واشنگتن پست از نقشه عجیب ترامپ برای غزه خبر داد
واشنگتن پست نوشت: یک طرح پساجنگ برای غزه که در دولت ترامپ در حال بررسی است، بر اساس وعده رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر «تسلط کامل بر غزه» طراحی شده و این باریکه را به مدت دست‌کم ۱۰ سال تحت قیمومت ایالات متحده قرار می‌دهد. در این مدت، غزه به یک مرکز گردشگری لوکس و قطب تولیدات پیشرفته و فناوری تبدیل خواهد شد.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
دولت ترامپ به همراه برخی شرکای بین‌المللی در حال بررسی طرحی جنجالی برای آینده غزه است؛ طرحی که بر اساس آن، این باریکه تحت کنترل آمریکا قرار گرفته و به «ریویرا خاورمیانه» تبدیل شود. در این برنامه، فلسطینی‌ها در ازای دریافت پول تشویق به ترک سرزمین خود می‌شوند و عملاً جابه‌جایی جمعیت به‌عنوان بخشی از روند بازسازی تعریف شده است.
طرح پساجنگ ترامپ برای غزه؛ قیمومت آمریکا و جابه‌جایی اجباری با نام «داوطلبانه»
واشنگتن پست نوشت: یک طرح پساجنگ برای غزه که در دولت ترامپ در حال بررسی است، بر اساس وعده رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر «تسلط کامل بر غزه» طراحی شده و این باریکه را به مدت دست‌کم ۱۰ سال تحت قیمومت ایالات متحده قرار می‌دهد. در این مدت، غزه به یک مرکز گردشگری لوکس و قطب تولیدات پیشرفته و فناوری تبدیل خواهد شد. این سند ۳۸ صفحه‌ای تصریح می‌کند که طی دوران بازسازی، بیش از دو میلیون نفر جمعیت غزه دست‌کم به‌طور موقت جابه‌جا خواهند شد؛ یا از طریق خروج «داوطلبانه» به کشورهای دیگر یا انتقال به مناطق محدود و تحت تدابیر امنیتی شدید در داخل غزه.
براساس طرح، مالکان زمین یک «توکن دیجیتال» از صندوق قیمومیت دریافت خواهند کرد که می‌تواند برای شروع زندگی در خارج از غزه یا بازخرید در آینده برای دریافت آپارتمان در یکی از ۶ تا ۸ «شهر هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی» در غزه مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، هر فلسطینی که غزه را ترک کند، ۵ هزار دلار نقدی، یارانه اجاره مسکن برای چهار سال و کمک‌هزینه یک سال مواد غذایی دریافت خواهد کرد. این سند محاسبه کرده است که هر خروج فردی از غزه، به طور متوسط ۲۳ هزار دلار هزینه‌های صندوق را کاهش می‌دهد؛ هزینه‌هایی که در غیر این صورت صرف اسکان موقت و ارائه خدمات موسوم به «حمایت حیاتی» در مناطق امن برای باقی‌ماندگان می‌شود.
این طرح با نام «صندوق بازسازی، شتاب اقتصادی و تحول غزه» یا GREAT Trust معرفی شده و توسط همان طراحان اسرائیلی تدوین شده که بنیاد بشردوستانۀ غزه (GHF) را با حمایت آمریکا و اسرائیل راه‌اندازی کرده‌اند. مدل‌سازی مالی آن را تیمی از شرکت Boston Consulting Group (BCG) انجام داده است. با این حال، شرکت BCG اعلام کرده که این طرح هیچ‌گاه رسماً تأیید نشده و دو شریک ارشد مسئول مدل‌سازی مالی پس از آن اخراج شده‌اند. افراد آگاه به این برنامه‌ریزی و مباحث داخلی دولت آمریکا، تنها به شرط ناشناس ماندن درباره این موضوع حساس سخن گفته‌اند. کاخ سفید پرسش‌ها را به وزارت خارجه ارجاع داده و این وزارتخانه از اظهارنظر خودداری کرده است.
نشست کاخ سفید با روبیو، ویتکاف، تونی بلر و کوشنر
در همین حال، ترامپ روز چهارشنبه نشستی در کاخ سفید برای بررسی راه‌های پایان دادن به جنگ ـ که وارد دومین سال خود می‌شود ـ و چشم‌انداز پس از آن برگزار کرد. در این نشست مارکو روبیو وزیر خارجه، استیو ویتکاف نمایندۀ ویژه رئیس‌جمهور، تونی بلر نخست‌وزیر پیشین بریتانیا و جارد کوشنر داماد ترامپ حضور داشتند. هیچ بیانیه رسمی یا تصمیم سیاستی پس از این نشست منتشر نشد، اما ویتکاف پیش از جلسه گفته بود دولت یک «طرح بسیار جامع» در اختیار دارد.
هنوز روشن نیست که آیا طرح تفصیلی GREAT Trust همان چیزی است که ترامپ مدنظر دارد یا خیر. با این حال، منابع آگاه تأکید کرده‌اند که بخش‌های کلیدی این پیشنهاد به طور خاص با هدف تحقق چشم‌انداز ترامپ مبنی بر تبدیل غزه به «ریویرا خاورمیانه» طراحی شده است.
یکی از بخش‌های کلیدی طرح پیشنهادی پساجنگ برای غزه، این است که مدعی می‌شود هیچ هزینه‌ای برای دولت آمریکا نخواهد داشت و در عوض، سود هنگفتی نصیب سرمایه‌گذاران خواهد کرد. بر اساس این سند، برخلاف بنیاد بشردوستانۀ غزه (GHF) ـ که با مشکلات مالی و انتقادات گسترده مواجه است و برای توزیع غذا در چهار نقطه جنوب غزه از پیمانکاران امنیتی مسلح آمریکایی استفاده می‌کند ـ صندوق جدید موسوم به GREAT Trust «وابسته به کمک‌های خیریه» نخواهد بود. این صندوق قرار است از طریق سرمایه‌گذاری‌های دولتی و خصوصی در پروژه‌های کلان (mega-projects) تأمین مالی شود؛ پروژه‌هایی که شامل احداث کارخانه‌های خودروهای برقی، مراکز داده، مجتمع‌های تفریحی ساحلی و برج‌های مسکونی مرتفع خواهد بود.
محاسبات ارائه‌شده در طرح نشان می‌دهد که با سرمایه‌گذاری اولیه ۱۰۰ میلیارد دلاری، طی ۱۰ سال بازدهی نزدیک به چهار برابر حاصل خواهد شد و جریان‌های درآمدی پایدار و «خودمولد» ادامه خواهد یافت. برخی از جزئیات این پیشنهاد پیش‌تر در فایننشال تایمز منتشر شده بود.
یک منبع آگاه به رایزنی‌های داخلی دولت ترامپ تأکید کرده است: «من باور دارم که [ترامپ] پس از پایان جنگ تصمیمی جسورانه خواهد گرفت. مسیرهای متفاوتی وجود دارد که آمریکا می‌تواند در پیش بگیرد؛ بستگی به تحولات میدانی دارد.»
از همان ابتدای آغاز جنگ در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ ـ زمانی که نیروهای حماس به جنوب اسرائیل حمله کردندـ طرح‌های مختلفی برای «روز بعد از جنگ» در غزه مطرح شده است. در شرایطی که عملیات نظامی اسرائیل باریکه غزه را به ویرانه بدل کرده، صدها هزار نفر را آواره ساخته، بیش از ۶۰ هزار فلسطینی را کشته و حدود نیم میلیون نفر را در معرض «قحطی فاجعه‌بار» قرار داده است (طبق ارزیابی یک نهاد جهانی پایش بحران)، اندیشکده‌ها، دانشگاهیان، سازمان‌های بین‌المللی، دولت‌ها و افراد مختلف پیشنهادهایی برای بازسازی و حکمرانی آینده غزه ارائه داده‌اند.
در همان هفته‌های ابتدایی جنگ، برخی محافل در اسرائیل طرح‌هایی برای ایجاد «مناطق خالی از حماس» تحت حفاظت ارتش اسرائیل در داخل غزه مطرح کردند؛ مناطقی که فلسطینی‌ها می‌توانستند در آن کمک‌های بشردوستانه دریافت کنند و به تدریج با کاهش درگیری‌ها، به خودگردانی بپردازند.
در ژانویه و کمتر از یک هفته مانده به آغاز به کار ترامپ، آنتونی بلینکن وزیر خارجه وقت آمریکا، مسیر پساجنگ دولت بایدن برای تشکیل دولت فلسطینی را تشریح کرد. در این طرح، اداره‌ای موقت برای غزه تحت نظارت سازمان ملل پیش‌بینی شده بود؛ اداره‌ای که امنیت آن توسط نیروهای فلسطینی گزینش‌شده و برخی «کشورهای شریک» تأمین می‌شد و در نهایت قدرت را به «تشکیلات خودگردان اصلاح‌شده» واگذار می‌کرد.
پیشنهاد مصر و نقش کشورهای عربی؛ آموزش پلیس و نیروی حافظ صلح
تشکیلات خودگردان فلسطین، مصر و امارات نیز هر کدام طرح‌های جداگانه‌ای ارائه داده‌اند. در نشست سران عرب در ماه مارس، رهبران عرب از پیشنهاد مصر حمایت کردند؛ پیشنهادی که تشکیل دولتی متشکل از تکنوکرات‌های غزه و مقامات تشکیلات خودگردان با تأمین مالی کشورهای حوزه خلیج فارس را در نظر داشت. همچنین مقامات قاهره اعلام کردند اعضای نیروهای پلیس غزه -که عمدتاً منحل شده‌اند- در مصر آموزش می‌بینند تا پس از خلع سلاح حماس، مسئولیت امنیت را بر عهده گیرند. استقرار احتمالی نیروهای حافظ صلح عربی نیز بخشی از این طرح بود. با این حال، اسرائیل و ایالات متحده ـ تنها دولت‌هایی که به‌طور علنی از جابه‌جایی موقت ساکنان غزه سخن گفته‌اند ـ این طرح عربی را رد کرده‌اند.
در همین حال، پیمانکاران امنیتی آمریکایی وابسته به بنیاد بشردوستانۀ غزه (GHF) با اسرائیل و برخی شرکای احتمالی درباره طرحی مذاکره کرده‌اند که شامل پاکسازی مین‌ها و مهمات عمل‌نکرده، جمع‌آوری آوار و ایجاد مناطق امن موقت برای اسکان فلسطینی‌ها در چارچوب بازسازی می‌شود.
بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل، تاکنون هیچ چشم‌انداز مشخصی از آینده غزه ارائه نداده و تنها تأکید کرده که حماس باید خلع سلاح شود و تمامی گروگان‌ها بازگردانده شوند. او خواستار حفظ کنترل امنیتی اسرائیل بر غزه است و هرگونه نقش‌آفرینی تشکیلات خودگردان فلسطین در اداره آینده باریکه و نیز تشکیل دولت فلسطینی را رد کرده است.
اسرائیل که مدعی کنترل ۷۵ درصد از غزه است، عملیات تهاجمی جدیدی را برای تصرف باقی‌مانده باریکه تصویب کرده است. در همین حال، اعضای راست‌گرای افراطی ائتلاف حکومتی نتانیاهو، خواستار اشغال دائمی غزه شده‌اند. بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل، که پیش‌تر از الحاق و اسکان مجدد اسرائیلی‌ها در غزه سخن گفته بود، روز پنجشنبه در نشست خبری تصریح کرد: «اسرائیل باید برای همیشه کنترل کامل نوار غزه را حفظ کند. ما یک کمربند امنیتی را ضمیمه خواهیم کرد و درهای غزه را برای مهاجرت داوطلبانه باز خواهیم گذاشت.»
نتانیاهو نیز در هفته‌های اخیر اعلام کرده است قصد دارد کنترل غزه‌ای عاری از حماس را به دست گیرد، اما تأکید کرده است که «نمی‌خواهیم آن را نگه داریم.»
سناریوی انتقال فلسطینی‌ها از غزه
موضوع انتقال فلسطینی‌ها از غزه ـ چه از طریق اقناع، جبران مالی یا اجبار ـ از سال ۱۹۶۷ و اشغال این منطقه توسط اسرائیل همواره در سیاست این رژیم مطرح بوده است. شهرک‌نشینان اسرائیلی تا سال ۲۰۰۵ در کنار فلسطینی‌ها در غزه حضور داشتند؛ اما در پی توافق صلح، خروج آنان الزامی شد. این خروج کامل، زمینه‌ساز رقابت قدرت میان سازمان آزادی‌بخش فلسطین و حماس شد که سرانجام با پیروزی حماس در انتخابات پارلمانی ۲۰۰۶ ـ آخرین انتخابات برگزارشده در غزه ـ به تسلط کامل این گروه بر باریکه انجامید.
این وضعیت شکننده در سالهای بعد با تبادل آتش‌های کوتاه‌مدت میان حماس و اسرائیل ادامه یافت تا اینکه در حملۀ گسترده ۲۰۲۳، هزاران نیروی مسلح حماس موفق شدند از حصار امنیتی اسرائیل ـ که غزه را از همه سو به جز مرز باریک جنوبی با مصر محاصره کرده است ـ عبور کنند، پایگاه‌های ارتش را در هم بشکنند و دست به کشتار اسراییل‌ها بزنند.
سناریوی انتقال به کشورهای ثالث؛ گزینه‌های بحث‌برانگیز آفریقایی و اندونزی
بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل اعلام کرده است که تل‌آویو در حال مذاکره با چند کشور برای پذیرش فلسطینی‌های منتقل‌شده از غزه است. نام کشورهایی چون لیبی، اتیوپی، سودان جنوبی، اندونزی و سومالی‌لند به‌عنوان گزینه‌های احتمالی مطرح شده است. به جز اندونزی -که پیش‌تر پذیرفته بود به طور موقت چند هزار فلسطینی را برای کار یا درمان پزشکی اسکان دهد- دیگر گزینه‌ها همگی در آفریقا قرار دارند و خود با جنگ‌های داخلی و بحران‌های انسانی روبه‌رو هستند.
لیبی تحت حاکمیت دو دولت رقیب است که بارها به درگیری‌های خونین کشیده شده و اتیوپی نیز با جنگ‌های داخلی پراکنده و منازعات منطقه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند. اسرائیل، که تاکنون کمک‌های بشردوستانه به غزه را به‌شدت محدود کرده بود، اخیراً اعلام کرده است کمک‌های پزشکی و تدارکاتی به سودان جنوبی ارسال خواهد کرد.
هیچ کشوری سومالی‌لند را به رسمیت نمی‌شناسد. این منطقه که پیش‌تر تحت قیمومت بریتانیا قرار داشت، در سال ۱۹۹۱ از سومالی جنگ‌زده به طور یک‌جانبه اعلام استقلال کرد. پس از آنکه رهبران سومالی‌لند پیشنهاد دادند در ازای به رسمیت شناخته شدن کشورشان، پذیرای فلسطینی‌های منتقل‌شده از غزه شوند، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در ابتدای ماه جاری اعلام کرد: «ما در حال بررسی این موضوع هستیم.»
چشم‌انداز ترامپ برای غزه؛ از «ریویرا خاورمیانه» تا بازسازی بدون فلسطینی‌ها
دونالد ترامپ در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ وعده داده بود که جنگ غزه را به‌سرعت متوقف خواهد کرد. اما پس از ورود به کاخ سفید، تمرکز اصلی او بر بازسازی غزه در چارچوب پروژه‌ای عمرانی بود که به گفته او، تنها پس از خروج ساکنان فلسطینی امکان‌پذیر خواهد شد.
ترامپ دو روز پس از تحلیف، هنگام امضای مجموعه‌ای از دستورات اجرایی در دفتر بیضی گفت: «به عکسی از غزه نگاه کردم؛ مثل یک محوطه عظیم تخریب است. باید به شکلی متفاوت بازسازی شود. غزه یک مکان فوق‌العاده است؛ ساحل دارد، بهترین آب‌وهوا را دارد. همه‌چیز عالی است. می‌شود کارهای بسیار زیبایی در آن انجام داد.»
دو هفته بعد، او در یک نشست خبری مشترک با بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل در کاخ سفید، تأکید کرد: «ایالات متحده غزه را به دست خواهد گرفت» ترامپ با اشاره به یک «موضع مالکیت بلندمدت» افزود: «هر کسی که با او صحبت کرده‌ام، این ایده را دوست دارد.» او ادامه داد: «ماه‌هاست این موضوع را از همه زوایا بررسی کرده‌ام. ریویرا خاورمیانه می‌تواند چیزی واقعاً باشکوه باشد.» نتانیاهو در کنار ترامپ این طرح را یک «چشم‌انداز جسورانه» توصیف کرد و گفت اسرائیل و آمریکا «راهبردی مشترک» دارند.
ترامپ همان روز در مصاحبه با فاکس‌نیوز، در پاسخ به این پرسش که آیا فلسطینی‌های غزه پس از بازسازی می‌توانند بازگردند، گفت: «نه، آنها بازنخواهند گشت، چون قرار است در جایی دیگر مسکن بسیار بهتری داشته باشند.» اما اندکی بعد، مارکو روبیو و کارولاین لویت، سخنگوی کاخ سفید، این اظهارات را تعدیل کردند و گفتند طرح ترامپ شامل «اسکان موقت» فلسطینی‌ها در خارج از غزه طی دوران بازسازی است.
یک هفته بعد، ترامپ در جلسه‌ای در دفتر بیضی در حضور عبدالله دوم پادشاه اردن ـ که آشکارا ناراحت به نظر می‌رسید ـ بار دیگر تأکید کرد: «با قرار گرفتن این زمین تحت کنترل ایالات متحده، برای نخستین بار ثبات به خاورمیانه خواهد آمد. فلسطینی‌ها یا همان مردمی که اکنون در غزه زندگی می‌کنند، در جایی دیگر به زیبایی زندگی خواهند کرد.»
ترامپ سپس در حساب Truth Social خود ویدیویی تولیدشده با هوش مصنوعی منتشر کرد که چشم‌انداز او از غزه را به تصویر می‌کشید: ابتدا کودکان در میان آوار و افراد مسلح دیده می‌شوند، اما صحنه به‌سرعت به شهری رؤیایی با برج‌های درخشان، سواحل تمیز و بارش اسکناس از آسمان تغییر می‌کند. در این ویدیو، ترامپ و نتانیاهو در ساحل غزه آفتاب می‌گیرند و یک مجسمه طلایی ترامپ بر شهری پاک و پرجنب‌وجوش سایه افکنده است.
انتشار این ویدیو با موجی از خشم کشورهای عربی و اتهام نقض حقوق بین‌الملل به دلیل طرح انتقال اجباری جمعیت همراه شد. در پی این واکنش‌ها، ترامپ و نتانیاهو تأکید کردند که هرگونه جابه‌جایی فلسطینی‌ها پس از جنگ «داوطلبانه و در صورت تمایل آنها موقت» خواهد بود.
در حال حاضر، اسرائیل نزدیک به دو میلیون نفر جمعیت غزه را در نوار باریکی در ساحل جنوبی متمرکز کرده و در عین حال برای آغاز عملیات تهاجمی جدید در شهر غزه در شمال آماده می‌شود. به گزارش سازمان ملل، حدود ۹۰ درصد منازل غزه ویران شده‌اند. پرسش اصلی همچنان این است که در دوران بازسازی چه بر سر جمعیت غزه خواهد آمد و در آینده چه نهادی بر این منطقه حکومت خواهد کرد؛ پرسشی که در کانون تمام طرح‌های مطرح‌شده برای غزه قرار دارد.
چراغ سبز ترامپ به بازرگانان اسرائیلی
وعده ترامپ در فوریه برای «تصرف و بازسازی غزه» به‌مثابه چراغ سبز و نقشه راهی برای گروهی از کارآفرینان اسرائیلی عمل کرد. این گروه به رهبری مایکل آیزنبرگ، سرمایه‌گذار اسرائیلی-آمریکایی، و لیـران تانکمن، افسر پیشین اطلاعات ارتش اسرائیل، پس از واگذاری اجرای پروژه بنیاد بشردوستانه غزه (GHF)، تمرکز خود را به مسئله پساجنگ معطوف کردند. آنان در این مسیر با کارشناسان مالی و بشردوستانۀ بین‌المللی، سرمایه‌گذاران دولتی و خصوصی، و حتی برخی فلسطینی‌ها مشورت کردند.
تا بهار، تیمی از شرکت مشاوره بوستون (BCG) در واشنگتن -که همزمان برای پیمانکار اصلی آمریکایی در برنامۀ توزیع غذای GHF فعالیت می‌کرد- وارد طراحی جزئی و مدل‌سازی مالی برای صندوق GREAT Trust شد.
منابع آگاه می‌گویند سند نهایی این صندوق در آوریل تکمیل شده و از آن زمان تغییر چندانی نکرده است، هرچند امکان اصلاحات و تعدیل در آن وجود دارد. به گفته یک مقام مطلع: «این طرح نسخه قطعی و تجویزی نیست، بلکه در حال بررسی ظرفیت‌ها و امکانات موجود است. همان‌طور که رئیس‌جمهور گفته، مردم غزه باید توانمند شوند تا چیزی نو بسازند و زندگی بهتری داشته باشند.»
مقایسه با مدل‌های تاریخی
آشنایان با این ابتکار، آن را با قیمومت‌های آمریکا بر جزایر اقیانوس آرام پس از جنگ جهانی دوم و همچنین نقش حکمرانی ژنرال داگلاس مک‌آرتور در ژاپن و برنامه بازسازی جورج مارشال در آلمان مقایسه کرده‌اند. البته در مورد جزایر اقیانوس آرام، این ترتیبات با تأیید سازمان ملل انجام شد، حال آنکه بعید است سازمان ملل با سازوکاری مشابه برای غزه موافقت کند.
طبق سند صندوق، اسرائیل «اختیارات و مسئولیت‌های اداری در غزه را تحت توافق دوجانبه آمریکا ـ اسرائیل به صندوق GREAT منتقل خواهد کرد»؛ توافقی که در ادامه به یک قیمومت رسمی تکامل می‌یابد. همچنین سرمایه‌گذاری کشورهای عربی و دیگر کشورها پیش‌بینی شده که می‌تواند این سازوکار را به یک «نهاد چندجانبه» بدل کند. با وجود این، مقامات دولت ترامپ تأکید مکرر دولت‌های عربی -به‌ویژه در خلیج فارس-مبنی بر اینکه تنها از طرحی حمایت می‌کنند که به تشکیل دولت فلسطینی بینجامد را صرفاً «ادبیات عمومی» و غیرعملی خوانده‌اند.
طبق سند صندوق، اسرائیل در سال نخست اجرای طرح، «حقوق فراگیر برای تأمین نیازهای امنیتی خود» را حفظ خواهد کرد، در حالی که مسئولیت امنیت داخلی عمدتاً بر عهدۀ نیروهای «کشورهای ثالث» (TCN) و پیمانکاران نظامی خصوصی غربی خواهد بود. قرار است نقش این نیروها طی یک دهه به‌تدریج کاهش یابد و نهایتاً «پلیس محلی آموزش‌دیده» جایگزین آنها شود.
این صندوق اداره غزه را برای یک دورۀ چندساله، برآوردشده به ۱۰ سال، در دست خواهد گرفت «تا زمانی که یک ساختار سیاسی فلسطینی اصلاح‌شده و عاری از افراط‌گرایی آماده جایگزینی شود.» در این سند هیچ اشاره‌ای به تشکیل دولت فلسطینی نشده و تنها آمده است که نهاد حکومتی تعریف‌نشده فلسطینی «به توافق‌های ابراهیم خواهد پیوست»؛ توافقی که در دورۀ اول ریاست‌جمهوری ترامپ به عادی‌سازی روابط میان اسرائیل و چهار کشور عربی انجامید. ترامپ تأکید کرده است انتظار دارد این روند پیش از پایان دوره‌اش گسترش یابد.
بازسازی و منابع مالی
بازسازی غزه از پاکسازی حجم عظیمی از آوار و مهمات عمل‌نکرده آغاز می‌شود و سپس شبکه برق و زیرساخت‌های اساسی بازسازی خواهد شد. هزینه‌های اولیه از طریق وثیقه‌گذاری ۳۰ درصد زمین‌های غزه تأمین خواهد شد؛ زمین‌هایی که طراحان مدعی‌اند «مالکیت عمومی» دارد و بلافاصله به صندوق منتقل می‌شود. تانکمن در حاشیۀ یکی از اسناد صندوق نوشته: «این بزرگ‌ترین و ساده‌ترین است. نیازی به اجازه گرفتن از کسی نیست.» اما آیزنبرگ در پاسخ هشدار داده: «می‌ترسم این را بنویسم، چون ممکن است شبیه مصادره زمین تعبیر شود.»
زیرساخت‌های نمادین: «بزرگراه محمد بن سلمان»، محور «محمد بن‌زاید»، بندر و فرودگاه
پروژه‌های کلانِ سرمایه‌گذاری‌شده شامل احداث جادۀ کمربندی و خط تراموا در اطراف غزه است که طراحان آن را «بزرگراه MBS» -به افتخار محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان- نامیده‌اند. همچنین یک بزرگراه مدرن شمالی-جنوبی در مرکز غزه به نام محمد بن زاید آل‌نهیان، رئیس امارات، طراحی شده است. یک بندر و فرودگاه جدید در جنوب غزه ساخته خواهد شد که از طریق خطوط زمینی به مصر، عربستان و اسرائیل متصل می‌شود.
با وجود این، عربستان و امارات همچنان به طرح مصر برای آینده غزه و تشکیل دولت فلسطینی پایبند مانده‌اند و هیچ نشانه‌ای از پذیرش اجزای طرح صندوق GREAT بروز نداده‌اند.
این طرح همچنین شامل ساخت نیروگاه آب‌شیرین‌کن و مزرعۀ خورشیدی در صحرای سینای مصر برای تأمین آب و برق غزه است. مرز شرقی غزه با اسرائیل به یک منطقۀ صنعتی «هوشمند» بدل خواهد شد که کارخانه‌های خودروی برقی آمریکایی و مراکز داده منطقه‌ای برای اسرائیل و کشورهای خلیج فارس را در خود جای دهد. ساحل غربی غزه نیز به پروژه‌ای موسوم به «ریویرا ترامپ» اختصاص خواهد یافت که قرار است میزبان «تفریحگاه‌های جهانی» باشد، همراه با امکان احداث جزایر مصنوعی مشابه جزایر نخل‌شکل دبی.
بر اساس سند صندوق GREAT Trust، در مرکز باریکه غزه و میان تفریحگاه‌های ساحلی و منطقه صنعتی ـ که پیش‌بینی می‌شود یک میلیون فرصت شغلی ایجاد کند ـ مجموعه‌ای از ساختمان‌های مسکونی تا ۲۰ طبقه احداث خواهد شد. این پروژه شامل شش تا هشت «شهر پویا، مدرن و هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی» است که کاربری ترکیبی خواهند داشت؛ از واحدهای مسکونی و مراکز تجاری گرفته تا صنایع سبک و دیگر تأسیسات از جمله درمانگاه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و مراکز آموزشی. در میان این مناطق، فضاهای سبز متنوع شامل زمین‌های کشاورزی، پارک‌ها و حتی زمین‌های گلف نیز پیش‌بینی شده است.
خانواده‌های غزه‌ای که در این باریکه بمانند یا پس از تکمیل مناطق مسکونی بازگردند و توکن‌های زمین خود را مبادله کنند، مالک آپارتمان‌های جدید ۱۸۰۰ فوت مربعی خواهند شد که ارزش هر واحد ۷۵ هزار دلار برآورد شده است.
چالش حقوق بین‌الملل: حق بازگشت، دسترسی به غذا/دارو/سرپناه
با این حال، کارشناسان حقوقی نسبت به مشروعیت چنین طرحی هشدار داده‌اند. عادل حق، استاد دانشگاه راتگرز و متخصص حقوق مخاصمات مسلحانه، تصریح کرده است: «هر طرحی که در آن فلسطینی‌ها از بازگشت به خانه‌هایشان منع شوند یا دسترسی کافی به غذا، خدمات درمانی و سرپناه نداشته باشند، غیرقانونی خواهد بود؛ فارغ از اینکه چه مشوق‌های مالی برای خروج پیشنهاد شود.»
«وطن را ترک نمی‌کنیم»
از درون غزه نیز صداهای مخالفت بلند است. ابو محمد، پدر ۵۵ سالهای که روز شنبه از طریق واتساپ از خان‌یونس صحبت می‌کرد، گفت: «الان در خانه‌ای نیمه‌ویران زندگی می‌کنم، اما می‌توانیم آن را بازسازی کنیم. هرگز حاضر نیستم مجبور شوم به کشور دیگری بروم، چه مسلمان باشد چه غیرمسلمان. این وطن من است.»
آخرین اخبار جهان را از طریق این لینک پیگیری کنید.
