«شرق» از بازگشت نخست‌وزیر مستعفی فرانسه پس از چهار روز بحران سیاسی گزارش می‌دهد:
لکورنو سرباز وفادار مکرون
رئیس‌جمهور فرانسه در تصمیمی جنجالی، سباستین لکورنو را تنها چهار روز پس از استعفا دوباره به نخست‌وزیری منصوب کرد؛ اقدامی در میانه بحران سیاسی و پارلمانی فرانسه که آزمونی برای عبور دولت از بن‌بست بودجه ۲۰۲۶ و پاسخ به مطالبات روزمره شهروندان است.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
جمعه شب و پس از ساعت‌ها گفت‌وگو در کاخ الیزه، امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه همان چهره‌ای را به رأس دولت بازگرداند که چند روز قبل زیر بار فشارهای سیاسی استعفا داده بود. بازگشت وزیر دفاع پیشین و وفادار خاموش مکرون، پرسش‌های تازه‌ای درباره راهبرد بقا در پارلمان خصمانه و مدیریت نارضایتی عمومی برانگیخته است.
سباستین لکورنو که ساعاتی پس از انتصاب دوباره در ایکس نوشت: «از سرِ وظیفه ماموریتی را که رئیس‌جمهور به من سپرد پذیرفتم تا برای پایان سال به فرانسه بودجه بدهم و به مشکلات روزمره هم‌میهنان‌مان پاسخ دهم»، باید در زمانی کوتاه سکان تنظیم بودجه را به دست گیرد. اطرافیان مکرون می‌گویند نخست‌وزیر «کارت سفید» گرفته تا کابینه را از نو بچیند و بودجه را تا پایان سال به نتیجه برساند.
واکنش‌ها تند بود: جوردن باردلا، رهبر «مجمع ملی»، این انتصاب را «شوخی زشت، رسوایی دموکراتیک و تحقیر مردم فرانسه» خواند و وعده داد «بی‌درنگ» رأی عدم اعتماد علیه «این ائتلاف محکوم به شکست، که تنها دلیل وجودش ترس از انحلال- یعنی ترس از مردم- است» را روی میز بگذارد. پیش از تصمیم نهایی، ادوار فیلیپ، نخست‌وزیر پیشین و رهبر حزب «افق‌ها»، هشدار داده بود اگر نخست‌وزیری از اردوگاه مکرونیست‌ها برگزیده شود، حزبش از دولت جدا خواهد شد.
لکورنو درباره چالش‌های فوری گفت همه موضوعات مطرح‌شده در روزهای اخیر «به روی مناظره پارلمانی باز خواهد بود» و «ترمیم حساب‌های عمومی» را «اولویت آینده و حاکمیت» دانست. او به احزاب هشدار داد هر کسی وارد دولت می‌شود باید «تعهد بدهد که خود را از جاه‌طلبی‌های ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ جدا کند».
«سرباز راهب» در میدان سیاست
چند روز قبل و چند ساعت پس از استعفا، لکورنو در نخستین گفت‌وگوی تلویزیونی پرمخاطبش خود را «سرباز راهب» خوانده بود؛ مردی وظیفه‌محور که اگر مکرون او را فراخوانَد، از میدان نمی‌گریزد. این استعاره که سایه‌ای راهبانه بر چهره یک عملگرا می‌اندازد، به گفته موافقان و منتقدان با منش محتاط و کم‌ادعای او جور است. جمعه‌شب، مکرون همان یار وفادار را دوباره به خط مقدم فراخواند تا همان مأموریتی را دنبال کند که چند روز پیش زمین‌گیرش کرده بود: عبور دادن نسخه لاغرترِ بودجه ۲۰۲۶ از پارلمانی سرسخت.
لکورنو در حاشیه بازدید از یک کلانتری در لِه‌ای-له-روز گفت: «صادقانه بگویم، احساس نمی‌کردم نامزدهای زیادی وجود داشته باشد. دستور کار شخصی ندارم؛ تنها جاه‌طلبی‌ام عبور از این لحظه است که برای همه دشوار است.»
طوفان انتقاد و جهش محبوبیت
پیش از دوره نخست‌وزیری نخست، لکورنوی ۳۹ ساله برای بسیاری از فرانسوی‌ها ناشناخته بود؛ هر چند از ۲۰۱۷ پست‌های وزارتی، از جمله دفاع را تجربه کرده بود. پس از سخنرانی استعفایش، لحن فروتنانه او با استقبال روبه‌رو شد و محبوبیتش جهش کرد. با وجود آن، موج انتقاد از بازگشت او بالا گرفت: مخالفان آن را «غیرعقلانی»، «شوخی زشت» و حتی «نشانِ بی‌اعتنایی به مردم» توصیف کردند و وعده برکناری زودهنگامش را دادند.
برنار سانانس از موسسه اِلاب توضیح داد که محبوبیت لکورنو ۱۱ درصد بالا رفته و او را به فهرست ده سیاستمدار محبوب رسانده است: «تواضع و فروتنی؛ تضادی آشکار با تصویر امانوئل مکرون.»
لکورنو سال‌ها در سایه رئیس‌جمهور ماند و بر خلاف برخی همکاران، سودای جانشینی را علنی نکرد. او در ۱۶سالگی حتی به جایگاه کشیشی فکر کرده بود؛ روایتی که دوستانش آن را نشانه گرایش به ایثار می‌دانند. خودش سال گذشته گفته بود: «احتیاطم و سبک قدیمی ارتباطم از من محافظت می‌کند.» در پشت‌صحنه، به گفته نزدیکان، سیاستمداری منضبط و در دسترس برای رئیس‌جمهور است و گاهی با تقلید صدای ژاک شیراک و نیکلا سارکوزی یخ جلسه‌ها را می‌شکند. لکورنو شهردار پیشین شهری کوچک در نورماندی است و نزد قانون‌گذاران و مدیران محلی به‌سبب گفت‌وگو با همه طرف‌ها و پرهیز از تصلب ایدئولوژیک، اعتباری ویژه دارد.
بر خلاف بسیاری در اردوگاه مکرون، او در «تابوهای ریاست‌جمهوری» انعطاف نشان داده است؛ از آمادگی برای بحث بر سر مالیات ثروتمندان تا انعطاف در اصلاحات بازنشستگی؛ به‌قول یکی از کارکنان سابق کاخ ریاست جمهوری «در این مسائل، او دین و آیین ثابت ندارد.» همین انعطاف، در لحظه‌ای که کسب دست‌کم امتناع سوسیالیست‌ها برای تصویب بودجه حیاتی است، امتیازی تعیین‌کننده به نظر می‌رسد.
برای مکرون، لکورنو آخرین امکان برای حفظ ابتکار عمل و پرهیز از انتخابات زودهنگام مطلوب «مجمع ملی» مارین لوپن است. اگر دولت بودجه ۲۰۲۶ را از میان پارلمانِ تحت فشار عبور ندهد، سناریوی انحلال و صندوق رأی پررنگ‌تر می‌شود. لکورنو می‌کوشد با بازکردن درهای مناظره پارلمانی و اولویت دادن به ترمیم حساب‌های عمومی، اکثریتی عملی- حتی اگر شکننده و متکی بر امتناع رقبا- به دست آورد.
آخرین اخبار جهان را از طریق این لینک پیگیری کنید.
