تا آخرین نفس پیگیر حقیقت و عدالت هستیم

«دختر دلبندم نسیم

سلام بابا. الان آمده‌ام کنار مزار تو چند کلمه درددل کنم و به خیال خودم گزارش کار بدهم. این روزها مامان و باباها و هیچ‌یک از بازماندگان شماهایی که هواپیمای‌تان منهدم شد و مظلومانه زمین خوردید و پرپر شدید، حال و روز خوبی ندارند.

***

آخرین جلسه دادگاه 45 روز پیش برگزار شد. آقای قاضی قول داد که فردای روز دادگاه گزارش کارشناسان را در اختیار خانواده‌ها بگذارند تا بتوانیم پرونده را بخوانیم و در صورت عدم مغایرت با واقع، اعتراض کنیم. بعد از یک ماه بازپرس اعلام کرد بیایید نظر کارشناس را ببینید؛ اما وقتی نگاه کردیم، دیدیم گزارش کارشناس ابلاغ نشده و فقط چند صفحه از کیفرخواست را خلاصه کرده‌اند و به اسم کارشناسی در اختیار ما گذاشته‌اند. این برخورد در حالی صورت گرفت که طبق قانون، در گزارش کارشناسی باید نام کارشناسان قید شود. همچنین مشخص شود که آیا نام‌بردگان کارشناسان رسمی و قسم‌خورده هستند یا خیر.

باید معلوم شود که بازپرس رسیدگی چه مواردی را از کارشناسان خواسته تا کارشناسی کنند و پای نظرات‌شان را امضا کنند. از این گذشته باید محرز شود که هیچ‌یک از کارشناسان، عوامل یکی از دو طرف دعوا نباشند. اینها هیچ‌کدام در آنچه آقایان محترم اسمش را گزارش گذاشته بودند، رعایت نشده بود. نکته دیگر اینکه گرچه گرفتن غرامت، طبق قانون حق بازماندگان است؛ اما خانواده‌ها تا به حال از دولت ایران درخواست غرامت نکرده‌اند. خواست آنها در درجه نخست افشای حقیقت و اجرای عدالت بوده است. طبق ماده 17 کنوانسیون 1929 ورشو و 1999 مونترال، متصدی حمل‌ونقل هوایی (در اینجا دولت اوکراین) از بدو ورود مسافر تا خروج مسافر مسئول هرگونه خسارت جانی و مالی به مسافران است. برخی از خانواده‌ها به‌ طور مستقیم یا از طریق وکیل به خطوط هوایی اوکراین اعتراض کرده‌اند؛ زیرا آنها هم مسئول‌اند.

اتفاق جدیدی که افتاده، این است که وزارت راه ایران نامه‌ای به خانواده‌ها داده که بیایید طبق مصوبه، غرامت بگیرید. گفته‌اند این غرامت مانع پیگیری کیفری شما خانواده‌ها نخواهد شد؛ اما این گفته، اولا با مصوبه دولت مغایر است؛ زیرا دولت گفته که خانواده‌ها همراه با دریافت غرامت باید صلح‌نامه‌ای امضا کنند. صلح‌نامه یعنی چه؟ صلح با چه کس و کسانی؟ صلح‌نامه در اینجا یعنی بسته‌شدن پرونده. دوم اینکه اگر کسانی در این ماجرا مقصر بوده‌اند، چرا وزارت راه می‌خواهد غرامت را از جیب بیت‌المال و مردم بپردازد؟ وزارت راه فعلا به جای غرامت باید پاسخ بدهد که چرا در آن شب مهم و موقعیت جنگی، فضای آسمان را نبسته است؟ مدیر کل سوانح هوایی باید پاسخ بدهد که چرا با پاکسازی محل سانحه در روز 18 دی‌ماه موافقت کرده؟ چرا فیلم دوربین‌های فرودگاه را در اختیار وکلا و دادگاه قرار نداده‌ و نمی‌دهند؟ بی‌شک نامه توهین‌آمیز وزارت راه نمکی بر زخم دل بازماندگان بود. به جای غرامت فعلا لازم است حقوق ابتدایی، بدیهی و قانونی خانواده‌ها رعایت شود که تاکنون نشده است. با این بی‌تدبیری‌ها داغ این فاجعه سنگین، هر روز بیشتر می‌شود. می‌بینی بابا؟ به جای اینکه جراحت عمیق دل‌های ما را تسکین دهند، کارهای نسنجیده می‌کنند. ما دومین سالگرد انهدام هواپیما را هم پشت سر گذاشتیم؛ اما حال و روزمان بدتر از روزهای اول است.

الان عادت و دلخوشی ما این شده که به اتاق خالی‌ات سر بزنیم و وسایلت را ببوسیم و در آغوش بگیریم. من و مامان و همه مامان‌ها و باباها ذره‌ذره آب می‌شویم؛ چون تحمل این بار اندوه را نداریم؛ اما باز به شما عزیزان سفرکرده قول می‌دهیم که تا آخرین نفس پیگیر حقیقت و عدالت باشیم و سکوت نکنیم. بگذار شعار همیشگی‌ام را تکرار کنم: پا پس نمی‌کشیم.

دلتنگ تو پدر»