امدادگر هلال‌احمر دو رکوردشنا به نام خلیج فارس ثبت کرد

به گزارش گروه رسانه ای شرق،انتشار یک خبر دو خطی به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس درباره تصمیم شوم رئیس‌جمهور آمریکا درباره خلیج فارس، کافی بود که موج گسترده‌ای از واکنش‌های منفی از سوی ایرانیان نسبت به مستاجر کنونی کاخ سفید شکل بگیرد.

همین‌که این رسانه آمریکایی اعلام کرد ترامپ قصد دارد در سفر هفته آینده‌اش به عربستان سعودی، اعلام کند که ایالات متحده از این پس نام جعلی خلیج ع.ر.ب.ی را جایگزین نام «خلیج فارس» خواهد کرد، به روال همیشه تاریخ ایران‌زمین، عدو سبب خیر شد و صدای واحدی از دل افکار عمومی و جریان‌های مختلف سیاسی جامعه ایران در محکومیت این خبر بلند شد؛ صدایی که با پژواک‌هایی مثل «تا ابد، خلیج فارس»، «خلیج همیشه فارس» و «ترامپ غلط کرد»، به جامعه آمریکا بلکه به جامعه بین‌الملل برگشت.*(خلیج فارس، نمادی از تاریخ،‌ افتخار و هویت است)

در این میانه این شور حماسی، اتفاق دیگری هم رقم خورد و نام و یاد آن دسته از شهروندان ایرانی که درسال‌های گذشته، حرکتی در جهت اثبات حقانیت خلیج فارس انجام داده بودند، در اذهان تداعی شد. «محمد کُبادی»، یکی از این هموطنان تاریخ‌ساز بود؛ جوان غیرتمندی که با 84 روز شنا در مسیر 1050 کیلومتری طول خلیج فارس، نام خودش، ایران و خلیج فارس را در کتاب رکوردهای گینس ثبت کرده. خبر تصمیم جنجالی ترامپ که از قضا با روز جهانی هلال احمر مصادف شده، بهانه‌ای شد که به سراغ این قهرمان ملی برویم که حالا دکترای مدیریت راهبردی علوم ورزش دارد و در کسوت مدرس دانشگاه، مدرس بین‌المللی غواصی و همچنین معاون عملیات سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر کشور مشغول خدمت است.*(«محمد کبادی»،‌ با شنای طول خلیج فارس،‌ رکورد شنا در آبهای آزاد جهان را شکست)

با پیکرم روی آب‌های خلیج فارس نوشتم: «خلیجی که همیشه فارس می‌ماند»صحبت از ماجرای ترامپ و خیال خامش برای خلیج فارس، محمد کبادی را در تونل زمان برمی‌گرداند به حدود 14 سال قبل. به روزهایی که نام او در کنار نام قهرمانانی ثبت شد که برای زنده نگه‌داشتن نام خلیج فارس، حاضر شدند از خودشان بگذرند. اینطور است که وقتی نظرش را درباره خبر داغ روز می‌پرسم، جور متفاوتی جواب می‌دهد و می‌گوید: «من در سال 1390، طول 1050 کیلومتری خلیج فارس را شنا کردم. با آن حرکت، 2 رکورد جهانی ثبت شد؛ در درجه اول، آن رکورد به عنوان سریع‌ترین و طولانی‌ترین شنای آب‌های آزاد جهان، به نام ایران و به نام خلیج فارس در کتاب رکوردهای گینس ثبت شد که مقر آن در شهر لندن در کشور انگلستان است.

دومین رکورد در سازمان آب‌های آزاد جهان ثبت شد. این سازمان که در کالیفرنیای آمریکا قرار دارد، یک گواهینامه خاص به من داد. با آن گواهینامه، من به‌عنوان اولین انسانی که در طول تاریخ، بالای ۱۰۰۰ کیلومتر در آب‌های آزاد شنا کرده، شناخته شدم. آن گواهینامه هم با نام خلیج فارس صادر شد.می‌دانید همه اینها یعنی چه؟ یعنی سوای قدمت تاریخی، غنای فرهنگی و اسناد سازمان ملل درباره خلیج فارس، حتی من هم به‌عنوان یک جوان ایرانی، با پیکر خودم و با شنا کردن، بر عرصه آب‌های خلیج فارس نوشتم: «خلیجی که همیشه فارس خواهد ماند». و حالا این دو رکورد، بخشی از اسناد تاریخی نسل معاصر به حساب می‌آید که در آنها هم، نام خلیج فارس می‌درخشد.»*

برای ترامپ از بندر «سیراف» بگویید«درباره ترامپ هم باید بگویم که یاوه‌گویی، زیاد می‌کند. قبلا در دوره اول ریاست جمهوری‌اش هم چنین صحبتی کرده بود و همان موقع هم، جواب قاطعی از مردم ایران گرفته بود. این هجمه‌ها، مثل بادهای فصلی است که می‌آید و می‌رود. آن چیزی که می‌ماند، ریشه‌های تاریخی و فرهنگی ما و ادبیات کهن، دانش، هنر و تاثیرات عمیقی است که ایران و ایرانی در تاریخ داشته‌اند.»

شناگر خلیج فارس مکثی می‌کند و در ادامه می‌گوید: «یک قلم از این افتخارات تاریخی، پیشینه دریانوردی در ایران است. دریانوردان خلیج فارس مثل «سلیمان سیرافی»، در تاریخ دریانوردی دنیا، حرف‌های زیادی برای گفتن داشته‌اند. بندر «سیراف» با قدمت چند هزار ساله در استان بوشهر و ساحل خلیج فارس، یکی از کهن‌ترین بندرهای اقتصادی و بازرگانی جهان، محسوب می‌شود.

من هم وقتی ۱۰۵۰ کیلومتر طول خلیج فارس را در ۸۴ روز شنا کردم، در بخشی از آن برنامه، به سیراف رفتم و مردم باصفای آنجا، مرا به عنوان شهروند افتخاری و سفیر فرهنگی بندر تاریخی سیراف انتخاب کردند.

وقتی هلال احمر، مرا به آرزویم نزدیک کرد84 روز زندگی روی آب و طی مسیر 1050 کیلومتری طول خلیج فارس با شنا، حتی در حرف هم، شاق و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد. فرصت را غنیمت می‌شمارم و از قصه آن رکوردشکنی فراموش‌نشدنی می‌پرسم. مرور آن داستان شیرین انگار برای محمد کبادی حکایت قند مکرر است که لبخند می‌نشیند گوشه لبش و در همان حال می‌گوید: «رویای شنا در طول خلیج فارس، خیلی سال قبل، ذهن مرا پر کرده بود. زندگی من از 6، 7 سالگی با شنا گره خورد و در 19 سالگی با اخذ مدرک غواصی ورزشی، وارد دنیای حرفه‌ای شنا شدم. اما آشنایی با سازمان هلال احمر بود که مسیر حرکت من به سمت آرزوهایم را هموار کرد.

با شرکت در دوره‌های تخصصی مربی‌گری نجات از سیلاب و آب‌های خروشان و دوره‌های تخصصی آموزشی امداد و نجات در کوه، غار نوردی، یخ‌نوردی و کار با طناب و نجات در ارتفاع، به‌عنوان امدادگر به عضویت تیم تخصصی امداد و نجات کوهستان هلال احمر درآمدم. بعدها هم با گذراندن دوره‌های تخصصی امداد و نجات در دریا، جاده، آوار و جنگ‌های شیمیایی، به‌عنوان عضو تیم واکنش سریع هلال احمر و مربی آموزش نیروها در رشته‌های شنا، غواصی و جست‌وجو و نجات در محیط‌های آبی انتخاب شدم.

اگر به رویاهایت خندیدند، ناامید نشو!از یک جایی به بعد، یک رویا، شد فکر و خیال هر روز و هر شب من؛ آرزویم این بود که طول خلیج فارس را با شنا طی کنم. شک نداشتم آرزویم، دست‌یافتنی است اما از مقدمات آن کار بزرگ، فقط دانش و توانایی فردی‌اش را داشتم درحالی‌که این کار، به یک تیم اجرایی مجرب و اطلاعات همه‌جانبه نسبت به خلیج فارس نیاز داشت. در روزهایی که خیلی‌ها به آرزویم می‌خندیدند، دوست دندانپزشکم، من و رویایم را باور کرد.

«شروان شعاعی» که عضو تیم امداد و نجات کوهستان هلال احمر هم بود، مسئولیت تشکیل یک گروه از بهترین‌ها را برای این هدف بزرگ به عهده گرفت. نتیجه، تشکیل یک تیم تخصصی 20 نفری از رشته‌های مختلف ازجمله روانشناس ورزشی، متخصص سیستم‌های بدنسازی روز دنیا، دکترای فیزیک دریا و... بود! به‌این‌ترتیب، کارهای مطالعاتی پروژه از سال 88 و تمرینات من از سال 89 شروع شد. دکتر شعاعی هم مسئولیت رایزنی با مسئولان و داوران موسسه گینس را بر عهده گرفت. تیم تخصصی ما با جدیت مشغول آماده‌سازی بود اما...»

رد پیشنهاد اغواکننده اماراتی‌ها به عشق خلیج فارس«هیچ اسپانسر ایرانی حاضر به حمایت از ما نمی‌شد. به دلیل وسعت پروژه، هیچ‌کس حاضر به ریسک نبود. سازمان تربیت بدنی و فدراسیون شنا هم درخواست حمایت ما را رد کردند. نتیجه این شد که در 9 ماه اردوی شبانه‌روزی، همه هزینه‌های پروژه را خودم تقبل کردم. البته اعضای گروهم هم در تمام مدت پروژه، دلی کار کردند و حق‌الزحمه‌ای دریافت نکردند. در آن روزهای پر از ناامیدی، درست وقتی زمین و زمان با من سر ناسازگاری گذاشته بود، یک اسپانسر با شرایط باورنکردنی سر راهم قرار گرفت...»

آنهایی که از دور به ماجرا نگاه می‌کردند، می‌گفتند دیگر دنیا به کام محمد کبادی شده و با یک «بله» به این اسپانسر خاص، می‌تواند تا آخر عمر، زندگی‌اش را بیمه کند. جوان خستگی‌ناپذیر داستان ما اما تصمیم متفاوتی گرفت: «از یکی از آژانس‌های نقل و انتقال فوتبال تماس گرفتند و گفتند: چند کمپانی اماراتی با شرایط ویژه آماده حمایت از شما و طرح‌تان هستند؛ تقبل هزینه‌های پروژه، اختصاص 2 میلیون دلار، اعطای بورسیه تحصیلی تا مقطع دکترا و اعطای گرین کارت به شما و خانواده‌تان! گفتم: حالا در مقابل این پیشنهاد سخاوتمندانه، از من چه می‌خواهند؟ واسطه در جوابم گفت: «هیچی! فقط شعاری که برای روی پیراهنت در این پروژه انتخاب کرده‌ای را پاک کن!»

کسی که می‌خواد از طول خلیج فارس بگذره، اول باید از خودش بگذره...تا آخر ماجرا را خواندم. من 2 شعار برای پروژه‌ام انتخاب کرده بودم؛ «خلیج همیشه فارس» و «صلح و نوعدوستی مردم ایران برای جهانیان». و آنها با شعار اولی مشکل داشتند. واقعیت این بود که تمام هدف من از انجام آن پروژه سخت، زنده نگه‌داشتن نام خلیج فارس بود. دلم می‌خواست به اندازه یک نقطه هم که شده، در تاریخ ایران سهمی داشته باشم.اعتراف می‌کنم پیشنهادشان واقعاً وسوسه‌برانگیز بود اما به عشق ایران و خلیج فارس، آن پیشنهاد را رد کردم. 13 سال از آن روزها می‌گذرد اما در هیچ لحظه‌ای از آن تصمیم، پشیمان نشدم. جمله‌ای که آن روزها به یکی از دوستانم گفتم را همیشه با خودم تکرار می‌کنم؛ «کسی که می‌خواد از خلیج فارس بگذره، اول باید از خودش بگذره...»

با حمایت هلال احمر، شناگر خلیج فارس شدم«در اوج ناامیدی، بالاخره گره‌ها باز شد. با موافقت رییس وقت سازمان هلال‌احمر، این سازمان که در واقع خانه من بود، حامی پروژه شنای خلیج فارس شد. پروژه در 28 آذر سال 90 از جزیره هرمز شروع شد. رکورد قبلی گینس در رشته شنا در آب‌های آزاد، متعلق به یک تیم 5 نفره اتریشی بود که حدود 700 کیلومتر را شنا کرده بودند اما من تصمیم گرفته بودم طول 1050 کیلومتری خلیج فارس را به صورت انفرادی شنا کنم.

خوب است بدانید به دلیل وجود جانوران آبی خطرناک، 700 کیلومتر از طول مسیر را درون یک محفظه بزرگ که چیزی شبیه یک استخر فلزی شناور بود، شنا کردم. با اینکه برآورد اولیه گروه مطالعاتی ما، طول زمان اجرای پروژه را 100 روز نشان می‌داد اما به لطف خدا توانستم مسیر 1280 کیلومتری پروژه را در 84 روز شنا کنم.»

280 کیلومتر بیشتر شنا کردم که بگویم قهرمانان واقعی، شهدا هستندمیان دو عدد، حیران مانده‌ام؛ مسیر 1050 کیلومتری طول خلیج فارس و مسیر 1280 کیلومتری پروژه شنای خلیج فارس. چرا شناگر خلیج فارس، از دو موضوع متفاوت حرف می‌زند؟! می‌پرسم و محمد کبادی در جواب می‌گوید: «بعد از طی 1050 کیلومتر، طول خلیج فارس در بندر دیلم به پایان می‌رسید اما این نقطه پایانی پروژه ما نبود. من درواقع 280 کیلومتر بیشتر از طول خلیج فارس شنا کردم فقط برای اینکه پروژه‌ای که نشانگر اقتدار فرزندان ایران بود را در کنار یادمان شهدای عملیات والفجر 8 در اروندکنار به پایان ببرم.

بعد از 84 روز به نقطه صفر مرزی میان ایران و عراق رسیدم و روی جریان مد، با سختی شنا کردم و خودم را به یادمان شهدا رساندم؛ جایی که مدفن 6 شهید غواص گمنام است. آنجا توانستم با ادای احترام به مقام آن شهیدان بزرگوار، به شکلی باشکوه پروژه‌ام را به پایان برسانم. در یادمان شهدای عملیات والفجر 8 همراه مردم، نماز جماعت خواندیم و لحظات زیبایی را سپری کردیم. آنجا در جواب خبرنگاری که مرا قهرمان ملی ایران خطاب کرد، گفتم: نه. قهرمان واقعی، شهدای گمنامی هستند که اینجا خوابیده‌اند. قهرمانانی که برای دفاع از ایران از خود گذشتند اما هیچ‌کس حتی نام و نشان آنها را نمی‌داند...»

منتظر ماجراجویی جدید آقای شناگر در خلیج فارس باشید«من در 34 سالگی با شنا در مسیر 1050 کیلومتری خلیج فارس و شکستن رکورد شنا در آب‌های آزاد جهان، تلاش کردم به سهم خودم به هرچه جاودانه‌تر شدن نام خلیج فارس کمک کنم. اما ماموریت من هنوز تمام نشده.این بار قصد دارم با شعار صلح و نوعدوستی ایرانیان، تنگه هرمز را به سمت دریای عمان شنا کنم. در این پروژه، مسیر آبی میان دو کشور جمهوری اسلامی ایران و عمان در تنگه هرمز را شنا خواهم کرد تا پیام اقتدار و صلح ایرانیان را باز هم با محوریت نام خلیج فارس، به مردم منطقه برسانم.

البته فقط این نیست. یک هدف و پروژه دیگر هم بری خودم تعریف کرده‌ام؛ می‌خواهم دور جزایر سه‌گانه ایرانی که گهگاه مورد هجمه برخی کشورهای حاشیه خلیج فاس قرار می‌گیرد هم شنا کنم تا به همه یادآوری کنم این سه جزیره زیبا تا ابد، جزئی از سرزمین جمهوری اسلامی ایران هستند.»

کمک کنید با شنا در خلیج فارس، ناوهای آمریکایی را تحقیر کنم«من و تیمم مدت‌هاست برای انجام پروژه شنا در مسیر آبی میان ایران و عمان آماده‌ایم. محاسبات علمی و فنی این کار هم انجام شده. اما باز هم مشکلات مالی، مانع کلید خوردن این پروژه بزرگ است. ازآنجاکه قرار است من در حدود 2 هفته روی دریا و وسط آب باشم، به یک حامی مالی قابل نیاز دارم که تیم مرا در این مدت حمایت کند. اما متاسفانه هنوز هیچ نهادی در ایران برای این کار پیشقدم نشده.»

محمد کبادی سری به افسوس تکان می‌دهد و می‌گوید: «باور کنید شرکت‌های عمانی از خدایشان است اسپانسر ما در این طرح باشند اما اگر این اتفاق بیفتد، کار به نام کشور عمان تمام می‌شود. درحالی‌که تمام دغدغه من این است که با حمایت از داخل کشور، این طرح را اجرا کنم تا این حرکت به نام ایران، ثبت شود. می‌دانید چه تولید محتوای فرهنگی و تاریخی می‌توان از این رویداد داشت و با این حرکت، چه پیام اقتداری از ایران به تمام دنیا صادر خواهد شد؟