اسم كوروش را هيچ‌كجا پيدا نمي‌كنيم

شرق: چهره كوروش اين‌قدر كه در اين سال‌ها سياسي شده، احتمالا در دوران زمامداري‌اش نشده بود. پادشاه هخامنشي بعد از دوهزارواندي سال دست‌مايه‌اي براي يك صف‌بندي ميان موافقان و مخالفانش، آن هم نه در عرصه تاريخ، بلكه سياست شده است؛ از دروغين و جنايتكارخواندن كوروش از سوي صادق خلخالي‌گيوي تا «شاه‌جهان» خواندنش از سوي محمود احمدي‌نژاد. از تلاش‌هاي برخي اعضای مجلس فعلي براي نام‌گذاري روز كوروش تا انتقادات چند روز پيش سردار نقدي كه گفته است اسم كوروش را هيچ‌كجا پيدا نمي‌كنيم. سردار نقدي در نشست تبیین و گفتمان‌سازی چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب گفته است: «کوروش جایگاهی نداشته و عددی نبوده، بلکه شاهی بوده که با یهودی‌ها رابطه خوبی داشت. شاهی بوده که با یهودی‌ها ساخته پس ما هم باید با آنها بسازیم؟ کوروش ساخته‌وپرداخته پهلوی است. اسم کوروش را هیچ‌کجا پیدا نمی‌کنیم. او را برای پیوند مردم ایران با یهود علم کردند. خیانت کردند و چندین‌هزار سال تاریخ ایران را بریدند و دور ریختند. برایند حکومت هخامنشیان و ساسانیان این بود که مردم زیر پای پابرهنه‌ها له شدند». او ادامه داده است: «برخی بیان می‌کنند که ما آریایی هستیم و عرب نمی‌پرستیم و می‌گویند که پیغمبر شما عرب است. حداقل ما خوشگل آن را انتخاب کردیم، اما شما کریه‌المنظر آن را انتخاب کردید. ۶۰۰ سال امویان، عباسیان و ساسانیان در ایران حکومت کردند که شما به آنها افتخار می‌کنید. افتخار دوهزارو 500 سال شاهنشاهی، یزید، هارون، مأمون و متوکل عباسی است. این افراد ۶۰۰ سال پادشاهان ما بودند و مغول نیز ۳۰۰ سال بر ما حکومت کرد. شاهان مردم ما را به بند کشیده و آزادی را از آنها سلب کردند». صادق خلخالي‌گيوي، حاكم شرع دادگاه‌هاي انقلاب، بعد از انقلاب رساله‌اي با نام «كوروش دروغين و جنايتكار» منتشر كرد كه واكنشي بود به ماجراي جشن‌هاي دوهزارو 500 ساله و باستان‌گرايي شاه. صادق خلخالی در رساله خود کوروش هخامنشی را زاده مادری یهودی خوانده و حمله وی به بابل را نیز در پی دستور مادرش برای آزادکردن قوم یهود دانسته و نتیجه گرفته است: «نژاد یهود، امروز به تبهکاری و دشمن بشریت معرفی شده‌اند... تنها معرف کوروش به نیکی و نیکنامی نیز همین یهودند... فریاد که همین یهود، همین دلال‌های سیاست بین‌المللی، برای ملل دیگر تاریخ، پادشاه نامدار معرفی و مردم را وادار می‌کنند که جشن بگیرند، پول بدهند و شادی کنند و برای دایرکردن این جشن‌ها، کار‌شناس می‌فرستند و میلیون‌ها تومان پول را به این وسیله به غارت می‌برند». خلخالی همان زمان به يك خبرنگار گفته بود: «تحقیقی را که من درباره زندگی کوروش کرده‌ام هیچ‌کدام از این به‌اصطلاح مورخان نکرده‌اند. این شبه‌روشنفکران نمی‌توانند ببینند که آخوند‌ها هم درباره تاریخ ایران باستان تحقیق می‌کنند و افرادی مثل من در برابر خیانت‌های تاریخی‌شان می‌ایستند. اینها فئودال‌مسلک‌ها و لائیک‌هایی هستند که می‌خواهند تاریخ مدح شاهان و طاغوتیان باشد. من در برابر مداحان دهخدا هم ایستاده‌ام و برای نخستین‌بار چهره خائنانه دهخدا را در مجله کیهان اندیشه تصویر کردم. با جرئت تمام اعلام کردم که لغت‌نامه دهخدا مانند تاریخ تمدن ویل دورانت برای اسلام و مسلمین خطرناک و خطرآفرین است. تمام نوشته‌های دهخدا توهین به مذاهب است و هیچ‌کس هم توان مقابله با آنها را نداشته است. اینجا هم تنها من بودم که مجاهدت به خرج دادم...». ماجراي كوروش يك‌بار ديگر در اين سال‌ها محل منازعه سياسي شده است. دولت احمدي‌نژاد برخلاف نگاه صادق خلخالي و اصولگرايان از مكتب ايراني و بازگشت به انديشه كوروش دفاع مي‌كرد كه انتقادات فراواني هم از سوي جريان اصولگرايي به سمت دولت وقت روانه شد. اسفنديار رحيم‌مشايي در مراسم رونمايي از منشور كوروش، بازگشت به اندیشه کوروش را «بسیار بسیار ضروری» دانسته و گفته بود كه انديشه، مرام و ادبيات كوروش از جنس پيامبران بوده است. مشايي منشور کوروش را «سند رفاه، ‌آزادی و اعتقادات ارزشمند آسمانی و تولیدی و الزامات انسانی و بشری» دانسته و گفته بود درس‌گرفتن امروز ‌از منشور كوروش بسيار بزرگ‌تر از فرصت‌هايي است كه در گذشته براي درس‌آموزي وجود داشت. او گفته بود: «چرا منشور كوروش را آيت خدا ندانيم؟ اگر جسد فرعون باقي مي‌ماند تا نشانه‌اي براي عبرت آيندگان باشد، چرا اين منشور را نشانه‌اي ندانيم كه آري مرد و زن! امروز بعد از دو هزار سال پس از ميلاد مجددا در رفتار و گفتار، ‌منطق، مرام، انديشه‌ها، كردار و عمل خود ‌بازنگري كنيد».محمود احمدی‌نژاد هم ۲۱ شهريور 89 در مراسم رونمایی از منشور کوروش در ایران گفت: منشور کوروش «منشور عشق» است و کوروش «شاه جهان». احمدی‌نژاد، فتح بابل به وسیله کوروش و تدوین منشور حقوق بشر را «همان چیزی که همه پیامبران و یگانه‌پرستان فریاد می‌زدند» خواند. او گفته بود رونمایی از منشور کوروش در ایران «تأکید مجدد بر ارزش‌ها و اصولی است که بشر امروز به شدت به آن نیازمند است». احمدي‌نژاد در يك گفت‌وگوي تلويزيوني هم گفته بود: «جلسه امروز هشدار و بيدارباشي به همه حاكمان، مديران و مدعيان است كه اگر مي‌خواهند جاويد بمانند، راه اين است. تجلیل از کوروش ملی‌گرایی نیست. او یک شخصیت برجسته است که البته افتخار می‌کنیم او هم ایرانی بود. این اظهارات تأیید نظام شاهنشاهی هم نیست، قاجار و پهلوی آبروی همه ایران را بردند؛ معنایش این هم نیست که در حکومت کوروش خلاف و جرم نبوده است. مثل جمهوری اسلامی که حکومتی عادل است و می‌خواهد معنویت را پیاده کند، ولی غفلت هم گاهی دیده می‌شود. کوروش هنگام حرکت به عراق امروزی که تحت حاکمیت ظالمی قرار داشت، بدون خونریزی و تخریب مزارع، مردم را نجات داد. او در آن زمان فرمان لغو برده‌داری و اجازه خداپرستی را می‌دهد، اما شاهدیم که در دهه اول هزاره سوم میلادی که سازمان ملل آن را دهه صلح اعلام کرده است، حکومتی به نام آمریکا و دستیارش انگلیس می‌گویند حاکمی جبار در عراق است که باید مردم را از دست او نجات داد». اصولگرايان معتقد بودند كه مكتب ايراني يك مكتب انحرافي است كه احمدي‌نژاد و يارانش دنبال مي‌كنند و يادآور جشن‌هاي دوهزارو 500 ساله و باستان‌گرايي شاه است. چفيه‌اي هم كه احمدي‌نژاد بر گردن يك مجسمه سرباز هخامنشي انداخت، بر اين تعابير دامن زد و برخي اصولگرايان آن را مصداق بي‌‌احترامي به بسيج دانستند. دو سال پيش هم حسن روحانی رئيس‌جمهوری در صفحه اینستاگرام خود به روز هفتم آبان که مشهور به زادروز کوروش کبیر امپراتور بزرگ ایران باستان است، واکنش نشان داد و این روز را غیرمستقیم به خاطرها آورد. حسن روحانی در صفحه اینستاگرام خود در روز جمعه تصویری از خود را در تخت جمشید منتشر کرد و زیر آن نوشت: تخت جمشید یکی از آثار ارزشمند و بی‌نظیر از دوران کهن در این سرزمین است که نشان از تمدن دیرین، حکمت، خرد و مدیریت ملت بزرگ ایران درکنار یکتاپرستی آنها دارد. حسن روحانی در جریان سفر به اتریش و در نشست خبری مشترک با صدراعظم آن کشور هم گفته بود: «ملت یهود به ما بدهکار است. ما ایرانیان منجی یهود در بابل بودیم». با اين حال سال گذشته بهرام پارسایی، نماینده شیراز در مجلس ضمن اينكه خواستار نام‌گذاری هفتم آبان به عنوان «روز کوروش» شده بود اما از حسن روحانی بابت اينكه نام‌گذاري اين روز را به شورای عالی امنیت ملی ارجاع داده بود، گلايه كرد و گفت كه در دنیا مسائل امنیتی را برای کاهش هزینه‌های ناشی از آن، فرهنگی و اجتماعی می‌کنند و ما کاملا نقطه عکس آنیم. این نماینده شیراز از شورای عالی امنیت ملی خواسته تا به این موضوع ورود کند چراکه اکنون «همه تلاش‌ها بر این است که چگونه جلوی برگزاری این مراسم گرفته شود». حسین الله‌کرم اصولگرا اما از در مخالفت با حسن روحاني و پارسايي در مطلبي كه در اينستاگرام خود منتشر كرد، نوشت: «ﭼﺮﺍ ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺩﺭ هیچ ﯾﮏ ﺍﺯ ﺗﻘﻮﯾﻢ‌هاﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺛﺒﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ، ﺭﻭﺯ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺭا نمي‌شناسند، ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﯾﮑﺘﺎﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮﺩ، ﭼﺮﺍ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﮐﻪ همه ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯿ‌ﺪﻭﻧﻦ، ﺑﺎﺭها ﻭ ﺑﺎﺭها «ﻣﺮﺩﻭﮎ» بت ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺑﻞ ﺭﻭ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ می‌گوید با ﯾﺎﺭﯼ ﺍﻭ ﺑﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﮐﺮﺩﻩ؟ چرا ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻧﯿﺴﺖ؟؟؟ ﺳﻌﺪﯼ، ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻌﺮﺍ ﻧﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﮐﺒﯿﺮ ﻧﺒﺮدند؟؟؟ ﻣﮕﺮ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻭ ﺑﺰﺭگ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺎهاﻥ ﺍﺳﺖ، ﻧﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟؟؟ ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺎهاﻥ ﻭ ﺣﮑﻮمت‌های قبل‌تر ﺍﺯ هخاﻣﻨﺸﯿﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ، ﯾﻌﻨﯽ نمي‌‌ﺩﻭﻧﺴﺘﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﭼﻪ ﮐﺴﯿﻪ؟؟؟ ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ‌ها ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺑﺎﻋﻈﻤﺘﯽ ﺑﻮﺩﻩ، ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﯾﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺟﺪﺍﺩﺵ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺎﺷﻪ! ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﭘﻬﻠﻮﯼ، ﺍﺳﻢ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‌ﺷﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻛﻮﺭوﺵ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ‌ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﺍﻧﺸﻮﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﺒﻮﺩﻩ! ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺳﺎﯾﺮ ﺍﺳﺎﻣﯽ ﭘﺎﺩﺷﺎهاﻥ ﭘﺎﺭﺳﯽ، ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺘﻮﻥ ﺑﮕﺮﺩﯾﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺟﺪﺍﺩﺵ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺎﺷﻪ؟». واكنش به ماجراي كوروش در ميان اصولگرايان اما نگاهي يكدست نيست؛ مثلا اسدالله بادامچيان دراين‌باره گفته است: «نگاهی دیگر به این شخصیت‌های ملی موجب می‌شود که بیشتر آنها را مورد توجه قرار دهیم. در هر صورت به نظر من باید یاد و نامی از کوروش و سایر شخصیت‌های ملی‌مان باشد تا تاریخ نیز عنایت بیشتری به آنها داشته باشد و هویت واقعی آنان روشن شود. با این نگاه نه کوروش که حتی نادرشاه و سایر پادشاهان افشاری و زندی و... باید مورد توجه قرار گیرند تا هم خدمات و اقدامات مثبت آنان تبیین شود و هم وجوه منفی آنان روشن شود. در غیر این صورت آنها تنها خونریز و غارتگر معرفی می‌شوند بدون آنکه سایر ابعاد آنان مورد شناسایی نسل جدید قرار گیرد. از این رو هرگونه اقدامی که در جهت بازشناسی و معرفی چهره‌های ملی و تاریخی ایران است، از نظر بنده اقدامی است مثبت و نیکو در راستای درک عمیق‌تر از تاریخ گذشته خودمان».