بر کولبرها چشم نبندیم

مسئله کولبرها بیش از 30 سال است که در ایران وجود دارد؛ چه در کردستان ایران و چه در کردستان عراق پديده کولبری هست. عكس‌هاي صف‌هاي طولاني كولبران در كوهستان بسيار تأمل‌برانگيز است. در اواسط دهه 60، يك سال از خدمت سربازی من در مناطق مرزي آذربايجان غربي، كردستان ايران و عراق گذشت؛ در آن سال‌ها در مرزهای اشنویه، پیرانشهر، سردشت و... کسانی که با قاطر يا به صورت كولبري از عراق جنس می‌آوردند، آزادانه تردد می‌کردند و نیروهای نظامی هم با اینها درگیر نمی‌شدند و اين رفت‌وآمد باعث امن‌شدن نقاط مرزي شده بود. بعد از پايان جنگ، پديده كولبري گسترش پيدا كرد و دولت‌ها به جاي ساماندهي آن، ناديده‌اش گرفتند و اين مسئله به‌مرور به معضلي فراگیر تبدیل شده است كه نادیده‌گرفتن آن از سوی دولت‌ها ممكن نيست. الان در کردستان امكانات شغلي كم است، کارخانه وجود ندارد، کارگاه تولیدی وجود ندارد، اگر هم هست، تعطيل و نيمه‌تعطيل است. در شرايطي كه هیچ نوع منبع معاشی چه در کردستان و چه در بلوچستان نیست، نتیجه‌اش شغل کولبری در کردستان با درآمد اندک می‌شود که شغل نفرات زیادی از طبقات فرودست جامعه است و در بلوچستان نیز قاچاق سوخت به آن‌سوي مرز شغل مردمان مرزنشين می‌شود. هر از گاهی نیز مرزبان‌های ما به سوی این کولبرها و حتی قاطرهایشان شلیک می‌کنند که اینها زخمی و کشته می‌شوند كه بسیار غم‌انگیز است. دولت‌ها به جای حل‌کردن این مسئله، بر آن چشم می‌بندند و این معضل را نمی‌بینند. صورت‌مسئله قاچاق و كولبري را نمي‌توان پاك كرد، درباره این مسئله باید پژوهش و کارشناسی شود و بعد برایش راه‌حل پیدا کنیم. ده‌ها کیلومتر مرز کنترل‌ناپذیر در منطقه وجود دارد و طی اين سال‌ها به جای قانونمندکردن موضوع، نادیده‌اش گرفته‌ایم.

غم‌انگیز است که دو نوجوان 14 و 17ساله به نام‌های فرهاد و آزاد در کولاک کردستان بمیرند و معضل همچنان باقي باشد. مسئله مرگ این دو نوجوان کولبر باید مسئله رئیس‌جمهور و هیئت دولت ما نیز باشد. بسیار ضروری است هر چه زودتر فکری برای ایجاد شغل و معیشت مناطق مرزی‌مان شود و باید به دنبال راه‌حلی برای قاچاق کالا در این مناطق بود، چراکه همواره قاچاق کالا در جنوب، شرق و غرب کشور جریان داشته و این مسئله‌ای است که به جای قانونمندکردن فرايند واردات، نباید با آن برخورد قهرآمیز شود. این اجناس به‌ناچار وارد کشور می‌شود و در قالب گمرگ و مالیات می‌توانیم آن را قانونمند کنیم که قطعا مضراتش خیلی کمتر از سود آن خواهد بود. حالا تازه دارند لايحه به مجلس مي‌برند كه مرزبان‌ها به اين هم‌وطنان مستأصل شليك نكنند، انگار كولبرها مسلح‌اند و هدفشان درگيري مسلحانه است! و از طرفي شاهكار دولت دلجويي از خانواده دو گل پرپرشده گرفتار در كولاك مي‌شود. نه آقاي رئيس‌جمهور! به جاي رسيدگي به اين خانواده، راهي براي حل معيشت هزاران خانواده كولبر بينديشيد. البته اگر خبر مرگ اين دو جوان را چند جمعه بعد از گران‌شدن بنزين شنيده باشيد!