كارگر ايراني در نمايشگاه
در خيابان حجاب نزديك به فاطمي، در محل كانون پرورش فكري، سازه‌هاي جديدي را مي‌بينيد، كمي جلوتر مي‌رويد و كارفرماي آن حوزه هنري است، كنجكاوتر كه باشيد و از كنار فنس‌ها و مجموعه كلاه‌هاي زرد عبور كنيد و به داخل برويد تازه متوجه مي‌شويد كجا آمده‌ايد: نمايشگاه هنرهاي تجسمي كه البته با موضوع 40 سالگي انقلاب برگزار شده است. ابتداي مجموعه شما را شگفت‌زده مي‌كند مجموعه‌اي از ابزارآلات نظير چكش، انبردست و وسيله جوشكاري به همراه تعداد زيادي بشكه و البته نوشته‌اي كه تأكيد كرده است هميشه ايده‌پردازان ديده شده‌اند نه اجراكاران. اين‌بار عكس اجراكاران يعني جوشكار، برشكار و... نيز در ابتداي ورودي نمايشگاه قرار دارد. كمي جلوتر بخشي قرار دارد با عنوان #زن_ايراني كه با نمايش عكس‌هايي از زنان ايراني مسلمان اين چند سال سعي كرده است به ستايش آنان از دريچه دوربين عكاسان مختلف بپردازد. عكاساني كه با حضور يكي، دو‌ساله در كنار برخي چهره‌ها مانند نرگس آبيار، يك جراح و كيميا امينيان سعي كرده‌اند گوشه‌هايي از زندگي آنان را روايت كنند. اما عكس‌هاي بهتر را مي‌توان از حضور زن جوشكار يا زني كه همراه كودكش در حال شاليكاري است، ديد. زني كه در حال بانجي‌جامپينگ است يا مربي جوجيتسو، زني كه در افتتاحيه بازي‌هاي آسيايي پرچم ايران را مي‌برد يا زني كه با وانت به پرتقال‌فروشي در شمال مشغول است، دانشجويان زن نيروي انتظامي كه در حال پايين‌آمدن از ساختمان هستند يا عكاس زني كه در هنگام حادثه تروريستي در خوزستان دوربينش به ثبت وقابع مشغول بود. اما شايد بخشي كه چندان روي آن كار نشده، بخش كارتون باشد كه به معرفي كوتاهی از اعضاي خانواده پهلوي، ارتشيان آن زمان و اعضاي گروه منافقان پرداخته است. مجيد ملامحمدي، مجيد تولايي و... نويسنده‌هاي اين بخش‌ها هستند كه به نظر مي‌رسد اطلاعاتشان كاملا قديمي شده است و به تحولات كنوني اشاره نكرده‌اند. بخش نقاشي كامپيوتري است كه ضمن پايين‌بودن سطح آثار ارائه‌شده روايتگر درد، رنج، فقر، ناتواني و مشكلات كارگران بخش‌هاي مختلف است، از صنعتگر تا زن خياط كه در كارگاه تاريكي مشغول كار است. نفي اختلاس و مجلل‌گرايي مجموعه ديگري است كه به مسائل اين معضل از منظر كاريكاتور مي‌پردازد. از ويژگي‌هاي اين نمايشگاه تغيير حالت اين مكان است، بشكه‌ها و فنس‌ها حالت يك كارگاه ساختماني را گرفته‌اند كه مي‌تواند با موضوع آن همخواني داشته باشد.
در خيابان حجاب نزديك به فاطمي، در محل كانون پرورش فكري، سازه‌هاي جديدي را مي‌بينيد، كمي جلوتر مي‌رويد و كارفرماي آن حوزه هنري است، كنجكاوتر كه باشيد و از كنار فنس‌ها و مجموعه كلاه‌هاي زرد عبور كنيد و به داخل برويد تازه متوجه مي‌شويد كجا آمده‌ايد: نمايشگاه هنرهاي تجسمي كه البته با موضوع 40 سالگي انقلاب برگزار شده است. ابتداي مجموعه شما را شگفت‌زده مي‌كند مجموعه‌اي از ابزارآلات نظير چكش، انبردست و وسيله جوشكاري به همراه تعداد زيادي بشكه و البته نوشته‌اي كه تأكيد كرده است هميشه ايده‌پردازان ديده شده‌اند نه اجراكاران. اين‌بار عكس اجراكاران يعني جوشكار، برشكار و... نيز در ابتداي ورودي نمايشگاه قرار دارد. كمي جلوتر بخشي قرار دارد با عنوان #زن_ايراني كه با نمايش عكس‌هايي از زنان ايراني مسلمان اين چند سال سعي كرده است به ستايش آنان از دريچه دوربين عكاسان مختلف بپردازد. عكاساني كه با حضور يكي، دو‌ساله در كنار برخي چهره‌ها مانند نرگس آبيار، يك جراح و كيميا امينيان سعي كرده‌اند گوشه‌هايي از زندگي آنان را روايت كنند. اما عكس‌هاي بهتر را مي‌توان از حضور زن جوشكار يا زني كه همراه كودكش در حال شاليكاري است، ديد. زني كه در حال بانجي‌جامپينگ است يا مربي جوجيتسو، زني كه در افتتاحيه بازي‌هاي آسيايي پرچم ايران را مي‌برد يا زني كه با وانت به پرتقال‌فروشي در شمال مشغول است، دانشجويان زن نيروي انتظامي كه در حال پايين‌آمدن از ساختمان هستند يا عكاس زني كه در هنگام حادثه تروريستي در خوزستان دوربينش به ثبت وقابع مشغول بود. اما شايد بخشي كه چندان روي آن كار نشده، بخش كارتون باشد كه به معرفي كوتاهی از اعضاي خانواده پهلوي، ارتشيان آن زمان و اعضاي گروه منافقان پرداخته است. مجيد ملامحمدي، مجيد تولايي و... نويسنده‌هاي اين بخش‌ها هستند كه به نظر مي‌رسد اطلاعاتشان كاملا قديمي شده است و به تحولات كنوني اشاره نكرده‌اند. بخش نقاشي كامپيوتري است كه ضمن پايين‌بودن سطح آثار ارائه‌شده روايتگر درد، رنج، فقر، ناتواني و مشكلات كارگران بخش‌هاي مختلف است، از صنعتگر تا زن خياط كه در كارگاه تاريكي مشغول كار است. نفي اختلاس و مجلل‌گرايي مجموعه ديگري است كه به مسائل اين معضل از منظر كاريكاتور مي‌پردازد. از ويژگي‌هاي اين نمايشگاه تغيير حالت اين مكان است، بشكه‌ها و فنس‌ها حالت يك كارگاه ساختماني را گرفته‌اند كه مي‌تواند با موضوع آن همخواني داشته باشد.