|

روزانه ۷ تا ۱۰ بیمارایرانی در انتظار پیوند فوت می‌کنند

در ایران، روزانه ۷ تا ۱۰ بیمار در انتظار پیوند به دلیل کمبود عضو جان می‌بازند.

روزانه ۷ تا ۱۰ بیمارایرانی در انتظار پیوند فوت می‌کنند

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق؛ در اصفهان، میزان رضایت خانواده‌ها برای اهدای عضو از مرگ مغزی از ۳۰ مورد در سال ۱۴۰۱ به ۷۶ مورد در سال ۱۴۰۲ افزایش یافته است. با این حال، همچنان حدود ۴۰۰ بیمار در این استان در انتظار پیوند کلیه هستند.

دکتر مریم خلیفه‌سلطانی خواجویی، مسئول واحد فراهم‌آوری اعضای پیوندی مرکز الزهرا (س) اصفهان، بزرگترین مانع اهدای عضو را «مخالفت خانواده با اهدای عضو» می‌داند. او می‌گوید:

«در سال گذشته، ۱۰۲ مورد مرگ مغزی برای اهدا مناسب تشخیص داده شد که خانواده ۷۶ نفر رضایت دادند؛ اما اعضای ۲۶ نفر دیگر، که می‌توانست ناجی دست‌کم ۲۶ بیمار باشد، به‌راحتی زیر خاک رفت.»

طبق گزارش روزنامه اطلاعات او درباره باورهای اشتباه می‌افزاید: «مرگ مغزی از نظر علم پزشکی، مرگ قطعی محسوب می‌شود ولی کما نوعی اختلال در کارکرد مغز است.»

و همچنین توضیح می‌دهد: «در مرگ مغزی، خون‌رسانی به مغز و تنفس کاملاً متوقف می‌شود و قلب تنها با داروهای حمایتی می‌تپد.»

در پاسخ به شبهات مذهبی، خلیفه‌سلطانی تأکید می‌کند: «بسیاری از مراجع تقلید اهدای عضو را جایز می‌دانند، چون اقدامی انسان‌دوستانه و زندگی‌بخش است.»

او هشدار می‌دهد که تأخیر در تصمیم‌گیری می‌تواند اعضای حیاتی را غیرقابل استفاده کند: «خیلی وقت‌ها، بستگان زمانی رضایت می‌دهند که هیچ عضو مناسبی باقی نمانده است.»

وی می‌گوید: «بعد از هر مرگ مغزی می‌توان جان هشت بیمار نیازمند عضو را نجات داد، اما از هر مرگ مغزی لزوماً تمام اعضا قابل استفاده نیستند.»

همچنین افزود: «از هر مرگ مغزی می‌توان تا ۵۳ بافت مانند قرنیه اهدا کرد تا بینایی را بازگرداند.»

در مورد تشریفات قانونی، وی بیان می‌کند: «تأیید مرگ مغزی نیاز به تأیید پنج پزشک مستقل دارد.»

اصفهان در زمینه تجهیزات مشکلی ندارد اما با کمبود جراح پیوند روبه‌روست: «هر عمل پیوند کبد بیش از هشت ساعت زمان می‌برد و جراحان حق‌الزحمه قابل‌توجهی دریافت نمی‌کنند.»

وی می‌گوید در حال حاضر تنها «دو جراح پیوند کبد» در اصفهان وجود دارد.

در زمینه اقتصادی، دکتر خلیفه‌سلطانی می‌افزاید: «پیوند کلیه نسبت به دیالیز برای بیمار و نظام سلامت بهتر و مقرون به‌صرفه‌تر است.»

در تجربه‌ای شخصی، شهاب فروزنده، یکی از بیماران پیوندی، می‌گوید: «در حین دیالیز تلفنم زنگ خورد و گفتند کلیه‌ای مناسب برای پیوند پیدا شده است.»

او از «لحظه‌شماری» برای پایان دیالیز و «زندگی سخت» پیش از پیوند می‌گوید و تأکید می‌کند: «خانواده‌هایی که اعضای عزیزشان را اهدا می‌کنند، تصویری بی‌نظیر از انسان‌دوستی و فداکاری ترسیم می‌کنند.»