زندهباد فوتبال منهای فحاشی
یک بازی ناب و زیبا، فوتبالی که صرفا به واژه «حساسیت» خلاصه نشد و علاوه بر آن، سرشار از «جذابیت» هم بود. چقدر فوتبال ایران به چنین بازیهایی نیاز دارد. مصاف تراکتور و پرسپولیس در مرحله یکشانزدهم نهایی جام حذفی که بهواقع فینال زودرس بود، میلیونها هوادار را از هیجان، استرس و زیبایی فوتبال سیراب کرد. ۱۲۰ دقیقه بهعلاوه ضیافت پنالتیهای طولانی که تزریق آدرنالین به علاقهمندان به فوتبال بود؛
به گزارش گروه رسانهای شرق،
یک بازی ناب و زیبا، فوتبالی که صرفا به واژه «حساسیت» خلاصه نشد و علاوه بر آن، سرشار از «جذابیت» هم بود. چقدر فوتبال ایران به چنین بازیهایی نیاز دارد. مصاف تراکتور و پرسپولیس در مرحله یکشانزدهم نهایی جام حذفی که بهواقع فینال زودرس بود، میلیونها هوادار را از هیجان، استرس و زیبایی فوتبال سیراب کرد. ۱۲۰ دقیقه بهعلاوه ضیافت پنالتیهای طولانی که تزریق آدرنالین به علاقهمندان به فوتبال بود؛ حتی آنهایی که طرفدار هیچکدام از این دو تیم نبودند. حداقل در سالهای اخیر به ندرت و انگشتشمار دیدارهایی برگزار شده که چنین وضعیتی را به وجود آورد و خالق صحنههای فوقالعاده باشد. همان صحنههایی که اجزای تشکیلدهنده یک بازی فوتبال است و مسئله عجیبی نیست، اما در فوتبال ایران کمتر دیده میشود. پایانبندی این دیدار حساس هم مهیج و ماندگار بود؛ تراکتور و پرسپولیس با 22 ضربه پنالتی، یکی از عجیبترین شبهای تاریخ جام حذفی را ثبت کردند و در نهایت تیم تبریزی صعودی دراماتیک را جشن گرفت. شبی فراموشنشدنی و پرالتهاب که تا مدتها در حافظه فوتبال ایران باقی خواهد ماند.
در مقابل تمام زیباییها و جذابیتهایی که خاص فوتبال است و از تقابل دو تیم مدعی و پرهوادار انتظار میرود، لکه سیاهی قرار داشت که حسابی توی ذوق زد؛ حاشیه تکراری فحاشی و شعارهای زشت با استفاده از کلمات رکیک که به دفعات و در ورزشگاههای مختلف جنجالبرانگیز شده است. این بار آش آنقدر شور بود که خداداد عزیزی بلافاصله از باقری و پیروانی عذرخواهی کرد؛ کسی که همین دو هفته پیش در برنامه زنده از کلمات زشتی استفاده کرد و برای عذرخواهی از مردم، مقاومت میکرد! در هر حال، احتمالا کمتر کسی به یاد دارد که آخرین بار در چه زمانی و کدام بازی، فوتبال همان معنایی را القا کرد که باید داشته باشد، اما دیدار پنجشنبه سرخهای تبریز و تهران همینطور بود و میتوان ساعتها از خودِ فوتبال صحبت کرد، نه از نازیباییها و حواشیاش.
در هوای سرد تبریز که دما زیر صفر بود، گرمای مستطیل سبز ورزشگاه یادگار امام، یک یادگاری تحسینبرانگیز برای فوتبالمان بود، نه اتفاقاتی که روی سکوها افتاد و فیلمهای آن در فضای مجازی به اشتراک گذاشته شد. در ۵۰ سال رویاروییهای دو تیم و برگزاری ۵۸ دیدار، این دو تیم برای نخستین بار در جام حذفی مقابل هم صفآرایی کردند تا جدال پنجاهونهم آنها از جهاتی تاریخی باشد و اتفاقا جریان بازی و ضربات پنالتی به آن معنای بیشتری بخشید. هر دو گل بازی که توسط مهدی ترابی و کنعانیزادگان به ثمر رسید، از روی ضربات «ایستگاهی» بود. هرچند لحظات جذاب فقط به همین دو گل خلاصه نشد تا بهزعم بسیاری بتوان دوئل دو تیم را ایستگاه زیبایی فوتبال باشگاهی ایران دانست؛ البته صرفا در چارچوب مستطیل سبز. برای لذتبردن از این زیبایی فوتبال، باید روی زشتی حواشی خط قرمز کشید و موردی آزاردهنده همچون فحاشی و شعارهای رکیک را برای همیشه حذف کرد.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.
