زنان سینکیانگ در جهنم دست و پا می زنند
زمره می‌گوید وقتی برای پرداخت جریمه رفته، متوجه شده باید تنبیهی بزرگتر را هم بپذیرد؛ عقیم شدن! ماجرا به این شکل بوده که زمره را به کلینیک می‌برند، او را بیهوش میکنند و لوله‌های رحمش را می‌بندند.
سحر طلوعی - شرق آنلاین: زمره داوود این روزها ساکن آمریکا است. او 38 ساله است و پیش از این ساکن ارومقی، پایتخت استان سینکیانگ چین بوده است. زمره از مسلمانان ترک اویغور ارومقی است و صاحب سه فرزند. او بابت داشتن این سه فرزند از سوی دولت چین جریمه شده است. زمره نه تنها 18400 یوان معادل 2600 دلار آمریکا جریمه داشتن سه فرزند را پرداخته است، که عقیم هم شده و توان باروری خود را از دست داده است.
زمره می‌گوید وقتی برای پرداخت جریمه رفته، متوجه شده باید تنبیهی بزرگتر را هم بپذیرد؛ عقیم شدن! ماجرا به این شکل بوده که زمره را به کلینیک می‌برند، او را بیهوش میکنند و لوله‌های رحمش را می‌بندند. زمره بعد از عمل متوجه می‌شود ماجرای بیهوشی چه بوده است. پزشکی که بعد از عمل بالای سرش حاضر می‌شود برایش توضیح می‌دهد او دیگر نمی‌تواند باردار شود.
زمره تنها نیست. موارد شبیه به او در منطقه سینکیانگ بسیار فراوان است.
مسلمانان اویغور چین دولت چین را متهم میکنند به عقیمسازی اجباری زنان، خشونت و تحقیر و توهین جنسی علیه آنها و تلاش برای از بین بردن فرهنگ قومیتی اویغورها. دولت چین متهم است در سینکیانگ بیش از 2 میلیون مسلمان اویغور را دستگیر کرده تا کنترل این منطقه را به طور کامل در دست داشته باشد.
رحیمه محمود رئیس کنگره مسلمانان ترک اویغور در لندن که خودش یک مسلمان فراری سین‌کیانگی است، می‌گوید زنان در سینکیانگ در جهنم زندگی میکنند.
دولت چین این اتهام را رد می‌کند و می‌گوید برخورد با ترک‌های اویغور مربوط است به عملیات تروریستی آنها در سالهای 2014 و 2015. در واقع دولت چین معتقد است رفتار خود اویغورها منجر به سرکوب آنها شده است.
سرکوب زنان
واقعیت این است که تاریخ چین سرشار از رفتارهای سرکوب کننده علیه زنان است. نمونه‌اش سیاست تک فرزندی است. به وضوح می‌شود گفت دولت چین در سال 1980 از تولد 400 میلیون نوزاد جلوگیری کرده است! دولت چین در این سالها عمل سقط جنین و همچنین عقیم سازی زنان بارور را در دستور کار خود قرار داده بود. این قانون تا سال 2015 برقرار بود و در این سال به سیاست دو فرزندی تغییر کرد. تغییرات به حدی بود که حتی در روستاهای سینکیانگ شهروندان مجوز داشتن سه فرزند را هم کسب کردند. گفته شده این مجوز به منظور احترام به فرهنگ اقلیتهای قومیتی صادر شده است. نتیجه صدور چنین مجوزی افزایش نسبی جمعیت اویغورها در چین بود. شاید به همین دلیل است که دولت چین تصمیم گرفت بعدها عقیمسازی و پیشگیری از بارداری را در دستور کار خود قرار دهد.
این ادعا از سوی آدرین زنز محقق برجسته استان سینکیانگ و زنانی که خود در این استان درگیر ماجرا بوده اند تایید شده است.
سینکیانگ به لحاظ فرهنگی و قومیتی از دیگر مناطق چین متفاوت است. اقلیت ترک اویغورغالب‌ترین گروه جمعیتی ساکن در این منطقه است. آنها سالها است که رابطه خوبی با دولت مرکزی چین ندارند. آنها برای دهه‌ها به نسبت دیگر گروههای جمعیتی تعداد بیشتری فرزند داشته اند؛ برخی خانواده‌ها 9 تا 10 فرزند هم داشته اند. همین باعث شده تا دولت برای آنها نظم و انضباط خاص درنظر بگیرد و حتی گاهی جریمه‌شان کند.
در آغاز سال 2017 دولت چین از مدیران منطقه‌ای خواست با آنها که سیاستهای فرزندآوری و جمعیتی را نادیده می‌گیرند، به شدت برخورد کند. در واقع از همان روزها گروههای مقابله با متخلفان شکل گرفت.
گزارشهایی که از دولت چین منتشر می‌شد، نشان می‌داد اجرای دقیق‌تر سیاستهای اجباری و کنترلی جمعیت منجر به صدور قرار تعقیب متخلفان و سنگین‌تر شدن مجازاتها برای آنها شده بود. مثلا در استان سینکیانگ برای کنترل جمعیت مسلمان اویغور 80 درصد کل IUD مصرفی سراسر چین مورد استفاده قرار گرفت! CNN اسناد این ادعا را دریافت کرده است. این موضوع باعث کاهش مصرف IUD در دیگر مناطق چین شد. درواقع دولت چین با کاهش جمعیت در استان سینکیانگ، شهروندان دیگر مناطق را به فرزندآوری و زاد و ولد تشویق می‌کرد.
این اقدامات باعث شکل‌گیری مخالفتها و تعارضها در سینکیانگ شد و همچنین نرخ و آمار مربوط به عقیمسازی زنان بارور ناگهان در این منطقه اوج گرفت. در سال 2014 درست یک سال قبل از سرکوب معترضان در سینکیانگ، 3هزار و214 مورد عقیم‌سای زنان ثبت شده بود. در حالی که این عدد در سال 2018 به 60 هزار و 440 مورد رسید!
در گزارش آدرین زنر می‌خوانیم این افزایش قابل ملاحظه نتیجه سیاستهای دولت چین است. از آثار قابل توجه اجرای این برنامه‌ها، کاهش محسوس نرخ زاد و ولد در سینکیانگ است. آمارها می گویند در سال 2014 نرخ فرزندآوری در این استان 15درصد بوده است، اما در سال 2018 به 4 درصد رسیده است!
نکته نگران کننده در گزارش زنز این است که مثلا در کاشغر و در سال 2019 مسئولان اصلا صلاح ندیده‌اند نرخ زاد و ولد و تغییرات جمعیتی را اعلام کنند.
گلوبال تایمز چین ادعای آدرین زنز را رد می‌کند و می‌نویسد کاهش نرخ زاد و ولد و کند شدن نرخ رشد جمعیت ناشی از افزایش سطح تحصیلات شهروندان و سطح درآمد آنها است. دولت چین هم در واکنش به گزارش زنز اعلام کرده جمعیت اویغورهای سینکیانگ در سال 1978 تا 2018 از 5 میلیون و 500هزار نفر به 11 میلیون نفر رسیده است.
با این حال زنز می‌گوید مدارکی در دست دارد که نشان می‌دهد عملیاتی آگاهانه به منظور کنترل جمعیت در این منطقه صورت گرفته که در واقع فراتر از سیاست داشتن دو فرزند است. مثلا دولت چین در چهار بخش جنوبی که جمعیت اویغورها در آن قابل ملاحظه است، اهداف کنترل جمعیتی را به 80 درصد جمعیت زنان در سن بارداری و همچنین زنان صاحب فرزند تحمیل کرده است. از جمله می‌توان به این موضوع اشاره کرده که دولت چین از زنان این منطقه که یک بار زایمان کرده و صاحب فرزند شده اند خواسته حتما از IUD استفاده کنند. توجه به این نکته هم ضروری است؛ یکی از دلایلی که باعث می‌شود دولت چین سیاستهای کنترل جمعیتی را در سینکیانگ بیش از دیگر مناطق دنبال کند، این است که نرخ زادآوری در این منطقه بیشتر از دیگر مناطق است.
از دیگر برنامه‌های کنترل جمعیت دولتی در سینکیانگ خوراندن قرص‌های ضد بارداری و تعویق زمان پریود در میان زنان این منطقه است. گولن که در سال 2017 از سینکیانگ به ترکیه فرار کرده و در استانبول کلینیک درمان زنان راه انداخته می‌گوید حدود 300 زن ترک اویغور فراری را در کلینیکش معاینه کرده است. از این میان، 80 نفر آنها عقیم شده بودند. بقیه زنان دیگر روشهای جلوگیری از بارداری را به اجبار به کار بسته بودند. بسیاری از زنانی که عقیم شده بودند به گولن گفته بودند تا پیش از صحبت با پزشک معالجشان نمی‌دانسته اند چه اتفاقی برایشان افتاده است. زنز می‌گوید این هم گونه‌ای از نسل‌کشی در استان سینکیانگ است.
کمپین مبارزه با خشونت
سالها است زنان سینکیانگ از خشونت و سوءاستفاده‌های دولت چین می‌گویند. از نمونه‌های خشونت صورت گرفته در برخورد با زنان سین‌کیانگی یکی ممنوعیت استفاده از روبنده است. دولت چین آنهایی را که از روبنده استفاده کرده اند در لیست تروریستها و افراط‌گرایان قرار داده است. دولتهای محلی زنان را مجبور کرده اند از پوشش‌های مدرن و امروزی استفاده کنند و از پوشیدن لباسهای سنتی خود دست بردارند. دولت چین این برنامه را با عنوان «پروژه زیبایی» معرفی و اجرا کرده است. رسانه های دولتی چین هم می‌گویند این پروژه به منظور کمک به صنعت طراحی و تولید لباس سینکیانگ اجرا شده است. در حالی که در واقع منظور چنین طرحی تغییر سنت زنان اویغور بوده است. شاهدان می گویند در خیابانها و همچنین در دروازه‌های شهرهای اویغورنشین گروههایی قیچی به دست آماده بوده اند تا لباس آنهایی را که پیراهن بلند پوشیده بودند، قیچی کنند. دارن بایلر، پژوهشگر فوق دکترای دانشگاه کلرادوی آمریکا این ادعا را تایید کرده است. او گفته زنان این مناطق مجبور بوده اند تنها از شلوار و پیراهن کوتاه استفاده کنند. در واقع قد پیراهن زنان نباید به قدری بلند باشد که پایین‌تر از کمرشان قرار بگیرد.
در سال 2016 و بعد از سرکوب و بازداشت گسترده اویغورها که اغلبشان مرد بودند، زنان اویغور در خانه‌هایشان تنها شدند. آنها باید مسئولیت خانواده را به عهده می‌گرفتند و زندگی‌شان را تامین می کردند.
الیس آندرسون، مسئول ارشد برنامه حقوق بشر در زمینه مسلمانان اویغور که آخرین بار در سال 2018 به سینکیانگ و مناطق اویغور نشین چین سفر کرده، می‌گوید زنان اویغوری که او را شناخته‌اند مدام به او مراجعه کرده و از او تقاضای کمک کرده اند. آندرسون از پیرزنی اویغور حرف می‌زند که از دستگیری پسرش ناراحت بوده و گریه کرده است. آنها از ناپدید شدن پسران و مردانشان گزارش داده اند. زنان اویغور گفته اند ما سعی می‌کنیم کار خلافی انجام ندهیم تا سر و کارمان به اردوگاه‌های کار اجباری نیفتد.
برخی از بدترین بی‌عدالتی‌ها و خشونتها در همین اردوگاهها و بازداشتگاه‌ها رخ داده است؛ خشونتهایی از جنس تعرض و تجاوز جنسی و تحقیر. گلبهار جلیلوا مسلمان اویغور قزاقستانی می‌گوید ماه می سال 2017 سفری تجاری به منطقه سینکیانگ چین داشته که به دست پلیس منطقه دستگیر و بازداشت شده است. او 15 ماه را در کمپ و در یک اتاق با حضور 20 زن دیگر سر کرده است. خانم جلیلوا می‌گوید هر 10 روز یک بار به حکم ماموران کمپ مجبور بوده اند در حیاط لباسهایشان را مقابل نیرو‌های محافظ زندان از تن دربیاورند و بشین و پاشو انجام بدهند. او می‌گوید برخی از بازداشتی‌ها دختران 14 ساله بوده اند.
جلیلوا می‌گوید در یکی از این روزها مامور کمپ به من تجاوز کرد. این زن قزاق اویغور به مامور گفته شرم نمی‌کنی؟ خواهر و مادر نداری؟ چطور این کار را با من می کنی؟ مامور کمپ به گلبهار جلیلوا یک ضربه شوکر زده و به او گفته چون تو آدم نیستی!
رسانه‌های دولتی چین می‌گوید جلیلوا دروغ می‌گوید و او هیچ‌گاه در کمپ بازداشتی‌ها حبس نبوده است.
دپارتمان آمریکا در سال 2019 وجود تجاوز و خشونت‌های جنسی در کمپ‌های بازپروری چین را گزارش کرده است. زنانی هم که از این مراکز خارج شده اند، در گفتگو با سی‌ان‌ان این اتفاقات را تایید کرده اند.
این زنان همچنین در نوامبر 2019 و در روز بین‌المللی رفع خشونت علیه زنان بیانیه‌ای صادر کردند و آن اتفاقات را جنایت علیه بشریت خواندند.
از زمانی که گزارش آدرین زنز منتشر شده، دولت آمریکا اعلام کرده در ماه ژوئن تحریم‌هایی را علیه چین و به دلیل اتفاقات سینکیانگ و فشار‌های امنیتی بر مردم در نظر خواهدگرفت.
مایک پومپئو وزیر خارجه آمریکا هم در بیانیه‌ای گفته: « با توجه به بدرفتاری‌های صورت گرفته در سین کیانگ، خشونت علیه انواع اقلیتها و قومیتهای این منطقه و همچنین تلاش برای پاکسازی قومیتی و فرهنگی، بازداشتهای گسترده و به کار‌گیری سیاستهای کنترل جمعیتی اجباری و اردوهای کار اجباری، ایالات متحده در کنار چین نخواهد بود».
وزیر خارجه چین در ماه ژوئن نسبت به این ادعا واکنش نشان داد و هرگونه تلاش برای کنترل جمعیت اویغورها را در چین رد کرد. او گفت اقلیتها از سیاستهای جمعیتی حرفه‌ای چین لذت می‌برند، چون به عنوان شهروند اجازه دارند فرزندان زیاد داشته باشند.
سفیر چین نیز در گفتگو با فرید زکریا و سی‌ان‌ان هرگونه مکانیسم عقیمسازی و کنترل جمعیت اجباری را در تقابل با اویغورها تکذیب کرد. او گفت من نمی‌دانم این ادعاهای احمقانه چطور منتشر می‌شوند؟!
زمره داوود که این روزها در آمریکا به سر می‌برد و پناهجو است می‌گوید دولت چین درصدد است همه اویغورها را از بین ببرد. سرزمین ما غنی و بزرگ است. ما صاحبان آن سرزمین هستیم، اما آنها می‌خواهند ما را از بین ببرند. از یک طرف آنها زنان ما را عقیم و نابارور میکنند تا جمعیتمان را کاهش دهند و از طرف دیگر مردانمان را از خانواده جدا میکنند و به اردوگاه کار اجباری می‌برند.
رحمیه محمود رئیس کنگره اویغورها در لندن می‌گوید« از سال 2017 تا امروز با چهار خواهرم که ساکن استان سینکیانگ هستند حرف نزده‌ام». او حتی تلفنی هم با آنها تماس نداشته است. رحیمه محمود از اینکه جان خواهرهایش را به خطر بیاندازد می‌ترسد. او می گوید « بدون تغییرات بزرگ و اساسی دولت، امیدی به بهترشدن وضعیت زنان اویغور ندارم». محمود معتقد است «شاید چیزی شبیه معجزه باید رخ بدهد. سینکیانگ بزرگترین زندانی است که یک دولت در آن به همه افراد مسلط است».
آخرین اخبار بین الملل را از طریق این لینک پیگیری کنید.
