«شرق» گزارش می‌دهد:
محدودیت‌ها در کتابخانه ملی پابرجاست
محدودیت‌های کتابخانه ملی هنوز پابرجاست. با گذشت چند سال از توقف خدمات شبانه‌روزی در کتابخانه ملی ایران، محدودیت‌های موجود همچنان دغدغه اصلی پژوهشگران و اعضای این مجموعه است. بسیاری از کاربران، از جمله اعضای قدیمی شیفت شب، بر این باورند که توقف این خدمات نه‌تنها روند تحقیقات دانشگاهی را با مشکل روبه‌رو کرده، بلکه با ماموریت و اساسنامه این نهاد ملی نیز در تضاد است.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
محدودیت‌های کتابخانه ملی هنوز پابرجاست. با گذشت چند سال از توقف خدمات شبانه‌روزی در کتابخانه ملی ایران، محدودیت‌های موجود همچنان دغدغه اصلی پژوهشگران و اعضای این مجموعه است. بسیاری از کاربران، از جمله اعضای قدیمی شیفت شب، بر این باورند که توقف این خدمات نه‌تنها روند تحقیقات دانشگاهی را با مشکل روبه‌رو کرده، بلکه با ماموریت و اساسنامه این نهاد ملی نیز در تضاد است. آنان ضمن تاکید بر لزوم بازگرداندن خدمات شبانه‌روزی، خواستار تقویت تدابیر امنیتی مجموعه، بازنگری در آیین‌نامه‌های انضباطی و اتخاذ رویکردی حمایتی‌تر از سوی مدیران هستند. در حالی که مسئولان کتابخانه مسائل امنیتی و مدیریتی را دلیل اصلی توقف این خدمات عنوان می‌کنند، اعضا معتقدند حضور شبانه پژوهشگران می‌تواند خود عاملی برای ارتقای امنیت و پویایی علمی این مرکز باشد.
اعضای کتابخانه چه می‌گویند؟
یکی از اعضای فعال کتابخانه ملی در گفت‌وگو با شرق به بیان سه مطالبه اصلی اعضای کتابخانه پرداخت و اظهار داشت: «اولین مطالبه اعضا، بازگرداندن خدمات شبانه‌روزی کتابخانه است. این خدمات بیش از ۱۲ سال به اعضا ارائه می‌شد، اما در سال‌های اخیر متوقف گردید. با وجود درخواست‌های متعدد از سوی پژوهشگران و کاربران، هنوز این خدمات به حالت اولیه بازنگشته است. یکی از دلایل مطرح‌شده از سوی مدیران برای عدم برقراری مجدد، مسائل امنیتی عنوان شده است.»
وی افزود: «در حالی که موضوع امنیت یکی از دغدغه‌های جدی اعضا نیز به شمار می‌رود، با توجه به سرقت‌های زنجیره‌ای اخیر در محدوده تپه عباس‌آباد، انتظار می‌رفت تدابیر پیشگیرانه موثرتری از سوی سازمان یا سایر نهادهای مرتبط اتخاذ شود. دیوارهای شیشه‌ای کوتاه پیرامون مجموعه، از امنیت بالایی برخوردار نیستند و این مساله نه تنها برای اعضا، بلکه برای خود سازمان و گنجینه ارزشمند نسخ خطی و اسناد ملی نیز خطرآفرین است. در واقع حضور شبانه‌روزی اعضا می‌تواند خود به افزایش امنیت محیط کمک کند.»
این عضو کتابخانه ملی در ادامه با اشاره به دیدگاه برخی مدیران درباره وظیفه کتابخانه ملی گفت: «در مصاحبه‌های اخیر، عنوان شده ارائه خدمات شبانه‌روزی وظیفه کتابخانه ملی نیست و باید بر عهده کتابخانه‌های شهری باشد. با این حال، طبق ماده ۳ اساسنامه کتابخانه ملی، به‌ویژه بندهای ۵ و ۶، کتابخانه ملی نه‌تنها ناظر و سیاست‌گذار سایر کتابخانه‌هاست، بلکه موظف است برای تسهیل و تسریع فرآیند تحقیق و مطالعه تصمیم‌گیری کند. از این منظر، کتابخانه ملی بهترین گزینه برای ارائه مجدد خدمات شبانه‌روزی است، به‌ویژه با توجه به موقعیت جغرافیایی مناسب و سابقه طولانی در این زمینه.»
وی در ادامه به سند چشم‌انداز سازمان نیز اشاره کرد و گفت: «در سند چشم‌انداز کتابخانه ملی، بر نقش پژوهشگران به عنوان ذی‌نفعان اصلی تاکید شده و رضایت آنان عامل مشروعیت و پایداری سازمان دانسته شده است. همچنین بر حفظ کرامت انسانی و صیانت از حقوق شهروندی پژوهشگران تاکید شده است.»
در پایان، وی به سومین مطالبه اعضا اشاره کرد: «موضوع دیگر، بازنگری در آیین‌نامه انضباطی است. با توجه به ارزش‌های بنیادین سازمان در زمینه تکریم اعضا انتظار می‌رود در خصوص احکام تعلیق‌های طولانی‌مدت، به‌ویژه تعلیق شش‌ماهه از خدمات کتابخانه‌ای بازنگری صورت گیرد. چنین مدتی برای یک دانشجو یا پژوهشگر زمان قابل توجهی است و بهتر است تصمیم‌گیری‌ها با نگاهی پدرانه‌تر و حمایتی‌تر انجام شود.»
او ابراز امیدواری کرد که «شاهد خبرهای خوشی درباره بازگرداندن خدمات شبانه‌روزی، ارتقای امنیت مجموعه و بازنگری در آیین‌نامه انضباطی باشیم.»
ضرورت بازگشت خدمات شبانه‌روزی کتابخانه ملی
لیلا از اعضای کتابخانه ملی و از کاربران سابق شیفت شب این مجموعه در گفت‌وگو با شرق با ابراز دلتنگی برای فضای آرام و کارآمد ساعات شب کتابخانه گفت: «من از اعضایی هستم که سال‌ها از خدمات شیفت شب کتابخانه ملی استفاده می‌کردم. متاسفانه مدتی است این خدمات متوقف شده و این تصمیم، برای بسیاری از ما که ساعات مطالعه‌مان به شب موکول می‌شود، واقعا مشکل‌ساز شده است.»
وی با اشاره به شرایط شخصی و شغلی خود افزود: «من معلم هستم و علاوه بر مسئولیت شغلی، چند سال است که از پدر بیمارم که مبتلا به سرطان هستند، پرستاری می‌کنم. معمولا تا بعدازظهر درگیر کار و مراقبت از ایشان هستم و حدود ساعت شش یا هفت عصر می‌توانم خودم را به کتابخانه برسانم. با ترافیک سنگین تهران، وقتی مستقر می‌شوم، زمان زیادی برای مطالعه باقی نمی‌ماند و نهایتا تا نیمه‌شب می‌توانم کار کنم. در گذشته، امکان حضور تا ساعت دو یا سه بامداد وجود داشت و همین مساله کمک بزرگی برای پیشبرد کارهای دانشگاهی من بود.»
او ادامه داد: «در حال حاضر، فضای منزل من کوچک است و به دلیل شرایط پدرم و رفت‌وآمد پرستار و سایر اعضای خانواده، امکان مطالعه در خانه برایم وجود ندارد. بنابراین تنها گزینه من استفاده از کتابخانه ملی است. اما محدود شدن ساعت کاری باعث شده زمان مفید استفاده من از امکانات کتابخانه به سه یا چهار ساعت در روز کاهش پیدا کند.»
لیلا با تاکید بر اهمیت درک شرایط پژوهشگران شاغل و اعضایی که نیاز به ساعات منعطف‌تر دارند، اظهار داشت: «اگر قرار نیست شیفت شب دوباره برقرار شود، حداقل انتظار ما این است که دلایل قانع‌کننده و مستند از سوی مسئولان کتابخانه ارائه شود. تصمیم‌هایی از این دست باید با در نظر گرفتن واقعیت زندگی پژوهشگران و کاربران گرفته شود، نه صرفا بر اساس محدودیت‌های مدیریتی.»
او در آخر از توجه و پیگیری مسئولان قدردانی کرد و گفت: «از همه عزیزانی که دغدغه اعضا را دارند و پیگیر این مطالبه هستند، تشکر می‌کنم. امیدوارم در آینده نزدیک شاهد بازگشت خدمات شبانه‌روزی و فراهم شدن شرایطی باشیم که پژوهشگران بتوانند بدون دغدغه از کتابخانه ملی استفاده کنند.»
آخرین اخبار جامعه را از طریق این لینک پیگیری کنید.
