چگونه یک «دی‌جی» با استفاده از شبکه‌های اجتماعی باعث سقوط دولت نپال شد؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

یک دی‌جی سابق و سازمانی کوچک توانستند با اتکا به فضای مجازی، دولتی را سرنگون کنند و به تصمیم‌سازان اصلی سیاست نپال بدل شوند. سودان گورونگ، ۳۶ ساله و بنیان‌گذار سازمان غیرانتفاعی «هامی نپال» (به معنای «ما نپال هستیم»)، از دیسکورد و اینستاگرام برای بسیج مردم استفاده کرد. او با این ابزارها اعتراضات گسترده‌ای را سامان داد که در نهایت به استعفای نخست‌وزیر کی.پی. شارما اولی انجامید؛ بحرانی که مرگبارترین رویداد سیاسی دهه‌های اخیر این کشور لقب گرفت.

گورونگ و گروهش با استفاده از وی‌پی‌ان به پلتفرم‌های مسدودشده دسترسی داشتند و فراخوان‌های اعتراضی را منتشر می‌کردند. هزاران جوان به این دعوت پاسخ دادند. تلویزیون ملی نپال حتی به تاثیرگذاری پست‌های اولیه این گروه در دیسکورد اشاره کرد.

سازماندهی و نفوذ

کودکان و جوانانی که در این شبکه‌ها گرد آمدند، شاهد قدرت سازماندهی نوظهوری بودند. یک دانشجوی ۱۸ ساله به نام کاران کولونگ رای به خبرگزاری رویترز گفت: «من به گروهی در دیسکورد با حدود ۴۰۰ عضو دعوت شدم. آنجا از ما خواستند در تظاهراتی چند کیلومتر دورتر از پارلمان شرکت کنیم.»

با گسترش خشونت‌ها، «هامی نپال» پیام‌هایی را که به باورشان «خبر جعلی» بود، شناسایی و افشا کرد و حتی شماره تلفن بیمارستان‌ها را منتشر کرد تا مجروحان سریع‌تر به مراکز درمانی دسترسی یابند.

مسیر به سوی قدرت

اعضای «هامی نپال» که اغلب با نام‌های مستعار فعالیت می‌کردند، حالا به محور تصمیم‌گیری سیاسی تبدیل شده‌اند. آن‌ها با رئیس‌جمهور و فرمانده ارتش مذاکره کردند و موفق شدند قاضی پیشین، سوشیلا کارکی، را به عنوان نخست‌وزیر موقت معرفی کنند. کارکی به دلیل موضع سخت‌گیرانه‌اش در برابر فساد شناخته می‌شود و نخستین زن است که در تاریخ نپال به این جایگاه می‌رسد. «قدرت باید در دست مردم باشد و من همه سیاستمداران فاسد را به عدالت خواهم کشاند.» این جمله‌ای بود که گورونگ در نخستین کنفرانس خبری‌اش پس از اعتراضات بر زبان آورد.

اعتراضات روز دوشنبه گذشته که عمدتا از جوانان دهه بیست زندگی‌شان تشکیل شده بود، تنها در چند ساعت مرگبار شد. برخوردها با نیروهای امنیتی، ۷۲ کشته و بیش از ۱۳۰۰ زخمی به جا گذاشت. این خون‌ریزی، سقوط دولت را شتاب داد و تصویر نپال را در جهان زیر سایه خشونت قرار داد.

اعضای «هامی نپال» می‌گویند قصد ندارند به مناصب دولتی وارد شوند. رونش پرادهان، داوطلب ۲۶ ساله، توضیح داد: «ما نمی‌خواهیم سیاستمدار شویم. سودان گورونگ فقط به نسل زد کمک می‌کرد. ما صدای ملت هستیم و به دنبال قدرت مستقیم نیستیم.»

ریشه‌های مدنی

گورونگ پیش‌تر هم در بحران‌ها نقش‌آفرین بود. در زلزله مرگبار ۲۰۱۵ که بیش از ۹ هزار کشته بر جا گذاشت و در همه‌گیری کووید-۱۹ او در امدادرسانی فعال بود. همین سابقه باعث شد اعتماد عمومی بیشتری به او شکل بگیرد.

چهره‌های دیگری مانند اوجاسوی راج تاپا، ۲۴ ساله و صاحب یک کافه، و رهان راج دانگال، فارغ‌التحصیل حقوق، در کنار گورونگ فعالیت می‌کنند. آن‌ها صفحه اینستاگرامی «هامی نپال» را اداره می‌کنند که اکنون بیش از ۱۶۰ هزار دنبال‌کننده دارد. تاپا که به‌سرعت به یکی از رهبران پرصدای جنبش بدل شد، به رویترز گفت: «دستگاه قضایی مستقل نیست و آزادی آن باید تضمین شود. این اولویت اصلی ما پس از تشکیل دولت موقت است.» او تاکید کرد: «ممکن است به برخی تغییرات در قانون اساسی نیاز باشد، اما ما نمی‌خواهیم قانون اساسی منحل شود.»

گورونگ و همراهانش هم‌اکنون در حال مذاکره با کارکی درباره ترکیب کابینه هستند. به گفته اعضای گروه، برخی از مقام‌های منصوب دولت پیشین برکنار خواهند شد. «فرایند با دقت در حال انجام است تا کابینه از جوانان کارآمد و شایسته تشکیل شود.» این پیامی بود که «هامی نپال» در اینستاگرام منتشر کرد. آینده نپال اکنون در دستان نسلی قرار گرفته است که از دل اعتراضات و شبکه‌های مجازی سر برآورده. پرسش این است که آیا این انرژی می‌تواند به ساختار پایدار دموکراسی و مبارزه با فساد بدل شود یا نه.

آخرین اخبار جهان را از طریق این لینک پیگیری کنید.