«شرق» از کناره‌گیری چهره نزدیک به نتانیاهو گزارش می‌دهد:
درمر می‌رود، نفوذش می ماند
رون درمر وزیر امور راهبردی اسرائیل و چهره نزدیک به بنیامین نتانیاهو استعفا داد؛ او همزمان با پذیرش شکست‌های ۷ اکتبر ۲۰۲۳، از «پاسخ پس از آن» و هدایت نتانیاهو دفاع کرد و گفت دولت کنونی با «جنگ دو‌ساله در هفت جبهه» شناخته خواهد شد.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
نزدیک‌ترین مشاور نتانیاهو از دولت می‌رود، اما نفوذش در پرونده‌های حساس می‌ماند. رون درمر وزیر امور راهبردی که از پایان ۲۰۲۲ در کابینه حضور داشت، در نامه استعفا، هم شکست‌های ۷ اکتبر را پذیرفت و هم واکنش اسرائیل به این حملات را ستود. آمریکا محل تولد درمر است و سال‌ها عنوان «نزدیک‌ترین مشاور نتانیاهو» را یدک کشیده؛ از کانال‌های واشنگتن تا گفت‌وگوهای تبادل اسرا و پیوند با همسایگان عرب را شخصا پیش برده است. درمر در نامه استعفای خود نوشت این دولت «با ۷ اکتبر و مدیریت جنگی که در دو سال و در هفت جبهه ادامه یافت» به خاطر سپرده می‌شود. در همان متن، او لحن آشتی‌ناپذیرش با محور ایران را تکرار کرد و از «ضربه ویرانگر» به محور ایران نوشت.
به روایت همان نامه، آغاز وزارت درمر با یک عهد خانوادگی همراه بود: دو سال بیشتر نمی‌مانم. اما او دو بار با رضایت خانواده حضور در دولت نتانیاهو را تمدید کرد؛ بار اول «برای همکاری در حذف تهدید موجودیتیِ قابلیت‌های نظامی هسته‌ای ایران» و بار دوم «برای پایان دادن به جنگ غزه بر مبنای شروط تعیین‌شده از سوی اسرائیل و بازگرداندن اسرا». لحن نامه آشکارا از نتانیاهو تمجید کرده است.
درمر، با تشکر از نخست‌وزیر و همکاران ارشد، نوشت: «وقتی صورت‌جلسه‌های طولانی تصمیم‌سازی‌ها در دهه‌های آینده علنی شود، اسرائیلی‌ها خواهند دید که در تاریک‌ترین ساعات، رهبرانی شایسته داشتند.» این عبارات، همزمان دو پیام دارد: یک دفاعیه سیاسی برای امروز و یک وثیقه تاریخی برای فردا.
درمر می‌گوید «نمی‌دانم آینده برای من چه دارد»، اما بلافاصله وعده می‌دهد در هر مسیری «برای امنیت آینده قوم یهود» کار می‌کند. طبق روایت نزدیکان پرونده، او از دولت بیرون می‌رود اما در چند پرونده کلیدی همچنان حضور دارد: توسعه توافق‌های ابراهیم و ایفای نقش «فرستاده ویژه نخست‌وزیر». بخشی از مسئولیت‌های مربوط به روابط با دولت ترامپ نیز به سفیر در واشنگتن منتقل می‌شود؛ ترتیبی که عملا آنتن‌های واشنگتن را بین دفتر نخست‌وزیر و سفارت تقسیم می‌کند. همان منبع این چینش را با الگوی «جرد کوشنرِ بی‌سمت رسمی» در دوره دوم ترامپ مقایسه کرده است؛ یعنی حلقه غیررسمی اما اثرگذار در موضوعاتی مانند آتش‌بس غزه.
بازار واکنش‌ها در داخل هم پرخبر بود. یسرائیل کاتص وزیر دفاع از «روح صهیونیستی و مسئولیت‌پذیری» درمر گفت و قدردان «تقویت اتحاد راهبردی با آمریکا» شد. بتسلئل سموتریچ، وزیر دارایی؛ ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت داخلی و یاییر لاپید، رهبر اپوزیسیون هم به نوبت از «میهن‌دوستی» و «کار مشترک» با او نوشتند؛ لاپید البته تاکید کرد اختلاف‌نظرها سر جای خود بوده و هست.
پرونده‌های باز: ایران، اسرا، سوریه
کارنامه رسمی درمر طولانی است: هفت سال فرستاده ویژه نتانیاهو در واشنگتن؛ سفیر اسرائیل در آمریکا میان سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۱ و نقشی پررنگ در مذاکراتی که به توافق‌های ابراهیم ۲۰۲۰ ختم شد. او علاوه بر نقش اصلی در گفت‌وگوهای اسرا، هدایت مذاکره درباره «توافق امنیتی جدید با سوریه» را هم بر عهده داشته؛ پس از آن‌که «توافق جداسازی نیروها»ی ۱۹۷۴ با سقوط حکومت اسد در دسامبر ۲۰۲۴ فرو ریخت. این ادعا در صورت‌جلسه‌های رسمی بعدی سنجیده خواهد شد، اما نشان می‌دهد ذهن درمر فراتر از غزه، مرزهای شمالی را هم در کادر دارد. در ماه آگوست، روزنامه اسرائیل هیوم خبر داد او از جنگ ۱۲روزه ژوئن علیه برنامه‌های هسته‌ای و موشکی ایران، به فکر کناره‌گیری افتاده بود. این خط زمانی، معنی روشن دارد: پرونده ایران برای درمر «گره استراتژیک» است، چه در مقام وزیر و چه به عنوان فرستاده ویژه.
ترک کرسی وزارت توسط درمر الزاما به معنای کاستن از نفوذ او نیست؛ بیشتر به معنای بازچینش مسیرهای نفوذ است. یک پای ماجرا، حلقه تصمیم‌سازی در دفتر نخست‌وزیر است که با فرستاده ویژه، مستقیم‌تر با پرونده‌های واشنگتن، اسرا و توافق‌های منطقه‌ای کار می‌کند. پای دیگر، سفارت است که بار ارتباطات روزمره با دولت ترامپ را می‌برد. برای دستگاه سیاست خارجی اسرائیل در میانه جنگ‌های همزمان، این تقسیم کار اگر درست مهندسی شود، می‌تواند سرعت و انعطاف بدهد؛ و اگر درست مهار نشود، دوگانگی پیام تولید می‌کند. در هر دو سناریو، نام درمر از روی میز جمع نمی‌شود.
آخرین اخبار جهان را از طریق این لینک پیگیری کنید.
