید تا برایش آستین بالا بزند و تأییدیه بگیرد؛ تاییدیهای که تنها کمتر از 48 ساعت مانده به انتخابات صادر شد و همه معادلات را برهم زد تا او را روی صندلی ریاست ورزش اول کشور بنشاند، بیآنکه رقیبی جدی داشته باشد!
قهرمان اسبق کشتی آزاد جهان دیروز در حالی در انتخابات فدراسیون حاضر شد که امیررضا خادم و عباس جدیدی را بهعنوان، دو پیشکسوت بنام این رشته در کنار خود نمیدید، چراکه آنها نیز در اقدامی عجیب و تأملبرانگیز نتوانستند تأیید صلاحیت شوند. مجمع شروع شد و دبیر برای ارائه برنامههایش پشت تریبون رفت. او بیشتر از اینکه از برنامههایش بگوید، لب به انتقاد گشود و از روزهای پرتنشی که بهخاطر تأییدنشدن صلاحیتش گذرانده بود حرف زد. دبیر به قول خودش با همان ادبیات کشتیگیرها صحبتهایش را شروع کرد: «مردیم تا به اینجا برسیم. واقعا خیلی سخت گذشت. نمیدانم جرم امیررضا خادم و عباس جدیدی چیست که تأیید صلاحیت نشدند. جرم آنها دوستداشتن کشتی است. این خیلی برای کشتی بد است. امیررضا قبلا رئیس فدراسیون بوده. او مربی من بوده، مدیر تیمهای ملی بوده. عباس وقتی کشتی میگرفت باید میدیدید چطور کشتی میگیرد. همه روسها غبطه به حالش میخوردند. میگذاشتید این دو نفر هم در انتخابات شرکت میکردند. بهخدا هیچ اتفاقی نمیافتاد. آنها هم همه بچههای این نظام هستند. به من زودتر از اینها در سال 85 پیشنهاد ریاست فدراسیون کشتی را دادند، اما یک معامله
سیاسی بود و من قبول نکردم. به من گفتند که بیا به گزینه ما در شهرداری رأی بده و در قبالش رئیس شو. من اما وارد این بازی سیاسی نشدم و این کار را نکردم و البته کتکش را هم خوردم. قبل از المپیک ریو هم دوباره گفتند بیا سرپرست فدراسیون شو که باز قبول نکردم. امیدوارم که این بار سوم برایم خیر باشد».
قهرمان المپیک در ادامه در حالی به برنامههایش برای این فدراسیون اشاره کرد که فدراسیون قبلی را که ریاست آن برعهده رسول خادم بود هم زیرپوستی نقد کرد: «کشتی خیلی بزرگ است، ما باید آن را به شکل یک ورزش ببینیم نه در قالب تشکیلات یک فدراسیون. خود من 15 سال در فدراسیون نبودم، اما خارج از فدراسیون همهکار برای این ورزش کردم. زمانی که در شورای شهر بودم، هر کمکی از دستم برآمد برای کشتی انجام دادم. برخی میگویند با خادم مشکل داریم، اما رسول و امیر خادم برای من قابل احترام هستند، همانطور که برای تمام بزرگان کشتی احترام قائل هستم. کشتی نیازمند درآمد پایدار است که بهروز باشد. آیا 20 میلیارد سال 92 الان همان ارزش را دارد؟ من زمانی که در شهرداری بودم این کار را انجام دادم. بیش از 50 بار برایش به مجلس رفتم. امروز شهرداری دارد با آن ارتزاق میکند. نکته بعدی کاهش نسل کشتیگیر است؛ سال 76 - 75 که توفیق حضور در کنار دوستان را داشتیم، ایران 64 میلیون جمعیت داشت که از این تعداد یک میلیون کشتیگیر فعال داشتیم، اما حالا با جمعیت 80 میلیونی میگویند صد هزار کشتیگیر داریم، اما به نظر من بیشتر از 85 هزار نفر کشتیگیر فعال نداریم.
ما سختافزار داریم، اما کشتیگیر نداریم. 90 درصد وقت من در هیئتها خواهد گذشت. اگر والیبال امروز موفق است بهخاطر این است که در استانها کار کرده. ما باید اصول پایه را یاد بدهیم».از بین هفت نامزدی که برای شرکت در انتخابات نامنویسی کرده بودند، مهمترین حرفها را علیرضا دبیر زد؛ کاندیدایی که با صحبتهای پرمعنا و البته کنایهآمیزش معلوم بود رئیسشدنش قطعی است. رأیگیری شد و از بین این هفت نفر نام چهار نفر روی تخته نوشته شد: «حمید بنیتمیم، علیرضا دبیر، عبدالمهدی نصیرزاده و سیداصغر آزوره». جاسم امیری و علیاکبر جیرهسرایی از حضور در رأیگیری انصراف دادند و محمدرضا صالحی هم غایب بود. بهاینترتیب دبیر 18 رأی، نصیرزاده 12 رأی، بنیتمیم 11 رأی و آزوره دو رأی به دست آوردند و هیچ کاندیدایی حائز رأی اکثریت نشد تا انتخابات به دور دوم کشیده شود. در نهایت دبیر در رقابت با نصیرزاده موفق شد با احتساب 31 رأی از 43 رأی مأخوذه برای چهار سال رئیس فدراسیون کشتی شود. نصیرزاده هم 12 رأی به دست آورد. او بعد از کسب کرسی ریاست فدراسیون کشتی گفت: «از همه عزیزانی که به من رأی دادند تشکر میکنم. هرچند که آن 12 نفری هم که به آقای
نصیرزاده رأی دادند با من بودند، اما بعدا پیچیدند. انشاءالله بتوانم نظرات مثبت آنها را جلب کنم».
شرق: از همان روزهایی که در ساختمان بهشت رفتوآمد داشت و با سیاسیون نشستوبرخاست میکرد، معلوم بود اهداف بزرگتری را در سر میپروراند. او میخواست از صندلی سیاست پلی به صندلی ریاست کشتی بزند. این هدف را خیلیها، پیش از این در جهت معکوس طی کرده بودند، اما او میخواست متفاوت باشد. زندگی در سایه شهردار سابق تهران و حضور دائمی در کنار این چهره سیاسی بانفوذ، سبب شده بود تا همه علیرضا دبیر، قهرمان المپیک سیدنی، را یار غار محمدباقر قالیباف معرفی کنند، اما چرخش او در اواخر ریاست آقای شهردار نشان داد که علیرضا بازی سیاست را خیلی خوب فراگرفته است؛ درست مثل زمان کشتیگرفتنش که ذکاوتش در دنیا زبانزد بود. اینجا بود که وقتی با چرخش نرم و سیاستمدارانهاش خود را از دامان اصولگرایان به جمع سران دولت تدبیر و امید انداخت، کسی تعجب نکرد. بیتردید جای خالی رسول خادم، مرد بانفوذ کشتی ایران که همیشه با او در تقابل بود هم این فرصت را ایجاد کرد تا دبیر تیر را به هدف بزند و در اولین بزنگاه، ریاست کشتی کشور را به دست بگیرد.
رایزنیهای دبیر با رؤسای هیئتهای استانی کشتی کشور در حالی از ماهها قبل شروع شد که از دور و نزدیک خبر میرسید وضعیت خوبی برای کسب آرا در انتخابات دارد. او در شرایطی مشغول امور تبلیغاتیاش بود که در مقابل، رقیب صاحبنامی مثل امیررضا خادم که پیشتر سابقه ریاست در فدراسیون کشتی را داشت پیشروی خود میدید. اما همهچیز آنطور هم که کشتیگیر باهوش اسبق تیم ملی آزاد برای خود متصور شده بود پیش نرفت و قدری در کارش پیچ افتاد. دبیر که این روزها از دوران حضور طولانیمدتش در شورای شهر شایعات استخوانسوزی برایش به یادگار مانده، برای پروسه تأیید صلاحیتش از سوی نهادهای نظارتی با مشکل مواجه شد و کارش به اماواگر کشیده شد. قهرمان دیروز و سیاستمدار امروز اما عقب ننشست و با یک پلشکن اساسی کارش را یکسره کرد؛ جایی که از مسعود سلطانیفر وزیر ورزش و همکار قدیمیاش در شورای شهر تهران، استمداد طلبید تا برایش آستین بالا بزند و تأییدیه بگیرد؛ تاییدیهای که تنها کمتر از 48 ساعت مانده به انتخابات صادر شد و همه معادلات را برهم زد تا او را روی صندلی ریاست ورزش اول کشور بنشاند، بیآنکه رقیبی جدی داشته باشد!
قهرمان اسبق کشتی آزاد جهان دیروز در حالی در انتخابات فدراسیون حاضر شد که امیررضا خادم و عباس جدیدی را بهعنوان، دو پیشکسوت بنام این رشته در کنار خود نمیدید، چراکه آنها نیز در اقدامی عجیب و تأملبرانگیز نتوانستند تأیید صلاحیت شوند. مجمع شروع شد و دبیر برای ارائه برنامههایش پشت تریبون رفت. او بیشتر از اینکه از برنامههایش بگوید، لب به انتقاد گشود و از روزهای پرتنشی که بهخاطر تأییدنشدن صلاحیتش گذرانده بود حرف زد. دبیر به قول خودش با همان ادبیات کشتیگیرها صحبتهایش را شروع کرد: «مردیم تا به اینجا برسیم. واقعا خیلی سخت گذشت. نمیدانم جرم امیررضا خادم و عباس جدیدی چیست که تأیید صلاحیت نشدند. جرم آنها دوستداشتن کشتی است. این خیلی برای کشتی بد است. امیررضا قبلا رئیس فدراسیون بوده. او مربی من بوده، مدیر تیمهای ملی بوده. عباس وقتی کشتی میگرفت باید میدیدید چطور کشتی میگیرد. همه روسها غبطه به حالش میخوردند. میگذاشتید این دو نفر هم در انتخابات شرکت میکردند. بهخدا هیچ اتفاقی نمیافتاد. آنها هم همه بچههای این نظام هستند. به من زودتر از اینها در سال 85 پیشنهاد ریاست فدراسیون کشتی را دادند، اما یک معامله
سیاسی بود و من قبول نکردم. به من گفتند که بیا به گزینه ما در شهرداری رأی بده و در قبالش رئیس شو. من اما وارد این بازی سیاسی نشدم و این کار را نکردم و البته کتکش را هم خوردم. قبل از المپیک ریو هم دوباره گفتند بیا سرپرست فدراسیون شو که باز قبول نکردم. امیدوارم که این بار سوم برایم خیر باشد».
قهرمان المپیک در ادامه در حالی به برنامههایش برای این فدراسیون اشاره کرد که فدراسیون قبلی را که ریاست آن برعهده رسول خادم بود هم زیرپوستی نقد کرد: «کشتی خیلی بزرگ است، ما باید آن را به شکل یک ورزش ببینیم نه در قالب تشکیلات یک فدراسیون. خود من 15 سال در فدراسیون نبودم، اما خارج از فدراسیون همهکار برای این ورزش کردم. زمانی که در شورای شهر بودم، هر کمکی از دستم برآمد برای کشتی انجام دادم. برخی میگویند با خادم مشکل داریم، اما رسول و امیر خادم برای من قابل احترام هستند، همانطور که برای تمام بزرگان کشتی احترام قائل هستم. کشتی نیازمند درآمد پایدار است که بهروز باشد. آیا 20 میلیارد سال 92 الان همان ارزش را دارد؟ من زمانی که در شهرداری بودم این کار را انجام دادم. بیش از 50 بار برایش به مجلس رفتم. امروز شهرداری دارد با آن ارتزاق میکند. نکته بعدی کاهش نسل کشتیگیر است؛ سال 76 - 75 که توفیق حضور در کنار دوستان را داشتیم، ایران 64 میلیون جمعیت داشت که از این تعداد یک میلیون کشتیگیر فعال داشتیم، اما حالا با جمعیت 80 میلیونی میگویند صد هزار کشتیگیر داریم، اما به نظر من بیشتر از 85 هزار نفر کشتیگیر فعال نداریم.
ما سختافزار داریم، اما کشتیگیر نداریم. 90 درصد وقت من در هیئتها خواهد گذشت. اگر والیبال امروز موفق است بهخاطر این است که در استانها کار کرده. ما باید اصول پایه را یاد بدهیم».از بین هفت نامزدی که برای شرکت در انتخابات نامنویسی کرده بودند، مهمترین حرفها را علیرضا دبیر زد؛ کاندیدایی که با صحبتهای پرمعنا و البته کنایهآمیزش معلوم بود رئیسشدنش قطعی است. رأیگیری شد و از بین این هفت نفر نام چهار نفر روی تخته نوشته شد: «حمید بنیتمیم، علیرضا دبیر، عبدالمهدی نصیرزاده و سیداصغر آزوره». جاسم امیری و علیاکبر جیرهسرایی از حضور در رأیگیری انصراف دادند و محمدرضا صالحی هم غایب بود. بهاینترتیب دبیر 18 رأی، نصیرزاده 12 رأی، بنیتمیم 11 رأی و آزوره دو رأی به دست آوردند و هیچ کاندیدایی حائز رأی اکثریت نشد تا انتخابات به دور دوم کشیده شود. در نهایت دبیر در رقابت با نصیرزاده موفق شد با احتساب 31 رأی از 43 رأی مأخوذه برای چهار سال رئیس فدراسیون کشتی شود. نصیرزاده هم 12 رأی به دست آورد. او بعد از کسب کرسی ریاست فدراسیون کشتی گفت: «از همه عزیزانی که به من رأی دادند تشکر میکنم. هرچند که آن 12 نفری هم که به آقای
نصیرزاده رأی دادند با من بودند، اما بعدا پیچیدند. انشاءالله بتوانم نظرات مثبت آنها را جلب کنم».